*MONİKA'NIN GÜNLÜĞÜ* (BİTTİ)

20 Mayıs 2018

   
         Yeni uyanmış kahvaltımı ediyordum.
Annem ve babam Londra'ya gitmişlerdi. Evde tektim. Kahvaltımı edip hemen çantamı alıp okula doğru koşmaya başla-
dım. Vardığımda  kulüptekiler bir araya gelmiş konuşuyorlardı.  Sanki biri hakkında konuşuyorlardı. 

Yazar:(gıybet :)

       Yanlarına gittim ve ne konuştuklarını sordum. Arkamdaki bir şeye bakarak gülmeye başladılar. Arkamı döndüğümde onu gördüm. O yakışıklı, sevimli ve bir o kadar saf duran onu gördüm. İçimde bir şeyler hissettim.

Ben: Kızlar kim bu ?

Sayori: Bilmiyoruz ama çok şirin değil mi?

Yuri: Evet.... Çok tatlı...

Ben: Ee, Natsuki sen ne diyorsun çocuk için?

Natsuki: Çok ,çok ,çok ,çok ,çok tatlıııı!

Ben : O zaman hadi gelin onu kulübe davet edelim.
 
          Bu salaklar için değildi dediğim. Kendim için yapıcaktım bunu . Başkası için değil! Ama gerçekten çok tatĺı.

Ben: Merhaba ! Ben Monika . Bunlarda arkadaşlarım Yuri , Sayori ve Natsuki. Biz Edebiyat Kulübü üyeleriyiz ve bende grup başkanıyım. Acaba kulübümüze katılmak ister misin?

O : Olur. Zaten bu okula yeni geldim yani , evet kulübe katılıyorum.

      Sesi çok hoştu. Ve kokusu da . Kokusunu biraz daha alabilmek için biraz daha yaklaştım. Evet , asla ama asla onu onlara kaptırmamalıyım!

Natsuki: Gelsene okulu ben sana gezdiririm.

O : Olur fark etmez .

      Hayır! Asla izin veremezdim. Bu mümkün olamazdı. Aptal Natsuki! Onu sevdiğinize sizi pişman edicem.

Ben: Bu arada adın ne ?

O : Şeyy.. Eski okulumda bana hep Yuvuş derlerdi.   Nedenini bilmiyorum ama ben bana Yuvuş denmesine alıştım.  Yani bana Yuvuş  diyebilirsiniz .

Yazar: Başka bir şey bulamamışlar mı?

Yuvuş: Ne biliyim ben?!

Yazar:Çok salakça :/

Yuvuş: Salakçaysa salakça ben ne yapıyım!?

Yazar: Ay ben senle uğraşamayacam  gidiyom ben.

Yuvuş:  Güle güle !

            (Buraları okumadınız :))

Yuri: Bence her türlü çok tatlı...

   ( Tabi tabi çocuğun adına isterseniz b*k koyalım tatlı mı değil mi ?)

         Birden ona döndük. Yüzü kızarmıştı. Sonra kafasını hayır hayır dermişçesine salladı.

Yuri: Yanlış anlamayın ! Öyle demek istemedim..

       Âferin sana Yuri. Şimdiden kaybediyorsun! Sırada ilk adımını büyük atan Natsuki var.

Sayori: O zaman sonra görüşürüz.

Diğer herkes: Görüşürüz!

          Asla ama asla benim dışımda  kimse senle olmayacak YUVUŞ!

Yazar: Affedersiniz !😂😂. Şey Yuvuş demesi çok komik olmuş 🤣🤣

Ben: Yuvuş diye isim bulan sensin!

Yazar: Allah aşkına dediğine bak ya🤣🤣!

"Asla ama asla benim dışımda kimse senle olmayacak YUVUŞ!" Hahhahahahhahah.

Ben: offf. Kapa bu konuyu.  Seninle uğraşıp daha fazla düşmeyecem!

Yazar: Doğru yeterince düşmüşsün bence.

Ben: Yaaaa! Git burdan uğraşma bizimle!

Yazar: Tamam be! Çok sıkıcısınız.

       Manyak mı ne ya! Offf! Natsuki'ye ne yapabilirim...  Zehirlersem hemşire odasından dışarı çıkamaz.  Nasıl zehirlesemm. Belki yemeğine ilaç katarım.
Evet , evet bu iyi bir fikir.

      Sınıftan dışarı çıktım ve kimse görmeden hemşirenin odasına gittim. Girdiğimde gözüm ilaçları aradı ve mideyi bozabilecek bir ilaç buldum. Cebime koyup hemen odadan çıktım ki derken hemşire beni gördü.

Hemşire:  Ne arıyorsun burda sen?

Ben: Şeyy.. Arkadaşımın parmağı çizilmişte
ona bant alcaktım.

Hemşire:  Tamam . Gel ben sana bant veririm. Al bakalım.

Ben: Teşekkürler.

Hemşire: Bir şey değil.

       Ucuz atlatmıştım. Ama iyi yalan buldum. Şimdi Natsuki' nin yemeğine bu ilacı koymam gerekiyor .