THE POWER COUPLE (BOOK2)

Chapter 15

Hello, I'm sorry dahil sa putol na update last night. We were on a vacation at hindi maayos ang signal.

So, here is my second attempt to write chapter 15.

-dyoderou

Baekhyun's PoV

Ibinaba ko ang cake sa ibabaw ng table. The refrigerator was left open by a visitor na kumuha ng tubig kaya bumalik ako upang isara iyon. Paglingon ko ay muntikan na akong matumba sa gulat dahil kay Chanyeol na nakahilig sa hamba ng pintuan.

"Stop! Sinabi na tumigil eh!" Tinulak ko si Chanyeol palayo sabay kuha sa aking panyo upang ipahid sa aking labi at leeg.

Bigla niya na lang akong hinila rito sa tabi, sa gulat ko ay hindi ako agad nakapalag.

"Pagod ako, okay!?"ngumisi siya sabay lapit muli upang tangkain ako na halikan. "What the fuck!? Isang lapit mo pa, sisigaw ako ng rape!" Ang nakakainis niyang ngiti ay nariyan na naman.

Well, kung natutuwa siya at nasisiyahan sa ganitong set up ako hindi ko ito gusto. Ako ang nadedehado, he's using me to satisfy his needs. Paano naman ang damdamin ko?

"Sinasabi mo ba na ayaw mo na, Baekhyun?" Anito sa isang mapaglarong tono, tila tinatansta ang reaksyon ko. He bit his lips sexily. That won't take effect on me anymore!

"Oo, ayoko na." Ipinasok niya ang isan kamay sa bulsa ng pantalon at ikinapit sa batok ang isa pa na para bang minamasahe iyon.

"Wala akon pakielam." Muli niya akong hinatak para sa isang halik. Humapdi ang ibabang labi ko nang kagatin niya iyon.

Itinulak ko siya at sinampal ng malakas. Nanginginig ang braso at binti ko sa galit. Uminit ang gilid ng aking mata sa mga luha na nagbabadya na tumulo.

"Bastard! Be thankful na hinahayaan pa kita na makita ang mga anak mo! Hindi ako selfish gaya ng sinasabi mo, Chanyeo—Hmpff!" Sinalag niya ang mga kamay ko na pilit ko na ihinahampas sa kaniya. Sa huli ay wala akong nagawa kundi ang magpaubaya sa kaniyang halik.

Nakarating kami sa guest room at madali niya iyon na na-lock. Dito talaga namin gagawain!? Wala kang patawad, Chanyeol!

Bahay ito ng kaibigan mo!

"U-Uuwi na ako." I picked up my clothes at nagmamadaling nagbihis. Siya naman ay tila relax na relax na nakahiga sa kumot habang nagkalat ang damit sa sahig. "Hindi ka pa ba uuwi?" Nakatakip ang isang braso niya sa kaniyang mga mata habang komportableng-komportable sa kaniyang pwesto sa kama. He is still hard, bumubukol ang bagay na iyon sa puting kumot na nakalagay sa kaniyang bewang.

"Nope, I'm staying here until tomorrow." Pinagpatuloy ko na lang ang pagsamsam ng aking mga gamit.

Paglabas ko ay nakasalubong ko si Luhan, tinapunan niya ako ng mapanghusgang tingin. I tried to avoid his gaze.

"Aha!" Anito at inamoy amoy pa ako.

"A-Ano ba? Tara lumabas na tayo." Naningkit ang mga mata niya sa akin bago tumango.

"Pwede ba na i-entertain mo muna ang mga bisita, Baek? May videoke sa labas. Kahit isang kanta lang." I don't want to sing! Bakit ako? House blessing lang naman bakit kailangan pa silang aliwin?

"Do it for me please. Karamihan sa mga bisita ay mga boss ni Sehun, they plan to stay until tonight. Ihahanda ko lang itong mga barbeque para mamayang gabi pati ang mga alak. Ikaw din, you can stay her—" I cut him off.

"Sige, kakanta ako. Hindi ako pwede magtagal. I still have work at ang mga anak ko ay nasa mga yaya lang." Dumiretso na ako ng lakad palabas.

Pagdating ko sa gitna ay inayos ko ang mic. Bumati ako para makuha ang atensyon ng lahat.

"U-Uhm, My friend asked me to sing a song." Luminga linga ako at tumingin sa mga bisita. Some of them are familiar faces.

It felt awkward when they started whispering to each other nang ma-realize na ako nga ang long lost husband ni Park Chanyeol at kama-kailan lang ay nabalita sa tv.

"Diba iyan yung may kabit?"

"Mare, nakita ko dito yung ex-husband niya. Ang awkward naman kung magkasalubong sila"

"Maganda naman kaya boses nito? Lakas ng loob eh."

Napayuko ako saglit at pumikit ng mariin.

Gawin mo para kay Luhan! Pagkatapos ay umuwi ka na! Hindi ka nila kilala, Baek! They don't know the real story!

I looked up and smiled. Inalis ko ang mikropono sa stand at nagsimulang kumanta.

(Playing: Attention by Charlie Puth)

My eyes watered because of the lyrics.

Napasinghap ako nang makita si Chanyeol na nakatingin but I won't let him ruin my performance.

Napatigil akong saglit at tumingin sa kaniya bago kinanta ang chorus. Ayoko na siyang titigan pa dahil mas lalo akong nasasaktan. Iyon nga lang, my eyes wont leave him.

"You just want attention. You don't want my heart." I emphasized the words of each sentences. I saw his jaw moving and his eyes pierced through me. "Maybe you just hate the thought of me with someone new. Yeah, you just want attention. I knew from the start. You're just making sure I'm never getting over you."

Pumikit ako at kinanta ang mga natitira pa na bahagi ng kanta. Saglit akong naestatwa pagkatapos at nang bumalik ako sa aking sarili ay nagmamadali ako na tumakbo palayo.

Hindi niya ako hinabol. Nasa tapat na ako ng aking kotse, nakatingin sa pintuan habang minamasdan ang sarili na umiiyak.

Pinahid ko ang nasa aking pisngi nang marinig ko na tawagin ni Luhan.

"Baek! Sandali! Bakit umalis ka agad? Hindi ka na ba kakain?" Hinawakan nito ang aking kamay. "Kahit huwag ka na sumama sa ibang bisita. Doon tayo sa kitchen." Umiling ako sa kaniya at ngumiti.

Hindi na din maganda ang pakiramdam ko. My body feels heavy and my head hurts. Pagod siguro gawa ng trabaho at pag iisip.

I was about to open the car's door ang kaso ay umasim ang sikmura ko at isinuka ang lahat ng mga nakain ko kanina.

"O-Oh my gosh! W-Wait! I'll call Sehun. Tatawag ako ng tulong."

"H-Hindi na huwa—" muli na naman akong nagsuka.

"What the fuck!? Baekhyun! Gumising ka! Huwag mo akong takutin!" Nataranta ito nang mapaupo ako sa sahig.

Liyung-liyo ako at walang ibang makita, nabibingi din ang aking tainga.

Tumakbo na si Luhan papasok muli ng bahay. Pagbalik niya ay nakita ko pa si Sehun at Chanyeol na tumatakbo pero mas lumabo ang aking paningin.

"I-I'm fine." My last words before everything went black.