THE POWER COUPLE (BOOK2)

Chapter 11

Baekhyun's PoV

Chanyeol looks at me with pure disgust. Pinapanood niya kasi ako habang isinusuka ko ang lahat ng hard liquor na ininom namin kanina ni Luhan.

Finally, hiwalay na kami.

My mind is clouded with so much things higit pa doon ay ang umaalon ko na pakiramdam because I am tipsy.

"W-Wait lang Chanyeol! Huwag mo akong hilahin, okay?" His eyes are worried but he is trying to conceal it with anger.

His clothes are ripped at parang gusto ko na lang siyang halikan dito ngayon at hawakan ang abs niya.

Tinapik ko ng ilang beses ang aking ulo sa inis sa aking sarili. Narito kami ngayon sa parking lot, si Luhan ay nasa loob ng kotse at nahihimbing ng tulog habang narito kami ni Chanyeol kasama ang isang lalaki na hindi pa nakikilala, wala itong malay.

Luhan and I, we are busy drunk driving while listening to Backstreet boys.

Actually, isa silang grupo na sinubukan i-ambush ang sinasakyan namin. They were teenagers caring huge sticks and stones. Pinipilit nila kaming bumaba, just then Chanyeol came out of no where at binugbog ang mga iyon.

"You are going to jail for this. Ang bobo mo! Hindi ka nag-iisip!" Ugh, ang sakit ng ulo ko.

"They ambushed your car."

"I told you to stop! Sana tinakot mo na lang. Kung may naka-kita nito baka nasa balita na naman tayo!" Park Chanyeol is such a headache!

"If you didn't drunk drive, edi sana wala tayo rito." Malamlam ang mga mata niya habang nakatingin sa akin. Bahagyang bumuti ang pakiramdam ko nang haklitin niya ako sa bewang, his fingers doing circles on top of my belly button.

"Stop following me, Chanyeol. We already have separate lives. Inaantay na lang ang approval ng judge for our divorce papers." Gusto ko na umangal nang tanggalin niya ang mga kamay sa akin at iniharap ako sa kaniya.

Ngumuso siya sa akin at niyakap ako, his hands brushing the baby hairs off my face. Arggh! Kung patuloy niya itong gagawin ay makakatulog ako dito.

'No! He is doing this on purpose to take advantage of your state!' a part of my mind said.

Okay lang, na-rerelax naman ako. Tsaka guwapo naman itong mag-tetake advantage.

"Saan mo iniwan ang mga bata? Hmm?" Mas lalo niya pa akong isiniksik sa dibdib niya.

Nakakahilo ang singaw ng alak sa katawan ko but his Calvin Klein scent is dominating.

"Sa mga maids, Chanyeol." Hindi ko alam kung bakit pero nagsimula na naman akong umiyak.

Ang pagpunta ko sa bar ay hindi dahil sa gusto ko na i-celebrate ang paghihiwalay namin, pagluluksa ito para sa nadurog ko na puso.

After all of the pain, the circumstances, the trials, si Nana pa rin ang nagwagi.

I am so sorry Jesper. Nagkaroon ka nga ng kapatid pero nasira naman ang ating pamilya.

"H-Hindi kita niloko." I said in between sobs. Pinalis ko ang mga luha bago lumayo sa kaniya. Umupo ako sa likod ng kotse, sa gilid ng kalsada.

"I know." I looked up at him.

"Hindi na kita susumbatan. I love you so much. Mababaliw na ata ako." Hindi siya nagsalita, nakakuyom ang mga kamay. "Ang sakit sakit ng puso ko. " I am totally out of my mind. This is not me, this is the alcohol talking..

Nagkaroon ng awkward na ilang minuto. Hindi kami parehas na nagsasalita.

Tinignan ko ang mga bituin sa langit.

"Ang ganda ng buwan." I said out of blue. Iniangat ko ang kamay at pakunwari ay sinusubukan ko iyong kuhanin.

Tumayo na ako at nagpagpag ng sarili.

"Sige, lumalalim na din ang gabi. Uuwi na ako." Chanyeol nodded. Inalalayan niya ako papunta sa driver's seat.

"Are you sure that you can drive? Ako na lang ang mag uuwi sayo kung hindi mo kaya."

"No." No, because if you will do that it will be harder for me to let you go... this time, for real.

"Fuck, I can't let you go home like this." I heard him curse. Hinila niya ang manggas ng suot ko na long sleeve at hinila ako para sa isang halik.

When our lips met, nostalgia hit me hard on the face.

He bit my lips before forcing his tongue inside my mouth. Nilaro ng dila niya ang kasulok-sulukan ng bibig ko.

Umatras ako sandali at sinubukan na habulin ang hininga pero kinabig ng kaliwang kamay niya ang batok ko para magtagpo muli ang mga labi namin.

It feels like he's been longing for this. Parang mayroon ka na bagay na matagal nang ninanais kaya't sabik na sabik ka nang makuha ito. Kaunti na lang ay mapapaniwala na ako.

But I know that after this kiss ay uuwi siya kay Nana. I can't help but to imagine him kissing her like this, holding her nape like this, touching her waist like how he does to me right now.

So, while he's here. I'm going to make it worth his while. Sa akin siya ngayon. Sa akin lang.

We were both panting after the kiss. His lips are swollen and his eyes are half lidded.

"Let's go home."

Ibinaba namin si Luhan sa kanilang tirahan, Sehun is angry but when he saw Luhan ay biglang umamo ang mukha nito at binuhat ito para maipasok sa loob.

Sa buong biyahe namin ni Chanyeol ay tahimik ako. No one dared to open a topic for a conversation. Pero ayos lang iyon dahil pakiramdam ko ay bumagal ang takbo ng kotse, pakiramdam ko ay mas matagal ko siyang nakasama.

Pagdating sa tapat ng condominium ko ay hindi ako agad bumaba.

"Do you really want me to go home?" I asked still hoping- ugh! Anong hoping Baekhyun!?

He chuckled. "Of course, I want to go home. It is already 1 am Baekhyun."

Tumango ako kinagat ang labi, napahiya sa aking sarili.

"Bullshit. You don't bite your lips like that." Hinila niya ako paupo. "Saan mo gustong pumunta? Dadalhin kita."

----

Oloollll

-dyoderou