Αδιέξοδος

11

"Δεν ξέρω πάντως μου έριξε ένα εχθρικό βλέμμα και μπήκε μέσα. "

Εδώ και τρεις ώρες περίπου είμαστε με την Ρανια στο εμπορικό γιατί σήμερα γίνετε η μεγάλη δεξίωση που θα παραβρεθούμε εμεις και περίπου 10 μεγάλες εταιρίες που θα μπορούμε να κάνουμε κάποια καμπάνια  ώστε  πάει η εταιρία μας εκει που τις αξίζει.

"Ξέρεις την γνώμη μου για αυτήν την προσωπικότητα και το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι έχεις αρχίσει να κολλάς μαζί του. Είσαι στην αρχή και αν θες να ξεκόψεις μπορείς γιατί μετά θα είναι δύσκολο και για εσένα και για εμένα και για αυτόν αν έστω και λίγο ενδιαφέρετε."

"Το ξέρω μα μου αρέσει Ρανια άλλωστε από οταν είχα μετακομίσει σου έλεγα πως μου προσέλκυσε το ενδιαφέρον"

"Ως κολλητή θα σου πω τελευταία φορά πως πρέπει να απομακρυνθείς μα ως μια κοπέλα τις ηλικίας σου θα σου πω να κάνεις ότι νιώθεις καλύτερο.  Και στο κάτω κάτω εγω θα είμαι δίπλα σου" λέει και μου χαρίζει μια αγκαλιά. 

"Λοιπόν αν στα δέκα  μας ρωτούσαν αν θέλουμε να βάλουμε αυτές τις όμορφες τουαλέτες [κομψά και υπερ επισημα φορέματα]  θα τσιριζαμε και θα λέγαμε ναι. Τώρα η αλήθεια είναι πως αλλαξα γνωμη." Λεω και γελάμε υστερικά στην μέση του εμπορικού με τους περαστικούς να μας ρίχνουν άλλοτε αυστηρές και άλλοτε τρομακτικές ματιές.

Αφού παρατηρώ πως η Ρανια έχει καρφωθεί πίσω μου πάω να γυρίσω να δω.

"Όχι όχι πάμε να ψωνίσουμε" λέει την ώρα που παω να κοιτάξω.
"Μα περίμενε παιδί μου ένα λεπτό" τις λεω και τραβάω το χέρι μου.
"Τι είδες πίσω μου και με τράβηξες "
"Τίποτα απλά σε ικετεύω πάμε να  φύγουμε" λέει και μου τραβάει το χέρι αλλά εγώ προλαβαίνω να γυρίσω και να μείνω εκεί.

Στην θέση του αληθινού χαμόγελου που είχα πριν αντικαταστάθηκε από ένα λυπηρό και ειρωνικό χαμόγελο.  Μόλις κατάλαβε η Ρανια οτι το είδα μου άφησε το χέρι και οπισθοχώρησε

"Θες να φύγουμε;"
Με ρωτάει και της νευω αρνητικά.

Το ήξερα ετσι; το ήξερα πως απλά του είμαι άγνωστη σωστα; αλλά γιατί να με πειράζει που φιλάει άλλη μπροστά μου.

Είναι όμορφη με ωραίες αναλογίες Και φαίνεται χαρούμενη και αυτος.. Και αυτός φαίνετε χαρούμενος

Εκείνη τον αποχαιρετά με ένα χαμόγελο και φεύγει ενω αυτός την κοιτά να απομακρύνετε απο το οπτικό πεδίο του..

Χαμογελώ πικρά και γυρίζω να κοιτάξω την κολλητή μου που έχει  ένα απολογητικό ύφος.

"Όλα καλά πάμε;" την ρωτάω και προσπαθώ να χαμογελάσω.

"Σε κοιτάζει" μου λέει και γυρνάω προς την πλευρά του.

Το βλέμμα του ήταν χωρίς ίχνος ενοχής άλλωστε γιατί να εχει ενοχές ενω το δικό μου ήταν ακριβώς το αντίθετο.  Απλά εγώ ενιωσα ντροπή που πίστευα ότι θα γίνονταν κατι μεταξύ μας.

Σηκώνω διστακτικά το χέρι μου να χαιρετήσω αλλά αυτός κουνάει απαξιωτικά το κεφάλι του  και γυρνάει να φύγει.

"Έρχομαι" λεω και τρέχω από πίσω του. Προλαβαίνω να πιάσω το σκληρό μπράτσο του και να τον γυρίσω ώστε να με κοίτα.

"Τι στο διαολο;" ρωτάει αγριεμένα.
"Μπορείς να μου πεις τι συμβαινει;"
Τον ρωτάω και βάζω τα χέρια μου στην μέση μου
"Τι εννοείς κοπελιά. " με ρωτάει με άγριο τόνο στην φωνή του.

"Εννοώ πως χθές σε χαιρέτησε και με κοταξες λες και σου σκότωσα την μάνα ενω σήμερα με έγραψες στα παλιά σου τα παπούτσια και έφυγες"
Άρχισε να γελάει

"Τι σου φαίνεται τόσο αστείο γαμωτο" φωνάζω και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

"Ότι ενω θεωρήσε μια σωστή και αγνή επιχειρηματίας κλαίγεσαι σαν κάποια χαζογκομενα που εχει καιρό να κάνει σεξ.  Δεν έχουμε τίποτα εμείς οι δύο οπότε γιατί δεν πας να σε πηδήξει κανείς να σου φυγουν οι ανασφάλειες και τα νεύρα.;" με ρωταει με ένα αλαζονικό ύφος και ένα ειρωνικό χαμόγελο.

Το χέρι μου με μεγάλη φορα συγκρούεται με το μάγουλο του και γίνεται ένα.

"Μακάρι τότε να σε άφηνα να πεθάνεις στον δρόμο"
Λέω γυρνώντας και φεύγω με τα δάκρυα να απειλούνται από τα μάτια μου.