Φυγή

186 18 0
                                    

Φυγή

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας

έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε

ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό

ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο

μέσα στο πρωινό χορτάρι

ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε

να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.

H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε

σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν

να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε ναπεθάνουμε

με τόσο πάθος.

Κι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αναγκαλιάσαμε

μ᾿ όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες

κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα

εκείνου του ανθρώπου

κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήτανάλλη

μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός νακρατηθούμε

μέσα στη φυγή.

■ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΈΡΗΣ■

Ποιήση για την ποίηση (ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ) Where stories live. Discover now