Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
It's been a year, isang taon na ang lumipas at heto akong muli nakatayo sa harapan ng pinaka pamilyar na pituan ang pintuan patungo sa silid kung saan nagmahal at nasaktan ang aking puso, kung saan nakabaon ang mga alaalang gusto kong kalimutan at pangalagaan. Nagdadalawang isip kung papasok ba ako o huwag na lang.
Isang taon na ang lumipas pero parang kahapon lang ang lahat para sa akin.
Ilang beses pa akong bumuntong hininga at mariing ipinikit ang aking mga mata bago mag desisyong kumatok na muna bago buksan ang pintuan na naglalaman at saksi sa nakaraang gusto ko ng makalimutan.
"Rain!, finally nagbalik ka na!" ang masayang pag bungad sa akin ni Joe as he walk towards me.
He even wrapped his arms around my shoulder.
"yeah I'm back" tipid kong sagot as I pulled his arms away from me.
"woah! Look who's back!. Our little rain is finally back after one long year~"
"Irene!!" ang masaya kong bulalas nang makita kung sino ang nag mamay-ari ng tinig
"hindi ka naman excited na makita ako sa lagay na yan?" ang sarcastic nyang sabi ng yakapin ko sya ng napaka higpit.
"I miss you mommy!~" ang pilya kong sabi ng kumalas ako ng yakap
"teka bakit sya tinawag mong mommy at niyakap bakit ako hindi" ang umaaktong nag seselos na sambit ni Joe
"ay sus, inggit ka naman, an miss din kita kuya!~" I said as I hug his arms.
Kuya at mommy ang tawag ko sa dalawang ito, at first katuwaan lang pero hindi nag tagal ay naka sanayan ko na kaya naman yun na ang parati kong tinatawag sa kanila, hindi naman sila umaangal.
"I forgot na ngayon na pala ang official na pag babalik mo, did HE know Joe?" Irene said
"I don't know if he knew but, I did mention it to him, hindi lang ako sigurado kung nakikinig sya nung sinabi ko sa kanya" Joe said as he shrugged his shoulder off.
"and speaking of HE, nandyan na sya" Joe added ng inguso nya ang deireksyon ng pintuan.
*dugdugdugdugdugdug*
My heart is beating faster again. Hanggang ngayon ganito pa rin ang epekto nya sa akin, while all along I thought that I have moved on, pero mukhang hindi pa rin pala. I don't think I can proceed to with my plan to act as if I've moved on and not affected, kung ngayon pa lang na nakikita ko syang naka tayo sa hamba ng pintuan ay para nang nakikipag karera ang puso ko sa bilis ng pagkabog nito. I can clearly say and know that I still have feelings for him after this past one year of being away with them.
"J-jeongmin nandyan ka na pala" Irene said as she smiled timidly at him
