Open The Door For The Badboy ✔

39.

*Jordan*

'Welkom, studenten van Blenkin Prep High School, oftewel de Blue Tigers,' horen we door de speakers. Onze school en alle ouders juichen. 'En welkom, studenten van Minniasett High School, oftewel de Night Howlers!' Nu juicht de andere kant van het gebouw.

'Vandaag is de wedstrijd waar iedereen op heeft gewacht. Deze twee teams hebben zich gestreden door de officiële Football High School Championship. We staan hier bij de finale. Het gelukkige team gaat naar huis met de beker, en mag zich kampioen noemen.' Gejuich.

'Zijn de Night Howlers kampioen? Dan winnen ze voor de 4de keer! Zijn de Blue Tigers kampioen? Dan winnen ze voor de 8ste keer, en voor de 5de keer op rij!' Nog harder gejuich.

'Dan wil ik nu geluid voor het uit-team, de Night Howlers!' Er word geschreeuwd en gejuicht en gegild aan de kant van de andere school. De cheerleaders staan op het veld, aan allebei de weerskanten, veilig achter de lijn.

Het team rent door de gang het veld op. Hun kleuren zijn grijs en wit, dat kon je ook zien aan de tribunes. Bij ons barst het van de blauw en goud.

Een applaus, terwijl de spelers op rij gaan staan. Hun namen worden één voor één opgenoemd, met hun rang erbij. De quarterback ziet er breed en gespierd uit, net bijna het zelfde formaat van Easton.

'Dan nu, wil ik dat jullie je allemaal laten horen voor de Blue Tigers!' galmt er. Ik denk dat ik doof word. Er word zo hard gejuicht dat ik mijn pompons op mijn oren zet. Daar ga ik morgen een suizende piep van krijgen, zo hard was het. Mayra, Val, Julina, Anthony gingen helemaal wild, hetzelfde geldt voor de rest.

We zwaaien allemaal met onze pompons, de tribunes gooien hun spandoek omhoog.

Ze lopen allemaal het veld op. Ik zie Calvin, Geoffrey, Luke, de jongen die zei dat ik een striptease hield vanochtend. Ze rennen allemaal op een rijtje naar buiten.

Als laatst komt hij. Hij heeft een volmaakte grijns op zijn gezicht. Zijn kostuum staat strak op zijn gespierde buik. Ik zie de cheerleaders van het andere team zwijmelen. Ik lieg als ik zeg dat ik ook niet opgewonden raak.

Ik draai me om naar mijn groep.

'Luister iedereen. We willen winnen, en dat kan alleen als de spelers goed aangemoedigd worden. En we willen natuurlijk beter zijn dan het andere team. Stunt één verplaatsen we met stunt drie. We beginnen simpel, en bouwen het op. Fuck het niet up.' We roepen onze yell op en gaan dan op positie staan.

De spelers staan voor elkaar. Het volkslied is gezongen, succes is toegewenst, helmen staan op.

Nu begint het echt.

Voordat ze bukken kijkt Easton naar me. Eventjes oogcontact. Ik kan niet wegkijken. Het glinsterende om zijn nek trekt dan mijn aandacht. Het is een gouden ketting.

Is dat... mijn ketting?

Ik kijk verward terug en wijs naar mijn nek. Hij begrijpt de hint. Het enige wat ik terug krijg is een welgemeende glimlach en knipoog.

Dan word de football gegooid.

Nog steeds verward trek ik mijn blik los. Hij draagt mijn ketting. Hoe en wanneer is hij in mijn kamer gekomen? Waarom?

De wedstrijd is begonnen. Er word gerend, getackeld, geschreeuwd, gegooid, gevangen.

Het enige wat ik doe is tussen de stunts door naar Easton kijken.

***
Kwartier pauze. Een paar gaan op de bench zitten, de rest naar de kleedkamer, waaronder Easton.

Het staat 6-6. Er zijn twee keer fieldgoals gemaakt bij beide teams. Ik weet niet meer wie een goal maakte, maar het was Easton niet.