{Zawgyi}
••...ဘယ္ေလာက္ႀကာမွာလဲ
ေစာင့္ေနေပးမယ္...••
••...ရတယ္ Kai နဲ႔သာ တစ္ခုခုသြားစားျပီး
အိမ္ျပန္ေတာ့ေနာ္...ငါ ဒီကေနပဲ
အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္...••
••...ဒါေပမဲ႔...••
••...ဘယ္သူမွသတိမထားမိေအာင္
သတိထားျပီးျပန္ပါ့မယ္ ေနာ္...ဟုတ္ျပီလား...••
••...omm ဒါဆိုအိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔
ဖုန္းဆက္ဦး...••
••...omm pa...••
••...ဝင္ေတာ့...••
ကားထဲက Sehun နဲ႔ Kai ကိုပါ
လက္တစ္ခ်က္ျပျပီး အထဲဝင္လာခဲ႔သည္...
အျမဲလိုလို လာျဖစ္ေသာေနရာ...
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ရင္ခုန္သံရွိေသာ
ေနရာျဖစ္ေသာ္လည္း...
ေပ်ာ္ရႊင္ႀကည္ႏူးစရာေတြ
စုျပံဳေနသည္ေတာ့မဟုတ္......
ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာ
အရူးလို တဖြဖြ ေရရြတ္ျပီး
အိမ္ျပန္ရတဲ႔ေန႔ရက္ေတြခ်ည္းကို
ဖန္တီးေနေသာ ေနရာ......
အခန္းတြင္းအခန္းျပင္ကို
ပိုင္းျခားထားေသာ တံခါးတစ္ခ်ပ္......
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့
ႀကီးမားလြန္းေသာတံခါးတစ္ခ်ပ္ျဖစ္သလို
မုန္းစရာေကာင္းေသာ
အပိုင္းအျခားတစ္ခုလဲ ဟုတ္သည္...
လက္ကိုင္အား အသာလွည့္ဖြင့္လိုက္ျပီး
အထဲဝင္ခဲ႔ရင္း
အရင္ဆုံးမ်က္စိကစားမိသည္က
အခန္းတြင္းျပင္ဆင္မႈကိုပင္...
••...ကန္႔လန္႔ကာေတြကို လဲခိုင္းဦးမွပဲ...
အျဖဴေလးေတြဆိုေတာ့ ခဏေလးနဲ႔
အေရာင္ညစ္ေတာ့တာပဲ...••
ဒုတိယေျမာက္ အာရံုေရာက္သြားသည္က သူရွိရာ...
ကြ်န္ေတာ့္ကိုလစ္လ်ွဴရႈထားခဲ႔တာပဲ ဥစၥာ......
ဒုတိယေနရာမွာထားတာ တရားပါတယ္ေနာ္......
ကုတင္ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ျပီး......
အျပာႏုေရာင္ေစာင္ထူထူေလးျခံဳထားတဲ႔ေအာက္မွာ ေႏြးေႏြးေလးရွိေနတဲ႔ လက္ဖဝါးအား
ေစာင္ေလးထဲလက္သိ်ွဳဝင္ရင္း
ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္...
ထို႔ေနာက္ တစ္ပတ္သုံးခါေလာက္
လာေတြ႕ေနတာေတာင္
အႀကာႀကီးေဝးေနရသလို
လြမ္းမေျပေသာမ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာအား
ေငးႀကည့္လိုက္မိသည္...
က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ မ်က္ႏွာထက္ရွိ
အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီအား တို႔ထိမိျပန္သည္...
ခပ္တိုးတိုးဆိုမိေသာ စကားတို႔ကို
လုံေလာက္စြာႀကားႏိုင္ေစရန္
အနားသို႔တိုးကပ္ရင္းက...
YOU ARE READING
TOXIC INK
Fanfictionလက္စားေခ်ရန္တစ္ခုသာ ဦးေႏွာက္ထဲ ေနရာအျပည့္ယူခဲ႔ျပီး နာက်င္ေနသည္ လိုအပ္ေနသည္ ကိုေတာင္ ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့သည္အထိ ရက္စက္တတ္တဲ႔ ႏွလုံးသားက ကိုယ္နာက်င္ေစမိသည့္ကေလးကိုမွ ခ်စ္သြားသည့္အခါ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္သလို ေရွ႕တိုးဖို႔လဲမျဖစ္ေတာ့...
