The Alpha and The Hunter are Mates (on hold)

32

POV Christina

Vandaag gaan ik en Mason naar huis.
Ik neem afscheid van mijn broer, ouders en Eliza.
'Zien we je gauw weer?' Vraagt mijn moeder.
Ik knik.
Mason staat er ongeduldig bij.
'Ga maar, je mannetje is ongeduldig.' Lacht Eliza en ik grinnik.
Mason trekt een wenkbrauw op en ik kijk hem waarschuwend aan.
Hij zucht en kijkt weer normaal.
'Doei.' Zeg ik en ga dan met Mason naar de auto.

Ik ga zitten en hij gooit mijn deur dicht.
Daarna loopt hij naar zijn kant en gaat hij zitten.
Hij buigt naar mij toe.
'Ik ben blij dat we naar huis gaan.' Lacht hij schuldig.
'Ik ook, ondanks dat hier mijn familie is.' Zeg ik eerlijk.
Hij drukt een kus op mijn lippen en ik glimlach naar hem.
We rijden richting huis maar wanneer we nog een paar kilometers moeten rijden springt er een wolf op de motorkap.

Ik slaak geschrokken een gilletje en Mason stopt met rijden.
Hij kijkt naar mij of ik oke ben en stapt uit.

Hij wilt veranderen maar word naar beneden geduwd door de huge ass wolf en hij gaat op Mason zitten.
Wat moet ik doen?!
Ik ben te geschrokken om iets te doen!
Mason duwt met veel kracht de wolf van zich af en veranderd nu naar zijn wolf.
Hij is gewond.
Dat zie ik, maar voel het ook.
Wel lichter als hem denk ik maar ik voel het.
Het is een onaangename trilling op de plek waar Mason gewond is geraakt.

Ze vechten en net als Mason de nek van de wolf door bijt, snijd de wolf hem in zijn buik een paar keer.
Na de tijd veranderd Mason dan ook gelijk en valt hij bewusteloos.
Hoe hij kleding aan kan hebben als hij terug veranderd verbaasd me nog steeds...
Ik stap de auto uit en ren naar hem toe.

'Mason wakker worden.' Zeg ik licht in paniek, maar het lukt niet.
Ik til hem met moeite op, want hij is zwaar...
Al die spieren wegen natuurlijk wel wat!
Ik til, trek, hem met moeite naar de auto en zet hem erin.
Ik doe zijn gordel om en doe zijn deur dicht.
Ik ga aan de bestuurders kant zitten en kijk naar alle dingen.
Zo moeilijk kan het toch niet zijn?

Ik druk een paneel in en verander de schakeling.
Ik kom er moeilijk bij dus verplaats de stoel iets naar voren.
Ik weet wel ongeveer hoe dit allemaal moet maar heb nooit gereden.
Toch lukt het me de auto vooruit te krijgen en rijd ik zo snel als ik durf naar de pack.
Zodra ik een wachter vind van onze pack, bij de grens doe ik de deur open.

'Luna wat is er?' Vraagt hij bezorgd als hij mij in paniek krijgt.
'Wolf, Mason, help.' Zeg ik in paniek en er rent een andere wachter naar Mason's kant en haalt hem eruit met een ander.
Een wachter brengt voor mij de auto weg en ik ren naar Mason die langzaam bij komt.

'Mason?' Vraag ik en ik zie dat hij zijn ogen gelijk spreidt.
'Christina.' Zegt hij in paniek en als hij mij ziet laat hij de wachters gelijk los en strompelt het laatste stukje naar mij toe.

'H-hoe zijn we hier gekomen?' Vraagt hij.
'Ik heb gereden.' Zeg ik zacht.
Ik kijk op om zijn reactie van zijn gezicht af te lezen en zie hem grijnzen.
Hij trekt me tegen hem een en slaat zijn armen om mijn middel.
Ik sla mijn armen om zijn nek en sluit even mijn ogen.
Ik ben moe.
Het was ook al best laat toen we vertrokken.
Ik voel dat ik word opgetild.

'Mason, laat me los. Je hebt pijn.' Zeg ik en hij grinnikt.
'Dat is allang weg joh.' Grijnst hij.
Ik maak in een snelle beweging zijn bovenste twee knoopjes los, zonder te beseffen wat ik nou net deed, en kijk.
Geen schram...
Ik zucht en kijk hem aan.
Hij grijnst nog meer.
Ooh nee he...

'Als je me graag wilt uitkleden moet je even wachten schat.' Grijnst hij.
'Grijns niet zo, en ik was alleen bezorgd. Meer niet.' Zeg ik.
Hij kijkt me nep teleurgesteld aan en ook al weet ik dat het nep is, weet ik dat hij het echt jammer vindt en daar kan ik niet tegen...

Ik hou me strakker tegen hem aan en leg mijn hoofd op zijn schouder.
'Ik hou van je, Mason.' Fluister ik en zie dat hij kippenvel krijgt.
Ook hoor ik zijn hart sneller kloppen.
'Ik ook van jou.' Glimlacht hij.

Bij onze kamer besluit ik nog even te douchen.
Ik ga dus de badkamer in en heb erge struggles met mijn rits.
'Mason, kan je me helpen?' Roep ik en Mason komt de badkamer binnen.
'Natuurlijk schatje, wat moet ik doen?' Vraagt hij gelijk.
'Mijn rits werkt niet mee.' Zucht ik.

Hij grinnikt en loopt naar me toe, dus draai ik me met mijn rug naar hem toe en houd ik mijn jurk vast van voor.
Hij heeft de rits zo naar beneden en ik draai me weer naar hem toe.
'Bedankt.' Zeg ik.
Hij glimlacht en wilt zich omdraaien maar de blik in zijn ogen laten me iets doen wat ik nooit zelf had gedurfd.

Ik pak zijn pols en draai hem terug.
Hij kijkt me vragend aan en ik kus hem.
Hij gaat er al gauw in mee en als ik beide handen op zijn wang wil leggen valt mijn jurk dus af waardoor ik alleen mijn bh en slip aan heb.
Ik viel dat zijn handen op mijn heupen worden gelegd en de tintelingen verspreiden zich gelijk over mijn hele lichaam.

Hij merkt op dat ik half naakt sta en hij trekt even terug.
Hij kijkt me verbaasd aan en ik bijt verlegen op mijn lip terwijl ik naar beneden kijk.

'Wauw.' Fluistert hij en ik kijk op.
Ik kijk hem onzeker aan en hij glimlacht.
Hij drukt weer zijn lippen op de mijne en drukt me, door zijn handen op mijn heup/billen te leggen, dichter tegen hem aan.

En ik laat het toe...
Nog nooit heeft een jongen me zo zwak voor hem gemaakt.
Mason lukt het...