Open The Door For The Badboy ✔

59.

Als je me persoonlijk kent, please skip dit hoofdstuk. 

*Jordan*

Blijkbaar heeft Easton echt geen geduld meer, want hij gooit me gelijk op de bank in de woonkamer. Gelukkig is Sandra net weg. De gedempte lampen staan aan en het uitzicht op de half-verlichte stad maakt de sfeer af.

'Ik wilde dit al de hele avond doen.' In één zwaai trekt hij zijn shirt uit en mikt het ergens in een hoek. Wow, is hij meer gaan sporten? 'Je mag voelen als je wilt,' knipoogt hij. Cliché. 'Ik zag je wel staren, mijn beurt.' En net zo makkelijk als zijn shirt weg was, ging de mijne. Een zwarte kanten bh vult zijn zicht. Het is donker, maar ik kan nog zijn steeds zijn ogen zien glinsteren. Ja, ik heb me misschien een klein beetje voorbereid hierop. Ik trek mijn haar los uit de staart en laat het langs mijn schouders vallen.

'Je mag voelen als je wilt,' bijt ik terug. Zijn lippen wijken een beetje uiteen. Plots liggen zijn handen op mijn rug en mijn lippen op de zijne. Zijn handen voelen koud aan, maar zijn lippen juist warm. In een flits van tijd heb ik geen kleding meer aan. Ik weet dat het stom klinkt, aangezien Easton me zo vaak al zo heeft gezien, maar ik voel me altijd zo... delicaat. Hij doet een kleine stap achteruit en glijdt met zijn ogen over me heen. Ik zittend op de bank, Easton staand. Ik háát het als Easton denkt dat alleen hij de baas is.

Lachend trek ik hem aan de lus van z'n spijkerbroek naar me toe. Het duurde me maar enkele seconden om zijn broek uit te trekken. Nou ja, hij deed het zelf. Hij viel bijna op z'n bek toen hij eruit probeerde te stappen.

Grijnzend hou ik het elastiek van zijn grijze boxershort vast. Je kan duidelijk zien dat Easton er zin in heeft. 'Dit wel je wel, hé?' prikkel ik hem. Hij knikt. 'Hoe graag?' Ik trek een wenkbrauw omhoog. Gefrustreerd woelt hij door zijn haren. 'Fuck, Jordan.' Een diepe zucht.

Dan neemt Easton het hef weer in eigen handen. Haastig trekt hij het elastiek naar beneden. Net laag genoeg. Hij pakt ferm m'n pols vast en met zijn andere hand grijpt hij m'n kin. Zijn gezicht is nu zo dichtbij dat ik de sproetjes op zijn neus kan tellen.

'Jordan.' Mijn adem stokt. De strenge manier waarop hij dat zei, de lage stem, het gehijg. 'Pest me nog één keer op die manier, en ik stop niet totdat je m'n naam schreeuwt.' Mijn hoofd: leeg. Het enige waar ik nog aan denk: Easton. Nu.

'Begrepen?' Langzaam knik ik. 'Good girl.' Een snelle kus en hij staat weer rechtop. 'Laat me nu maar zien wat die tong van je kan.' Ik denk dat ik het leuker vind wanneer Easton de leiding heeft.

Ik doe dit niet vaak. Niet omdat ik het zelf niet wil, maar vooral omdat Easton míj liever wilt "bevredigen". Wel weet ik dat ie altijd uit zijn dak gaat als ik het doe. En dat is precies wat ik nu wil hebben. Zijn handen grijpen mijn haar bij elkaar om het gemakkelijker voor me te maken. Aw, wat lief.

Elke keer dat ik weer voor adem opkom, kijk ik hem aan. 'Shít, je kan dit goed,' fluistert hij, net iets te hard. Z'n armen trillen en zo nu en dan tilt hij zijn hoofd achter over. 'Neem alles. In één keer.' Het lijkt bijna alsof hij het smeekt. Dus doe ik het.

'Waar the fuck heb je dit geleerd...?' Ik ga doen alsof ik die vraag niet heb gehoord.

Easton duwt me een beetje van zich af en trekt me omhoog. Waarom? Ik ging net zo lekker. 'Hoezo wil je dat ik stop? Ik had je bijna-' Hij pakt de achterkant van mijn nek vast. 'Wil je nog dat ik je opvul, of wil je wachten voor ronde twee?' gromt hij. Yes, sir. God, ik hou van deze kant van Easton.

'Oh? Kan je niet langer dan vijf minuten?' plaag ik hem. Grijnzend staart hij me aan. 'De vraag is meer of jíj dat kan.'

*Easton*

Ze kijkt me speels aan. Ze weet dat ik langer kan. Ze lokt gewoon een reactie uit. En die gaat ze krijgen ook.

'Draai je om. Handen op de rugleuning.'

Jordan blijft even staan. 'En wat als jij gaat zitten?'

Oh, daar ga ik niet over twijfelen. Vrijwel meteen ga ik zitten. Ze glimlacht even en komt dan met haar benen aan allebei de kanten op m'n schoot zitten. Nog niet erop. Of, erin.

