Elizabeth: Love that Heals (Completed)

Chapter 13- His Eyes

Beth

Tuwing gabi, kunwari minamasahe ko si Jon sa ulo pero sa totoo lang, sinusubukan ko siyang gamutin. Halos mawalan ako ng energy after niyang makatulog sa healing session namin. Hindi ko alam kung nag-improve siya.

Ang napapansin ko lang ay ang pagdalas ng punta ni Macky para sa training nila. After ng training, magpapamasahe si Jon at matutulog.

Pero ngayong umaga, masama ang pakiramdam ni Jon.
"May lagnat ka." I told him. Pinatay ko ang aircon at binuksan ang mga bintana. Kumuha ako ng t-shirt at pilit na pinasuot sa kanya. Gaya ng dati, nagtalo muna kami bago siya sumunod.
"Tawagan ko si Macky. Sabihin kong may lagnat ka." Kinuha ko ang cellphone ni Jon at tinawagan ko nga si Macky.

"Mack, si Beth 'to."
Hindi gumagalaw si Jon sa kama.
"May lagnat si Jon ngayon. Post pone nyo muna ang training nyo?"
Mack agreed and advised me to call him if Jon is ready for training.

Naghanap ako ng paracetamol sa medicine cabinet at pinainom iyon kay Jon. Good God, but the man is stubborn than me. Ayaw sumunod sa akin.

"Jon, kailangan mong kumain." Pamimilt ko sa kanya.
"Wala akong gana." Sagot nito.
"Pero kailangan mo nga kumain. Limang subo na lang. Lugaw lang naman 'to." Parang bata ang pasyente ko kung utuin ko sa limang subo.

Pagkatapos kong mapakain ng limang subo ng lugaw si Jon, pinunasan ko ang buong katawan niya ng malamig na bimpo. Bumalik sa pagtulog si Jon and I decided na bantayan na lang muna siya sa kwarto niya.

I sat on his massage chair and scribble something on my notebook. I love to write, kahit ano ang nasa isip ko...sinusulat ko yun. A quote that flashed my head, a saying that I read, a poem that running on my mind, kahit doodle pa, basta mahilig akong magsulat.

Your eyes... your eyes...make the star looks like they are not shining...
Your hair...your hair, falls perfectly without you trying...

I heard that annoying song from Bruno Mars and I can't keep myself from thinking about Jon's eyes. So I wrote it.

His eyes are like gold, shining with unspoken dreams
His face would tell you some deliciously wicked scene.
The smile that can sail a thousand chit
How wonderful would it be, if you sweep me off my feet.

My hand wrote what my mind thought... I groan inwardly... Blasted!!!

Hindi lahat ng lalaki, gusto ay babae.
Ang ibang lalaki, gustong maglaro ng Barbie.
Mahirap itago ang mga muscle na bulky at hard
Kung ang fantasy mo ay magheels at maglakad sa boulevard.

Hahaha...natawa ako sa sinulat ko... At hindi ko alam bakit ko naisip bigla siMacky.

Take me to your fantasy land.
Where unicorns are true and fairies are real.
Make me forget this world, as you show me the perfect realm.
Be my knight in this world full of uncertainties.
Accept me, despite of my gifts.

Napatingin ako sa natutulog na si Jon. Kasalanan mo ito eh... Ikaw at ang boxerbrief mo.

You are perfectly unperfect.

Nagsulat pa ako ng nagsulat hanggang sa madinig ko ang boses ni Jon na umuungol dahil sa taas ng lagnat. Tinigilan ko muna ang kakasulat. Pinunasan ko ulit ng malamig na bimpo si Jon. When his breathing is normal, I massage his head and cover my hand on his eyes.

His eyes are like gold, shining with unspoken dreams... paulit-ulit na bigkas ng isip ko.