{Zawgyi}
••...aww...အဲ႔ဒီေလာက္ေတာင္ျမန္ေနႀကျပီေပါ့...••
ေျမျပင္ေပၚကိုေခါင္းစိုက္ကာႀကည့္ရင္
ခပ္နာနာေလးေရရြတ္လိုက္သည့္ကေလးရဲ႕
ရင္ထဲမွာ နာေနမည္ကိုသိေသာ္လည္း
ျမန္ျမန္စိတ္ျပတ္မွျဖစ္မည္ေႀကာင့္
မေျပာခ်င္ေသာ္လည္း ေျပာမိသည္...••...Hyun ေလး...မင္းအခု ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ
အားလုံးကိုလက္လႊတ္လိုက္ပါေတာ့...••••...ႀကိဳးစားေနပါတယ္ Hun ရယ္...••
••...ငါ့ကိုႀကည့္ပါဦး...••
ပုခုံးေလးႏွစ္ဖက္အား ကိုင္၍ေခါင္းေမာ့ေစေတာ့
အနည္းငယ္တုန္ခါေနတဲ႔မ်က္ဝန္းေတြကို
တန္းျမင္လိုက္ေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္
ေဆာင္မိပါသည္ေလ...••...ညကမွ ငါေသခ်ာစဥ္းစားခဲ႔တယ္...
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေမ့ပစ္ဖို႔
မင္းဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကိုေပါ့...••••...ငါဘာလုပ္ရမလဲ Hun...••
••...ထြက္သြားႀကမယ္...••
••...morrrr ???...••
••...Kai ရဲ႕အခ်စ္ေတြကိုလဲ မင္းျမင္ေနတာ
ငါသိပါတယ္...ဒီလိုအခ်ိန္မွာ...Kai ဆီကို
သြားဖို႔လဲ မတိုက္တြန္းခ်င္ဘူး...ဒီလိုတြန္းပို႔ရံုနဲ႔
ေဝဒနာေတြအားလုံးက
ေပ်ာက္သြားမွာမွ မဟုတ္တာ...••••...အဲ႔ဒီ့ေတာ့...••
••...မင္းဘဝကိုျခယ္လွယ္ခ်င္လို႔ စီမံေပးတာ
မဟုတ္ေပမဲ႔ အားလုံးကိုလဲ ေမ့ပစ္ႏိုင္ေအာင္
ငါတို႔ LA မွာပဲ တကၠသိုလ္ဆက္တက္
ရေအာင္ေလ...ဟိုမွာ စိတ္သစ္လူသစ္နဲ႔
ဘဝကိုတစ္ကေနေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ ျပန္စႀကမယ္...••••...ငါ...••
••...ေငြကိုစိတ္ပူစရာမလိုဘူး...အဓိကက
မင္းရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျပတ္သားဖို႔ပဲ လိုတာ...••••...Kai ေရာ သိလား?...••
••...မေျပာရေသးဘူး...••
••...စဥ္းစားႀကည့္ပါ့မယ္...••
••...omm...••
YOU ARE READING
TOXIC INK
Fanfictionလက္စားေခ်ရန္တစ္ခုသာ ဦးေႏွာက္ထဲ ေနရာအျပည့္ယူခဲ႔ျပီး နာက်င္ေနသည္ လိုအပ္ေနသည္ ကိုေတာင္ ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့သည္အထိ ရက္စက္တတ္တဲ႔ ႏွလုံးသားက ကိုယ္နာက်င္ေစမိသည့္ကေလးကိုမွ ခ်စ္သြားသည့္အခါ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္သလို ေရွ႕တိုးဖို႔လဲမျဖစ္ေတာ့...