Çünkü Seni Seviyorum

2. Bölüm: Kardeşim?

İşte yeni bölümünüz :)Okunma sayımız birinci günden bayağı artmış :) Keşke vote ve yorumlar da artsaydı :)

Aylin Teyze bana cevap verdi.

''Rica ederim kızım, gerçekler bunlar.'' Bana en samimi gülümsemesini yolladı ve ben de ona karşılık olarak en samimi gülümsememi bir daha fırlattım. Babam büyük bir keyifle gülerek konuştu.

''İçeri geçelim mi hanımlar?'' Hanımlar? Pardon? Ben? Hanım? Ben ve hanım olmak? İyi misin sen dostum?

''Tamam Ferhat'cığım. Hadi Çağla sen de gel biraz konuşalım kızım.'' Biri beni cimcikleyebilir mi?! 'Ferhat'cığım' ne laaan?

Önden Aylin Teyze, arkasından babam, en arkadan da ben yavaşça oturma odasına geçtik. O 'Ferhat'cığım' yüzüden kadından az da olsa soğumadım değil. Ben tekli koltuğa, babam ikili koltuğa ve Aylin Teyze de yanına oturdu. Gözlerimi devirdim.

''Çağla'cığım, az çok baban beni sana anlatmıştır değil mi tatlım?'' Ferhatcığım, Çağlacığım... Anlaşılan '-cığım' larda kısır kalmışız! Bir de tatlım çıktı başımıza.

''Evet biraz sizden bahsetti Aylin Teyze. Sanırım kız çocuğunuzun olmasını çok istiyormuşsunuz?''

''Evet kızımın olmasını çok istedim yıllarca ama olmadı. İzin verirsen eğer seni öz kızım gibi görmek istiyorum Çağla.'' Bir an halıya -bütün zor durumlarda yanımda olan halıya- bakıp düşündüm. Sonra tekrar Aylin Teyze'ye baktım.

''Beni öz kızınız gibi görebilirsiniz ama lütfen bana biraz zaman verin.'' Elimden geldiğince gülümsedim.

''Tabii ki de kızım zamana ihtiyacın var bunu anlıyorum. Hiç kimse öz annenin yerini tutamaz.'' Anlayışlı bir kadındı. Gerçekten.

''Çok teşekkür ederim.''

''Aslında seninle tanışmak için değil de seni görmek için geldiğimi söyleyebilirim Çağla. Senin hakkında çok şey biliyorum, uzun zaman boyunca babanla senin hakkında şeyler konuştuk. Evlilik kararımızı en çok senin için tartıştık, analiz ettik, doğru bir karar vermeye çalıştık. Ve sonunda en doğru bulduğumuz karar evlenmek oldu. İnan bana bu senin için de çok iyi olacak kızım. Birbirimize çabuk alışacağımıza eminim.'' Kadının gözlerinin içi gülüyordu resmen. Kanım hemen ısınmaya başlamıştı bile. Biliyordum, o bana iyi bir anne olacaktı.

''Peki Aylin Teyze bize mi taşın-'' Babam sözümü kesti.

''Hayır, biz onlara taşınacağız, kızım. Bizim evimiz hepimiz için biraz küçük.'' Ne? Başka bir ev öyle mi? Ben doğduğumdan beri bu evde yaşıyorum, hadi ama yapmayın!

''Taşınıyoruz yani öyle mi?'' Babam ağzını açamadan Aylin Teyze konuştu.

''Merak etme tatlım, bizim evde de tıpkı kendi evindeymiş gibi olacaksın.'' Gülümsedi. Başımı onaylarcasına salladım. İnşallah öyle olur.

Biraz sonra Aylin Teyze bazı işleri olduğunu söyleyip kalktı. Babamla yalnız kaldık. Şimdi sıra babamı sorguya çekmeye geldiiii. Çok kötüyüm değil miii??

''Aylin Teyzeler ne zamandır buradalar baba?''

''Bu yaz tatilinin başlarında Ankara'ya yerleştiler.''

''O zaman nasıl oluyor da onunla 5 aydır görüşebiliyorsun?''

''Okullar açıkken ev bulmak için Ankara'ya gelmişti. Kocasıyla boşandıktan sonra Mersin'de yaşamak istememiş. Zaten Aylin esas Ankaralı ama evlendiğinden beri Mersin'de oturuyordu. Burada beğendiği evi almak için de benimle görüştü. O zaman tanıştık işte. Sonra bir daha Mersin'e gitti ve evlerini buraya taşıdılar.'' İlginç. Babam emekli asker ve şuan emlakta çalışıyor, söylememiştim değil mi? Babama kısa bir cevap verdim ve diğer soruya geçtim.