To radio παίζει κάποια ξεχασμένα τραγούδια όσο εγώ χαζεύω από το τζάμι τις ψιχάλες που χάνονται στον δρόμο. Έχω αφαιρεθεί στις σκέψεις μου. Ο δρόμος είναι ήσυχος και από ότι φαίνεται κανείς μας δεν κάνει την κίνηση να σπάσει την σιωπή.
Γυρνάω προς το μέρος του και βολεύω καλύτερα το παλτό στο σώμα μου.
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα δείχνει διαφορετικός αλλά παραμένει πολύ όμορφος.
Παρατηρώ τα tattoo που διαγράφονται από το λευκό ύφασμα του πουκάμισου του και θέλω να ρωτήσω αν κρύβουν κάποια ιστορία πίσω τους. Όμως όσο περιέργεια κι αν έχω φυσικά και δεν μου αρέσει να γίνομαι αδιάκριτη.
''Λοιπόν;'' σπάει την σιωπή και μου ρίχνει μια βιαστική ματιά πριν γυρίσει και πάλι στον δρόμο.
''Λοιπόν τι;'' τον ρωτάω πίσω και ρίχνω την προσοχή μου πάνω του
''Δεν θα με ρωτήσεις καν που θα πάμε;'' λέει και χαχανίζει
''Δεν είμαι και τόσο περίεργη είναι η αλήθεια''
''Κάτι κατάλαβα''.. '''όμως που ξέρεις; μπορεί και να θέλω να σε ξεμοναχιάσω''
μου λέει και αυτόματα τα μάτια μου γουρλώνουν
''Ηeyyy chill πλάκα κάνω'' μου λέει και μου πιάνει το χέρι
του το σφίγγω παρολου την διάφορα που εχουν τα χέρια μας. Μάλλον την μεγάλη διαφορά που έχουν τα χέρια μας.
''προς το παρόν τουλάχιστον'' συμπληρώνει και ξεσπάει σε τρανταχτά γέλια όταν του τσιμπάω την παλάμη.
Το σοκ δεν άργησε να έρθει όταν τύλιξε τα χέρια μας αναμεταξύ τους και το φίλησε
Η υπόλοιπη ώρα πέρασε ρωτώντας με πράγματα για την δουλειά μου και τους στόχους που είχα.
Δεν πέρασε πολύ ώρα μέχρι να φτάσουμε σε ένα απομονωμένο μαγαζάκι.
Χαμογελάω όταν εκείνος βγαίνει από την θέση του μόνο και μόνο για να ανοίξει την πόρτα μου.
"Μα τι gentleman" σχολιάζω και δαγκώνω το χείλος μου για να μην γελάσω.
"Αμφιβάλλεις;" ρωτάει σηκώνοντας το φρύδι.
"Κοίτα gentleman αν ήθελες να με σκοτώσεις τόσο απομονωμένα που είναι εδώ,μπορούσες να πας κάπου πιο κοντά " του λέω καθώς εχω αρχίσει να τρομάζω την ζωή μου.
"Μην μου αγχωνεσαι. Τουλάχιστον θα φύγεις φαγωμενη" μου λέει με ένα πονηρό ύφος.
Κάνω ένα βήμα πίσω μόνο και μόνο να τον δω έτοιμο να δακρύσει από τα γέλια.
Χαμογέλασα στο πόσο όμορφα ακούγεται το γέλιο του.
Αφού ηρέμησε πήρε μια βαθιά ανάσα και με αγκάλιασε.
Um okay φέρετε αρκετά περίεργα σήμερα.
"Πάμε;" με ρωτάει και χαμογελάει
"Πάμε " λέω και τυλίγει το χέρι του στο δικό μου
YOU ARE READING
Αδιέξοδος
Teen FictionΕθισμός=καταναγκαστική συνήθεια που επηρεάζει την συμπεριφορά και τον ψυχισμό του ατόμου. Εθισμός είναι η εξάρτηση από μια συνήθεια. Κι οταν η εξάρτηση από ουσία συνδέεται με την εξάρτηση από ένα ατομο; κι όταν για να συνεχίσεις να ζεις θα καταστρέ...
