Şehadete Vurgun Yürekler...

🍁Birinci Bölüm🍁

بسم الله الرحمن الرحيم

Ezan okunuyordu. Allahu teala kullarını yeniden huzuruna çağrıyordu. Kur'an-ı kerim'den kafamı kaldırdım. Sabah ezanını dinlemeye başladım. Ezan bitince huşulu bir şekilde namaza başladım, namaz bitince yüreğimdeki sevda için dua etmeye başladım.

-Mirza... Mirza..

sesini duyunca irkildim seslenen annemdi.

-Yine uyumadın mı? yavrum!

-Namaz uykudan daha hayırlıdır sultanım..

-Ah yavrum uykusuzluktan harap oldun.
...

Annem odadan çıkmıştı. Çok uykuyu sevmezdim. fazla yemek yemezdim. Odamda sürekli ibadet, namaz, ile haşır neşirdim. Neşid ve Kur'an'ı kerim dinlerdim.
Annem ve babam bu durumdan çok rahatsızdı, gezip eğlenmemi istiyorlardı. Abilerim ve ablalarım gibi olmamı istiyorlar. Ama benim hayatım evdi, arabaydı, mal, mülkten ibaret değildi. Ben İslam davası için elimden geleni yapacaktım...

Babamın sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.

-Mirza! Hadi kahvaltıya bekliyoruz.

-Tamam baba geliyorum.

İçeriye gittim. Biraz kahvaltı yaptıktan sonra kalktım. Yemekten doymadan kalkamaya dikkat ediyordum.

-"Yavrum! Ne yedinde kalkıyorsun? "

-"Doydum annem"
deyip odama gittim.

Artık ailemle konuşmanın zamanı gelmişti. Akşam, ablalarımı, abilerimi eve çağıracaktım. Bu ŞEHADET sevdası bütün ailemi arkama almaya yetiyordu. Şehadet deyince, sanki bütün dünya duruyordu. Mücahitler gibi bende kafirlere karşı cephe almak istiyordum. Rahat hayat bana göre değildi. Artık Cihad beldelerine gitmek için karar verdim. Bende, Hattap gibi, Şamil Basayev gibi, Mücahid Şener gibi bende şehid olmak istiyorum.
Cenneti kazanmak o kadar da kolay değildi..

Annemle Babamın yanına gittim.

-Anne! Baba! Akşam sizinle önemli bir konu hakkında konuşacağım. Ablalarımı ve abilerimide çağıracağım haberiniz olsun.

Annem:
-Hayırdır yavrum! Konuşacağın şey ne?

Babam:
-Ay Fatma ne meraklısın çocuk akşam konuşacağım dedi ya..
Tamam oğlum akşam konuşalım inşaAllah.

-"Tamam baba" deyip odama geçtim.

Ablalarımı ve abilerimi aradım ve onları da akşam için çağırdım.
Ve elime meal alıp ayetleri okurken gözüme şu ayet ilişti.

"Şüphesiz ki iman edenlere, Allah yolunda hicret edip, cihad edenlere gelince işte onlar, Allah'ın rahmetini umarlar. Allah çok bağışlıyıcıdır çok merhamet edicidir."
(Bakara 218)

Ayeti okuyunca içim titredi ne kadar güzel ve anlamlı bir ayetti..

Kuran, meal, neşid dinleyerek akşam olmuştu..