Αδιέξοδος

12

"Σε κανένα τέταρτο θα είμαι από κάτω Μην αργήσεις" μου λέει η κολλητη σου και έπειτα ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος τερματισμού.

Νιώθω να με σφίγγει ένας πύθωνας και εντός ολίγου θα έκανα μπαμ.

Παρόλα αυτά μπορώ να πω ότι αξίζει.
Φοράω ένα μακρύ φόρεμα σε έντονο κόκκινο με ένα μέτριο ντεκολτέ και κάποιες ασήμι λεπτομέριες και εξωπλατο. Εχει 1 άνοιγμα σε κάθε πλευρό και ένα αρκετά μεγάλο σκίσιμο στο δεξί μου πόδι επέλεξα δυστυχώς τις μαύρες μου γόβες Τα μαλλιά μου πέφτουν ως αναλαφρες αλλά και περιποιημενες σκάλες και τέλος το μόνο που ήθελα να κάνω πάνω μου ήταν ένα κόκκινο κραγιόν μια γραμμή eyeliner και αρκετές στρώσεις από μάσκαρα.

Αυτήν την στιγμή στιγμή είμαι έξω και το μόνο που με σκεπάζει απο το κρύο είναι το άσπρο γουνινο ταγιέρ μου.

Ακούω έναν ήχο από ξεκλείδωμα αυτοκινήτου και κρατιέμαι με επιτυχία να μην κοιτάξω πίσω.

"Ελβλίρα;!" Ακούω την επιβλητική φωνή του πίσω μου αλλά δεν γυρνάω να τον κοιτάξω.

Από μακριά βλέπω το αυτοκίνητο της Ρανιας και ευχαριστώ τον Θεό που δεν θα τον δω καν.  Περπατάω όσο πιο γρήγορα και επιτελους το αυτοκίνητο σταματάει μπροστά μου.

"Ξεκινά"
Τις λεω και βάζει το αυτοκίνητο μπροστά.

"Τι έγινε;" λέει και παρατηρεί απ έξω το καθρεφτάκι .
"Πήγε να μου μιλήσει ο μαλακας"
Λέω και τα νευρα μου νιώθω παλι να χτυπάνε κόκκινο.

"Ηρέμησε. Ευτυχώς που έδειξε νωρίς τι είναι. Τελείωσε σήμερα θα περάσουμε υπέροχα. " λέει και αυξάνει την ταχύτητα στον άδειο κεντρικό.

Η ώρα μέσα στο αυτοκίνητο περνάει με το να ακούω τα απαίσια κρύα ανέκδοτα τις να μιλάμε για τον Τζόνι που θα έρθει σήμερα και να σχολιάζουμε τι θα φοράνε οι μεγαλύτερες κυρίες.

"Μπες μέσα και έρχομαι." Λέει και κλείνω την πόρτα πίσω μου.

Ανοίγω την γυάλινη πόρτα του μεγάλου κομψου ξενοδοχείου και κατευθύνομαι προς την ρεσεψιόν

"Καλησπέρα σας. Θα μπορούσατε να μου πείτε που γίνετε η δεξίωση;"
Ρωτάω με ένα χαμόγελο.

"Φυσικά. Θα ανεβείτε τις σκαλες και έπειτα στον τρίτο διάδρομο που θα συναντήσετε θα στρίψετε δεξιά "
Μου απαντά πίσω και με ένα σύντομο ευχαριστώ κατευθύνομαι προς την  σκάλα

"Ελβλίρα γαμωτο περίμενε ένα λεπτό"
Ακούω πίσω μου και παγώνω εκεί.