Open The Door For The Badboy ✔

21.

*Jordan*

School. Deze keer kom ik niet te laat.

Slaapdronken doe ik mijn wekker uit, en slof naar mijn kamer. Gisteravond zijn we gelijk gaan slapen, Easton zat nog steeds met zijn rug naar me toe. Ik heb het verder gewoon genegeerd.

Vandaag treden we op, in de kantine. Mayra heeft toestemming bij de directie gevraagd, en zij vonden het oké. Godzijdank.

Snel neem ik een douche, kleed me om, en doe mijn make-up. Met mijn tas loop ik naar de keuken, en pak een burrito voor vandaag's lunch. Een proteïnereep kan wel door als ontbijt.

Vanuit mijn ooghoek zie ik Easton binnenlopen. Hij zegt helemaal niets. Als hij niets wilt, hoeft hij later ook niet meer terug te komen. Pissig loop ik straal langs hem heen, naar mijn auto.

***
'Vandaag hebben we het over chemie, oftewel synthetische stoffen.'

Een halve minuut in de scheikundeles en ik wil nu al wegrennen.

'We doen een paar proefjes. Aangezien we elke maand van labpartners verwisselen, gebeurt dat vandaag ook. Wegens gebeurtenissen in het verleden-' Mevrouw Sacion kijkt naar twee grinnikende jongens. '- maak ik nu zelf koppels.'

De hele klas jammert en er worden zelfs propjes papier naar voren gegooid. Ik wilde graag weer met Rinna samenwerken, want zij werkt ook echt. Volgens mij wilt zij dat ook heel erg, want ze jankt. Letterlijk. Ze staat onvoldoende voor scheikunde, en als ze met een andere leerling werkt, gaat ze nog slechter staan. Dat beseft zij denk ik ook.

'Ik heb gisteravond al de koppels gemaakt, dus luister goed als je je naam hoort.' Ze pakt er een lijst bij.

'Dina en Quincy. Raoul en Jayden. Rinna en Lulu.' Rinna huilt nu nog harder. Sacion negeert het en gaat gewoon door. 'Erica en Andrea. Alex en Noah. Jordan en Wade.'

Wat?! Ik en Wade?

Mijn blik schiet meteen naar hem, hij doet hetzelfde. Een kleine grijns vormt op zijn lippen, waardoor ik als reactie mijn ogen rol.

Nadat ze klaar is met de lijst opnoemen, staat iedereen mokkend en klagend op om naar hun labpartner te gaan. Wade komt naast me zitten.

'Zo, Jordan toch?' Ik knik. 'Ik begrijp geen ene reet van scheikunde, maar ik doe mijn best als ik een project moet maken.' biecht hij op. 'Je dwingt dan zeker iemand anders om het te doen, he?' zeg ik terug.

'God, dat is echt precies zo!' lacht hij sarcastisch. Weer rol ik mijn ogen. 'Doe wat ik zeg. Ik doe de rest.' maak ik duidelijk. Hij houd twee vingers tegen zijn voorhoofd en haalt ze dan weer weg, net als een soldaat.

'Jullie eerste opdracht is indicators ontdekken. Jullie krijgen allemaal willekeurige synthetische stoffen. Daarna bedenken jullie zelf welke andere chemische stof die kan aantonen.' Mevrouw Sacion blijft uitleggen en ik doe echt m'n best om op te letten, maar dat gaat echt moeilijk als ik het getik van Wade's geapp hoor.

'Let op.' fluister ik. Hij legt zijn telefoon meteen weg. 'Yes, sir.'  Jezus Christus, hoelang hou ik het met hem uit?

'Wade.' Hij kijkt op. 'Als je hebt opgelet, weet je misschien dat we dit donderdag af moeten hebben, dus we spreken vandaag bij mij thuis af.' beveel ik.

Hij grijnst weer. 'Maar alleen scheikunde, he? Geen stiekeme blowjobs?' grapt hij. Ik heb hier geen zin in. Geïrriteerd pak ik mijn tas in. 'Ik app je mijn adres wel. Tot vanavond.' zeg ik voordat ik het lokaal uitloop.

***
'Bijna de hele school is in de kantine. We moeten het nu doen.' zeg Valerie. We staan in de meisjestoiletten. Net hebben we ons omgekleed in de cheerleaderkostuums.