Mijn handen dwalen over haar middel, terwijl haar vingers over mijn schouders glijden. Ik til dan haar heupen op, en zij doet de rest. Een luide kreun vult de woonkamer. Het bloed raast naar mijn nek. Oh mijn god, ik wil haar op de grond leggen en ervoor zorgen dat ze elke zorgen vergeet die ze heeft en dat ze alleen nog aan mij kan denken. 

Bij elke neerdaling kreunt ze iets harder. Ik heb met mijn ene hand inmiddels haar nek vast en de andere zit op haar onderrug. Ze verbreekt geen enkel oogcontact. Langzaam sus ik haar. Jordan bijt hard op haar lip en ik hoor alleen nog maar gesmoorde kreunen.

Haar lichte haren golven bij elke stoot en ruiken naar lavendel. Het laagje lipgloss dat ze ophad is al verdwenen en haar mascara korrelt ervan af, maar nog steeds is ze adembenemend. Het mooiste wat ik heb meegemaakt.

'Je ziet er zo goed uit,' zucht ik. Ze giechelt even en gaat langzamer. 'Zeg je dat alleen maar zodat ik niet stop?' fluistert ze. Ik doe zo erg mijn best om niet gelijk nu klaar te komen, maar fuck, ze maakt het me moeilijk.

Ze leunt voorover, haar neus op de mijne. Haar ogen kijken neer naar mijn lippen en haar vingers zitten in mijn nek. Zachtjes bijt ze op m'n onderlip. Ik laat een zachte kreun horen. Plotseling stopt ze. Gefrustreerd kijk ik haar aan. 'Ben je moe?' Ze schudt haar hoofd en trekt haar wenkbrauw op. 'Je hebt geen antwoord gegeven op m'n vraag,' antwoordt ze, lachend.

Ik kan er niet tegen wanneer Jordan ervoor zorgt dat ik de controle verlies. Ze vindt het geweldig als ik dat doe, dat weet ik, maar ze is altijd al koppig geweest.

'Wil je dit boven afmaken?' hijg ik. De bank is niet goed genoeg. Nee, ik moet haar het bed in krijgen. Haar op haar rug neerleggen en haar polsen tegen het bed aandrukken.

Ik wacht geen eens op antwoord en til haar gelijk op. Ze slaakt giechelend een kreetje, terwijl ze haar benen om me heen slaat.

Bij haar bed aangekomen, gooi ik haar er gelijk op. Ik geef haar geen tijd om zich aan te passen aan de nieuwe omgeving en ga direct boven haar liggen, mijn evenwicht balancerend zodat het niet alleen op haar valt. Even doen we niets. Alleen elkaar aankijken.

'Ik kan niet geloven dat je van mij bent,' zegt ze zachtjes. Ik kan dat ook niet. Nog steeds niet. Ze geeft me geen tijd om iets terug te zeggen en zoent me gelijk weer. Haar ene been probeert me aan de kant te krijgen, ze wilt bovenop denk ik. Ik duw haar been omlaag en trek me terug. 'Oh, nee. Nu is het mijn tijd,' grijns ik.

Met mijn linkerhand pin ik haar handen boven haar hand vast, en met de ander duw ik haar benen lichtjes uit elkaar. Ze zoent me nog steeds heftig. Shit, wat is ze nat. Ik kan voelen dat ze verlangt naar meer.

Eén vinger. Ze kreunt tegen m'n lippen aan. Dit is geweldig. Twee vingers. Ze hijgt nu harder en kromt haar rug tegen me aan. Ze probeert haar handen los te wringen, maar ik hou haar tegen. 'Voelt het goed?' Ja, tuurlijk voelt het goed. Ze huilt bijna van genot. Haastig knikt ze, haar wenkbrauwen gefronst. 'Easton, please...' 

De manier waarop ze mijn naam zegt. Ik ga sneller, mijn duim draait inmiddels al rondjes. 'Wat zei je?' vraag ik plagend. Ze stopt met kreunen en kijkt naar beneden. Naar mijn hand. 'Easton. Easton, Easton, Easton,' herhaalt ze. M'n hand is he-le-maal doorweekt, en ik heb er totaal geen probleem mee. Ik trek hem terug. Teleurgesteld observeert ze m'n gezicht. Ze knoopt haar handen los uit mijn grip en pakt met haar kleine vingers mijn hand vast. 'Wat doe je?' lach ik. 'Waarom moest je stoppen?' zegt ze, deels boos. Lachend pak ik haar dijen vast en duw ze iets meer naar achter. 

Mijn hoofd is nu op dezelfde hoogte als haar heupen. Volgens mij heeft ze nu door wat er gaat gebeuren. Ze steunt op haar ellebogen, zodat we elkaar nog kunnen aankijken. 'God, ik denk niet dat ik hier klaar voor ben,' zucht ze. Mijn vingers gaan langs haar bikinilijn. Het kost me al mijn moeite om hier niet nu vast te binden en het erin te duwen. 

'Je dacht toch niet dat we al klaar waren? Vanavond is nog lang niet voorbij.' Knipoog. Geschrokken, maar ook opgewonden, staart ze me aan. Haar mond verandert in een glimlach. Ze begrijpt vast wel dat er vannacht niet wordt geslapen. 

Het is inmiddels de laatste keer dat we het doen zonder dat er ouders thuis zijn, en tja, daar moet je gebruik van maken.

*** 

Als je covers maakt, please stuur me een berichtje!