Elizabeth: Love that Heals (Completed)

Chapter 30- The Avengers

Beth

Nagising akong madilim na sa library. Shit, gabi na. Napasarap ang tulog ko. Nagbanyo muna ako at inayos ang sarili... Nagmumog ako at naghilamos, bago ako lumabas ng library.

Nahinto lahat ng tao sa sala ng makita nila ako. Nandito si Gab, Jack, King, Carlos, Rome at Kiro.

"Para kayong Avengers na nakatayo diyan. Ano meron?" I joked. Nakita ko pang naihilamos ni Rome ang kamay sa mukha.
"Saan ka nagpunta?" Sigaw ni Jon. Napa-atras ako dahil sa galit ni Jon. Ngayon ko lang siyang nakitang nagalit ng ganito.
"Nasa...nasa library lang ako." Niyakap ko ang laptop ko na parang doon nakasalalay ang buhay ko.
"Kanina pa kami sumisigaw kakahanap dito... Pumasok ako sa library ng dalawang beses bakit hindi ka sumasagot." Sigaw pa ni Jon. Parang mas lalo siyang nagagalit kapag sumasagot ako.
"Hindi ko nadinig." Itinaas ko ang headset na hawak ko.
Mas lalo pang nanlisik ang mata ni Jon. Napaatras pa ako when he moves towards me. Hinaklit ni Jon ang braso ko at binitbit ako papunta sa kwarto.

"Teka...Jon..." Pagpupumiglas ko. Hindi naman masakit ang pagkakahawak nito sa braso ko pero galit kasi siya eh. Kinuha niya ang laptop at heatset na hawak ko saka niya ito binato sa kung saan.
"Jon." Pigil ni Carlos sa kanya pero hindi siya nakinig.

Dahil siguro unang madadaanan ang kwarto niya kaya iyon ang binuksan niya at pinasok ako doon. Binalibag ni Jon ang pintuan saka siya humarap sa akin.

"Bakit ka ba nagagalit?" Nagsimula na ang inis ko dahil napahiya ako sa mga kaibigan niya.
"Bakit ako nagagalit? Nakuha mo pa talagang tanungin?" Sigaw ni Jon.
"Merong nakapasok na dalawang lalaki dito sa vineyard at balak kang kuhanin." Sigaw niya.
Namutla ako sa sinabi niya.
"Kulang na lang itaob namin ang bahay kakahanap sayo dahil hindi ka sumasagot. Wala ka sa kahit saang kwarto. Tapos natutulog ka lang pala sa library."

Hindi ako nakakibo. Huminga ng malalim si Jon para kalmahin ang sarili.

"Sorry. Hindi ko sinasadya." Nagsimulang tumulo ang mga luha ko. "Hindi ko alam."

Nag-iba ang mukha ni Jon ng tumulo na ang mga luha ko. He hugged me... tight like he is afraid I will go.

"You scared me, Beth. Don't ever do that again." He said.
"Hindi ko talaga sinasadya Jon."
His murmuring something in spanish that I didn't understand.

Bumitaw ako sa kanya at pinunasan ang mga luha ko.

"Sorry ulit." Yumuko ako and I side step on him para makalabas ako ng kwarto niya.
He hold my hand and spin me around. Sa sobrang bilis ng pag-ikot ko nawalan ako ng balance at napasandal ako sa dibdib nya. Without saying anything, he lower his head and kiss me.

His kiss is not soft, it is full of emotions. He bit my lower lip and seeking for his entrance and I answered his kiss. I hold on his shoulder because I am afraid to let go. I heard him groan and he deepen that kiss that made my toes curl. The kiss ended and he press his forehead into mine and I dare to open my eyes.

"You made me do things I don't know I am capable of." He said in much softer voice this time.
"What did you do to me, Beth?"

Hindi ako nakasagot. Nagblock ang utak ko.

He lower his head again and kiss me softly this time. And I let him. He smile when he ended that kiss for the second time.

"Well, if kissing you can shut your sassy mouth, then I am happy to oblige, Beth." A soft chuckle escape his lips.
"You kissed me." I said.
"Uhmm.. you want to try again?" Tukso ni Jon.
"That was my first." Hindi ko alam bakit ko sinabi yun... Pero nasabi ko na.
"I'm glad to hear that." He place a smack kiss on my lips before he release me.

"You are free to stay in my room. Kakausapin ko lang sila sa labas." He said smiling before he went out of the door. Naiwan akong mag-isang nakatayo sa gitna ng kwarto niya at natulala.

"Teka, ano ang nangari doon sa dalawang pumasok sa vine yard?" Bulong ko sa sarili ko.

"Jon..." Sigaw ko at nagmamadali akong lumabas ngkwarto niya.
"Ano ang nangyari doon sa dalawa?"
------------
A/N
Hahaha, teka naimagine ko ang itsura ng magkakaibigan ng lumabas si Beth sa library. 🤣😂🤣😂