'Oké. Nog één keer doornemen.' zeg ik. Alle 8 meisjes kijken me aan.

'We zitten eerst gewoon allemaal aan een tafeltje. Riley en Lena gaan dan de speakers aandoen. Eerst beginnen Julina, Daisy en Katy. Als we zeker weten dat we iedereens aandacht hebben, springt de rest erbij. Dan delen we allemaal de flyers uit.' som ik op. Ze knikken allemaal.

'Lets do this!' Julina is echt hyped. We lopen allemaal zo onopvallend mogelijk de kantine in, en gaan zitten bij een tafel die Daniella voor ons heeft vrij gehouden.

Ik wil zo graag mijn burrito eten, maar de plicht roept. Lena en Riley lopen het kamertje in waar al het geluid en licht word geregeld. Niet veel later horen we het muziek door de speakers blèren. De hele kantine kijkt verward om zich heen.

Easton zit met een paar jongens aan een tafel in het midden. Hij staat op en zoekt met zijn ogen om zich heen. Wanneer zijn blik de mijne vastheeft, glimlacht hij. Ik wend gelijk mijn gezicht af. Waarom, weet ik niet.

Dan begint de show. Daisy, Katy en Julina zijn al begonnen. Sommige meisjes kijken jaloers, omdat de trio de aandacht krijgen van jongens waarvan zij eigenlijk de aandacht wilden. Tongen hangen letterlijk uit hun mond.

Dit is wanneer de rest er bijkomt. Mijn spot is helemaal vooraan. Ik zie hoe Tristen, Hope en hun hele kliekje met gevouwen armen naar ons kijken. Easton's schouders staan gespannen en zijn vuisten zijn gebald. Wat is er met hem aan de hand?

'Kom op, Jordie!' roept Mayra. Ik verslapte het tempo door Easton's vijandelijke gestaar... naar mij?

Niet veel later gooit hij zijn tas over zijn schouder en gaat weg, met Calvin en Wade op zijn hielen.

Met alle gedachtes in mijn hoofd opzij schuivend, probeer ik nog mijn best te doen tot het eind.

Wanneer we klaar zijn, en heftig hijgen, breekt het applaus los. Iedereen klapt en joelt. Ik heb me nog nooit zo succesvol gevoeld, en de rest waarschijnlijk ook.

'Oh my god! Deel de flyers uit voordat ze weggaan, deel de flyers uit!' roept Julina. We pakken allemaal een stapeltje en delen ze uit door de kantine. Ik krijg veel schouderklopjes, maar wanneer er iemand aan mijn achterwerk zit, ben ik niet de enige die dat storend vind.

'Hou je handen thuis.' snauwt... Aidan. Hij heeft de jongen, ik denk Lucian, ver achteruit geduwd. Ik wist geen eens of Aidan in de buurt was, ik was druk met de flyers.

'Chill, bro. Ik was maar aan het dollen.' stamelt Lucian met zijn handen in de lucht. Ik bedank Aidan snel en kort, en loop dan weer weg. Ik kan hem echt niet onder ogen komen.

Dan bots ik opeens tegen iemands rug op. 'Pas op, slet!' De jongen draait zich woest om, maar zijn blik verzacht als hij me ziet. Tuurlijk is het Damian. Waarom zie ik iedereen opeens die ik niet wil zien?

'S-, sorry.' stotter ik. Ik wil weglopen, maar hij pakt mijn bovenarm vast. Voor een seconde of vijf kijken we elkaar alleen maar aan.

'Heb je echt met Easton?' vraagt hij zacht. Nu borrelt mijn woede op. Ik trek mijn arm los en onderdruk de neiging om hem te slaan.

'Wat boeit dat jou? Jij sprong op Hope.' bijt ik. Geërgerd stamp ik weg. Wat denkt hij wel? Hij hoort al helemaal niet te praten. Ik haat jongens zo erg. Ze verdoen allemaal je tijd. Kuthormonen die zogenaamd "verliefd" kunnen worden. Jezus, welk wijf heeft nou weer tijd voor deze bullshit?

Ik ben uit, mijn laatste lesuur was voor de pauze. Ik ga naar huis, ik neem een warm bad, ik ga me volproppen met junkfood, en de hele tijd Beyoncé afspelen.

Dan, wanneer ik de parkeerplaats oploop, zie ik Easton bij mijn auto staan.