The Alpha and The Hunter are Mates (on hold)

17

POV Christina

Hij loopt op me af van rechts dus loop ik achteruit naar links.
'Waarom was je niet in onze kamer?' Vraagt hij fronsend en ik huiver door zijn toon en dat hij zei "onze kamer."

Ik verstop mijn pols gauw achter mijn rug maar hij zag dat.
Hij pakt mijn pols vast.
'Auw.' Zeg ik en trek mijn pols terug.
Hij kijkt me in mijn ogen en ik kijk weg.
'Heb ik dat gedaan?' Vraagt hij terwijl hij mij naar hem laat kijken door mijn hoofd omhoog te tillen met zijn vinger.

Ik slik en knik zachtjes.
'S-Sorry.' Zegt hij geschrokken en ik glimlach kort.
Zijn vingertoppen strelen mijn kaaklijn en ik voel hoe mijn hart harder begint te kloppen.
Hij pakt mijn kaak en wang liefdevol vast en haalt daarmee wat haar uit mijn gezicht.

'H-het spijt me dat ik zo eigenwijs deed.' Zeg ik zuchtend.
Het was ook wel mijn fout.
Ik had er normaal over moeten praten en niet gelijk zo doen als dat ik deed.
Hij was ook wel een erge klootzak maar daar merk ik nu weer niks van...

Hij glimlacht schuin en komt weer dichterbij.
Stiekem wil ik het ook graag.
Dat hij me tegen de muur vastklemt en me zoent.
Dat hij me zo passievol zoent dat mijn hart explodeert van de verlangens en mijn huid verbrand van de warme tintelingen die door me heen gaan als hij me ook maar aanraakt.

En alsof mijn beden gehoord zijn drukt hij liefdevol maar ruw en dwingend zijn lippen op de mijne.
Ik ga er maar al te graag in mee en mijn handen vinden een weg naar boven.
Terwijl hij mij optilt ga ik met mijn vingers door zijn zachte haren.
Ik sla ook gelijk mijn benen om zijn middel zodat ik niet val en het voor hem makkelijker is om me te dragen.

Hij vraagt toestemming die ik geef en hij begint te lopen.
Waarheen weet ik niet maar het boeit me ook vrij weinig.
Niet veel later voel ik iets zachts onder me en weet ik gelijk dat het de matras van het bed is.

Mason hangt boven me en trekt even terug.
Mijn borstkast gaat hevig op en neer en ik hijg erg.
Ook Mason hijgt zacht en heeft pikzwarte ogen.
'Je bent prachtig. En helemaal van mij.' Gromt hij zacht terwijl hij mijn wang streelt.

'JOEHOE je doet het echt goed meid!' Verpest die stem de hele sfeer.
Ik negeer het gewoon...

Ik druk mijn wang meer tegen zijn hand en sluit even mijn ogen.
Ik voel me zo goed bij hem he...
Soms, soms echt niet.
Dan wil ik gewoon weg.
Maar dan zoals nu.
Hoe hij me in de ogen aan keek en oprecht "sorry" zei.

Ik open mijn ogen en kijk recht in de zwarte twinkelende ogen van Mason.
Ineens fronst hij en gaat wat van me af.
'Wat is er?' Vraag ik verbaasd.

'Je ogen, ze gloeien.' Zegt hij en mijn ogen worden groot.
'Wat?' Vraag ik en stap van het bed.
Ik ga de badkamer in en zie dat mijn blauwe ogen een paar tintjes lichter zijn, bijna wit, en dat ze iets licht geven.

'O mijn God, of moet ik zeggen godin?
"Wat bedoel je daar nou mee?"
'Alles word nog wel duidelijk, ik kan je een ding verklappen en dat is dat je niet echt een mens bent.'

Mijn ogen worden nog groter en ik richt me naar Mason die bezorgd in de deuropening staat.
'Gaat het?' Vraagt hij maar ik ben niet in staat te antwoorden.
'Ja...' breng ik met moeite uit.
Ik begin zwarte vlekjes te zien dus pak me aan de wastafel vast maar het was te laat.
Ik val flauw neer op de grond.
Tenminste, Mason kon me net vangen kreeg ik nog mee.

POV Mason

'Ja.' Brengt ze met moeite uit.
Ineens grijpt ze naar de wastafel maar valt ze al flauw.
Ik vang haar op en til haar in bride style naar het ziekengedeelte dicht bij mijn huis.

'Alpha.' Knikt de zuster.
Ze ziet Christina en schrikt.
'Wat is er met Chr- de Luna gebeurt?' Vraagt ze.
Hoe weet ze haar normale naam in hemelsnaam?
'Haar ogen gloeiden en even later viel ze flauw.' Zeg ik.
Waarom ga ik hiervoor eigenlijk naar het ziekengedeelte?

'Goed dat u bent gekomen, kan u de Luna op het bed leggen?' Vraagt ze en ik knik.
Ik doe wat ze vroeg en ze gaat erbij staan.
'Het rare is dat ze ook erg snel heelt, haar pols is weer heel, misschien dat dat kwam opdat jullie net samen waren maar net in het ziekenhuis heelde het gewoon terwijl ik nog bezig was.' Verteld ze.
Ik knik en kijk bedenkelijk naar mijn prachtige mate.
Wat gebeurt er toch met haar?

'Wat gebeurt er met haar?' Vraag ik.
'Ik weet het niet. Ze zat net ook een paar keer geïrriteerd te zuchten terwijl ze oprecht leuk en aardig tegen Naomi en mij deed, ik denk dat ze geen mens is maar het zelf niet weet.' Concludeert de vrouw.
'Maar wat is ze dan?'
'Ik heb geen flauw idee... ik denk dat ze, zoals de meeste wezens, een stem in haar hoofd hebt, laat Cade, die de hele dag door waarschijnlijk met haar praat, de stem vragen stellen.' Zegt ze en ik knik.

We horen dingen verschuiven en ik kijk recht naar mijn mate.
Ze doet haar ogen open en begint als een gek adem te halen.
Ik ren naar haar toe en ik zie dat haar ogen donker maar wit zijn.
'Wat gebeurt er?' Vraagt ze met tranen in haar ogen en ik kan van haar gezicht af lezen dat ze pijn heeft.

'Ze wilt eruit.' Zegt de dokter.

Jongens, en meiden!
Je wilt niet weten hoe blij ik met dit hoofdstuk ben!

Vertel even wat jullie ervan vonden?!