Αδιέξοδος

13

"Μπορεις σε παρακαλώ να αφήσεις το χέρι μου;"
Λέω και τον κοιτάζω στα μάτια με ένα ψυχρό βλέμμα.

"Ένα λεπτό σε παρακαλώ."
"Συγνωμη αλλά με καθυστερείς"
Λεω και τραβάω το χέρι μου.  Γυρνάω την πλάτη μου και ανεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά. Στριβω δεξιά και βλέπω την μεγάλη πολυτελή πόρτα μπροστά μου.

Σπρώχνω ελαφρά την πόρτα και μπαίνω με ένα ύφος πολλά υποσχόμενο.  Η ματια μου περιπλανιέται στον χώρο και βλέπω αρκετα άτομα τα οποία έχουν πραγματικά γερές βάσεις και περνούν επίσης αρκετά μεγάλα ποσοστά ως επενδυτές.

Εντός ολίγον λεπτών βλέπω την κολλητή μου αγκαζέ με έναν πολύ όμορφο νέο άνδρα.  Ήταν ψηλός ελαφρά ξυρισμένος και φαίνονταν αρκετά γυμνασμένος.

Με ένα χαμόγελο με πλησιάσουν και κατευθύνομαι προς τα εκεί.
"Ήρθαμε και εμείς. " λέει και μετά από καιρό βλέπω το αληθινό χαμόγελο της.

"Από εδώ ο Τζόνι που σου είχα πει.  Τζόνι απο εδώ η κολλητή μου και η καλύτερη μου συνεργάτης η Ελβλίρα"
Λέει και με ένα χαμόγελο κάνουμε μια τυπική χειραψία και ανταλλάσσουμε ένα 'χάρηκα"

"Πάμε να πάρουμε κάτι να πιούμε;" ρωτάει η Ρανια
"Πηγαίνετε και εγώ θα βρώ τον κολλητό μου που σου έλεγα." Λέει στην κοπέλα του και την φιλάει.

Απομακρυνόμαστε και με τραβάει λίγο πριν φτάσουμε στον πάγκο με τα ποτά.

"Τι έγινε παιδάκι μου και με τραβας;"
Λέω ενω η έκφραση μου έχει μείνει σοκαρισμένη.

"Ο τέτοιος είναι εδώ "
"Ποιος τετοιος;" λεω και γελαω
"Αυτός"
"Παιδί μου με δουλεύεις;" λεω και γελαω

Εκείνη παραμένει ανήσυχη
"Είναι εδώ αυτος που σε ενοχλεί . Ο απεναντινος"
"Ο Βίκτωρ;"
"ΝΑΙ"
"Το ξέρω λεω και γυρνάω να πάω στο μπουφέ αλλά το χέρι τις με σταμάτησε.

"Με έπιασε. Θέλει να σου μιλήσει. "
Λέει και γουρλωνω τα μάτια.

"Ναι αλλά εγώ δεν θέλω.  " λεω και τραβάω το χέρι μου.
"Μου φάνηκε αρκετά τρομακτικός"

Λέει ενώ παίρνει στα χέρια της ενα ποτήρι με σαμπάνια.

"Ωραίες μου κυρίες"
Ακούω την φωνή του Τζόνι και όταν γυρνάω αυτόματα σφίγγω στο χέρι το ποτήρι μου