Open The Door For The Badboy ✔

18.

*Jordan*

We zitten al een paar uur aan biologie, maar ik begrijp het nog steeds niet. Easton wilde ook graag onze bibliotheek zien, dus heb ik mijn spullen gepakt en zijn we daar gaan zitten.

'Maar waarom hebben ze het nou "eilandjes van Langerhans" genoemd?' vraag ik verward. 'Die dingen in de buurt van je lever lijken op eilandjes, en degene die het heeft ontdekt heet van zijn achternaam Langerhans.' legt Easton me uit.

Geërgerd sla ik mijn boek dicht. Ik heb geen fucking kloteschool nodig.

'Als je niet wilt leren, kunnen we gewoon iets anders doen. Die toets heb je pas over twee weken.' stelt Easton me gerust.

'Je hebt gelijk. Laten we praten.' zucht ik. 'Dan kalmeer ik een beetje.' Hij glimlacht.

'Hoeveel vriendjes heb je gehad?' vraagt Easton opeens. 'Twee.' antwoord ik. 'Damian en iemand op de lagere school.' Easton denkt even na.

'Dan heeft Damian je waarschijnlijk ontmaagd... toch?' vraagt hij. Ik knik langzaam.

'Hoeveel vriendinnen heb jíj gehad?' Ik leun met mijn ellebogen over de tafel heen.

'Eéntje maar. Na haar ontdekte ik dat ik liever elke dag iemand anders had.' lacht hij nerveus. 'Hoezo heeft Wade steeds nieuwe vriendinnetjes? Hij is vast iemand die steeds uitprobeert.' vraag ik.

Easton knikt. 'Er was zo een meisje, Julina geloof ik, je kent haar denk ik wel, jullie zitten vaak met elkaar in de pauzes.' Ik knik ter bevestiging. 'Bij haar wilde hij stoppen met uitproberen. Hij was echt verliefd op haar, weet je. Toen zij het uitmaakte, was hij voor een week of twee kapot, en daarna begon hij weer met uitproberen.' vertelt hij.

Ik vraag me echt af of Easton mij ook wilt "uitproberen". Nu we toch zo persoonlijk praten, kan ik het gewoon vragen.

'Easton, beantwoord eerlijk, oké?' Hij kijkt gelijk op.

'Heb je ooit het gevoel gekregen dat je mij ook wilt proberen?'

Hij blijft stil. Een kleine blos verschijnt op zijn wangen.

'Nee.' stamelt hij. Iets in me zegt dat hij liegt. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en kijk hem doordacht aan.

'Maar ik zou liegen als ik zei dat ik er nooit over heb gedacht.' zegt hij dan. Dus hij geeft het toe?

'Kijk, Jordan. Je bent... mooi. En zoals de meeste mannen zeggen: lekker. Dus het is niet zo dat ik je afschuwelijk vind.' ratelt Easton. Ik lach schamper.

'Val je op mij?' lach ik. 'Dat zeg ik niet. Je bent gewoon niet lelijk.' zegt hij. 'En alsnog als ik je leuk vind, je bent out of my league.' Hij zegt het zo zacht, dat het bijna fluisteren is.

Vind Easton Depont, de badboy van de school, mij nou boven zijn niveau?

'Easton, zo moet je niet denken. Je bent de badboy. Je krijgt wat je wil. Of het nou mij is of mevrouw Dourrin.' Dourrin is onze geschiedenisdocent van 62 jaar oud.

Hij lacht een beetje. 'Ik weet zelf geen eens hoe ik de badboy ben geworden. Ik was tweedejaars, kwam op school, en opeens keek iedereen naar me op. Alsof ik hun leider was. Daarna begonnen mensen plotseling bang voor me te worden en shit.' biecht hij op.

'Niet veranderen van onderwerp.' bits ik.

Hij had zijn armen over elkaar geslagen, en keek me nu vanonder zijn wimpers aan.

'Je vind me leuk.' constateert hij.

Eigenlijk,

weet ik het niet.

Maar het is me wel opgevallen, dat steeds wanneer ik in de buurt van Easton ben, ik me op m'n gemak voel.

Ik weet hoe vlinders in je buik voelen. Maar dat heb ik niet bij Easton. Het voelt... anders. Alsof er alleen maar cocons zijn die elk moment open gaan, en er ook om pópelen om open te gaan.

'Ja. Nee. Misschien. Ik weet het niet.' zucht ik. Zijn ogen sperren wijd open.

'Hoe bedoel je, je weet het niet?' Hij is over de tafel heen gebogen.

'Ik weet het gewoon niet, Easton. Ik weet hoe verliefd zijn voelt. Maar bij jou lijkt het veel meer dan dat. Ik ken het gevoel niet.' geef ik toe.

Easton is het toppunt van mannelijkheid. Hij is "lekker", grappig, slim en gewoon... Easton.

Easton is wat ik wil. Ik durf het alleen niet toe te geven. Mijn hart en hersenen spreken elkaar tegen.

Mijn hart wilt Easton, maar mijn hersenen willen liever niet dat ik zomaar naar een jongen gaat, die meer meisjes kent dan ik.

'Ik wil dat je even weet, Jordan, dat ik ook niet weet wat ik voor je voel. Ik weet niet hoe verliefd zijn voelt.' Het lijkt net alsof het hem al zijn moed heeft gekost om dat te vertellen.

Ik ken een gezegde, dat zegt: 'Luister naar je hart.'

Dat is ook precies wat ik ga doen.

In een vlugge beweging loop ik om de tafel heen en ga zitten op Easton's schoot. Zonder aarzeling neem ik zijn hoofd in mijn handen en kus hem. Hij kust gelijk terug.

Dit is veel anders dan die eerste keer toen we voor Damian zoenden. Dit is veel anders dan de eerste keer dat ik überhaupt heb gezoend. Alle cocons barsten vanbinnen open.

Hij smaakt naar aardbei, munt en zon. Hij smaakt naar zon, omdat ik niet weet hoe het smaakt. Het is iets waar ik gewoon niet mijn vinger op kan leggen.

Easton's ene hand gaat in mijn haar en de andere streelt mijn smalle middel.

Omdat ik niet weet waar ik nog zuurstof vandaan kan halen, trek ik terug. We rusten met onze voorhoofden en neus op elkaar.

'Is dit hoe het voelt?' vraagt Easton opeens.

'Wat?'

'Verliefd zijn. Want ik denk dat ik meer dan dat ben.'

En dat is wanneer ik weer mijn lippen op die van hem druk. Eerst vederlicht, dan meer dwingender.

Easton tilt me op en legt me neer op de bibliotheektafel, zonder het contact tussen onze lippen te verbreken. Mijn haar spreidt zich over de donkerhoutbruine tafel als een waaier.

Hij kust me alleen. Hij gaat niet verder. Hoe ik het ook zou willen, zulke grenzen wil ik niet overgaan.

Easton trekt mijn top van mijn bovenlichaam. Mijn simpele witte bh vult zijn zicht. Hij laat kusjes achter vanaf mijn broekrand, langs mijn navel, op de bovenkant van mijn borsten, over mijn kaaklijk, en dan weer op mijn mond.

Weer tilt hij me op, en draagt me helemaal naar mijn kamer. Daar aangekomen legt hij me op bed, en komt naast me liggen.

'Wat doe je?' vraag ik verward. 'Genieten.' zegt hij, terwijl hij zijn armen om me heen slaat en keer op keer een kus op mijn kruin achterlaat.

'Niet slapen.' beveelt hij me. Ik knik zachtjes, terwijl ik de warmte van zijn armen voel.

Dit is alles.