SALINCAK

Aşk var mı oralarda

Bölüm fotosu Fazilet Akyüze aittir :)

Bölüm de canımcıım Mügeyediir J kalp kalbe karşıdır seni düşünerek yazmıştım diyebilirim :)

Bölüm şarkıs olarak ilk defa başka bir tarz denedim.  CİCİ KIZLAR – DELİSİN :)

Birini sevmek birine bağlanmak ya da birini hayatınıza sokmak. O kadar garip bir histir ki. Sizi başka birisi haline dönüştürür. Yapmak istemedikleriniz ya da yapmak zorunda kaldıklarınızla dolar her zerreniz. Korkarsınız. Bağlanırsınız. Ama vazgeçmezsiniz. Damarlarınızda onun aşkı dolaşmaya başlamıştır. Bu his sizi rahatsız etse de aynı zamanda sizi göklere çıkartır. Benim de damarlarımda bir tek kişinin bakışı gülüşü kokusu geçiyordu artık. Baran.Ona bakarken ona gülerken yâda onunla konuşurken onu kaybetmekten korkuyordum. Onun için bazı şeyleriekatlanmam gerektiğini biliyordum. Ve bu hisle bambaşka birisine dönüşüyordum.

Baran’ı kaybetmek korkusu. Baran ‘sız olma korkusu. Hayatımı ele geçiren en büyük korkuydu.

Oturduğum yerde biraz daha kıpırdanırken sırtıma ve popoma batan dal ve taşlara sinirle baktım. Her tarafımın çizildiği yetmiyormuş gibi bir de burada böylece kalmıştık. Baran elindeki dalları birbirine sürterken bir taraftan da etrafa bakınıyordu. Ne kadar yürüdüğümüzü bilmesem de belli bir süre yürümüş ve en sonunda buraya gelmiştik. Baran yüzünden. Beni kolumdan sürükleye peşinden götürmüş ve en sonunda daha da kaybetmişti. Ağaçlar daha da sıklaşmıştı. Ve havada serinlemeye başlamıştı. Kollarımı birbirine sararken bu yaz havasında serinleyen havaya da şaşırıyordum. Bugünü mü bulmuştu yani İzmir soğumak için. Baran hala elindeki iki dalı birbirine sürtüyordu. Ne yaptığını pek anlamasam da onun beni konuşturmaya pek niyeti yoktu. Gayet profesyonelce! İşini yapıyordu. Ama ne yaptığına dair bir fikir oluşturamıyordum. Üşümüştüm. Ve Baran’a muhtaçtım.

“ Baran”

 Kafasını bile kaldırmadan elindeki taşları da birbirine sürtmeye başladı. Allah aşkına ne yapıyordu bu çocuk. Birbirlerine sürtünce ne oluyordu. Derin bir nefes daha alırken ellerimi aşağı yukarı hareket ettirip kollarımı ısıtmaya çalıştım. Ama başarısızdım. Çünkü üzerimdeki ince badi beni daha çok üşütmeye başlamıştı.

“ Baran”

 “hı-hım”

Elindeki dalı toprağa batırdıktan sonra taşı dibine sürterken bana bakmasını umdum. Üşüdüğümü görüp belki bir şey yapardı. Tabi kendisinde her hangi bir etki yoktu çünkü üzerinde onu ısıtacak bir sweatshirtü vardı.

“ ne yapıyorsun Allah aşkına”

 Tek kaşını kaldırıp bana bakarken yüzünde ukala bir tavrı vardı. Ne yaptığını anlayamadığım için bana mı kızıyordu. Asıl benim ona kızmam gerekiyordu. Beni kaybetmişti. Üstüne üstlük bu soğukta taş ve dallarla oynuyordu.

“ Hayat'cım susarsan bizi ısıtmaya çalışıyorum”

Kaşlarım yukarı kalkarken Baran tekrar işine dönmüştü. Bizi ısıtmak. Elindeki taş ve dalla. Ne saçmalıyordu bu. Dikkatle ona bakarken bu sefer taşı atıp başka bir taş aldı. Daha düz bir taş.