The Alpha and The Hunter are Mates (on hold)

13

Extra hoofdstukje ❤️

POV Christina

'Euhm Christina.' Zegt Mason.
'Noem me maar gewoon Chris of Christy, dat is veel makkelijker.' Zeg ik.
'Oke maar kan je me vertellen wat je gisteren hebt gezien?'
'Euhm Tuurlijk.' Zeg ik en denk na.
Ik frons even.
Ik kan me bijna niks meer herinneren.
'Euhm ik kan me bijna niks meer herinneren, alleen dat de spin veranderde naar een lang persoon die helemaal bedekt was met een mantel en dat hij me godin noemde.' Dat laatste zeg ik haast rillend van walging.

Mason kijkt moeilijk voor zich.
'Weet je het zeker? Je kon het je niet goed herinneren dus...'
'Hey als jij in een wolf kan veranderen dan zou iemand anders toch best wel in een huge ass spin kunnen veranderen.' Zeg ik met opgetrokken wenkbrauw.
Mason schiet in de lach.
'Huge ass... geniaal.' Mompelt hij onder het lachen en ik blaas ook even lachend mijn adem uit.

Ik weet niet of ik het moet vragen maar ik doe het gewoon.
'Mason?'
'Ja?'
'Mag ik vandaag als ik beloof terug te komen even met Emma en Liana afspreken?' Vraag ik.
Zijn ogen worden weer een tintje donker dus ik pak gauw zijn te gespierde arm vast en kijk hem met puppy ogen aan.

'Alsjeblieft Mason! Ik kom terug en anders neem ik Naomi of zo mee, zij kan jou dan Mindlinken als ik weg ga!' Zeg ik.
Zijn ogen worden wat lichter en hij denkt even na.
Zijn ogen worden wazig en er komen twee jongens binnen rennen.

Ik schrik even en kijk dan verbaasd naar de jongens en dan naar Mason.
'Jongens dit is Christina, Christina dit zijn mijn Beta Justin en mijn Gamma Tayler.' Zegt Mason en ik knik.
'Ze wilt naar haar vriendinnen dus jullie moeten bij haar blijven dat ze wel terug komt.' Zegt Mason.
'Waarom moeten er twee mee?' Vraag ik.

'Jouw ouders zijn jagers dus zou het me niet verbazen als je er eentje knock-out krijgt met een of ander truckje, twee word moeilijker.' Grijnst Mason en ik rol met mijn ogen.
'Dus je denkt dat ik twee niet aankan?' Vraag ik uitdagend.
'Ik wil je wel een heel leger meegeven?' Stelt Mason grijnzend voor.
Ik geef hem een dodelijke blik omdat hij heeft gewonnen.

'Oke laat haar zichzelf even klaar maken daarna Mindlink ik jullie dat jullie moeten komen.' Zegt Mason.
'Oke.' Zeggen de jongens in koor en lopen dan weer weg.
'Ga je maar omkleden.' Zegt Mason en loopt ook weg.
Ik zucht en pak kleren.
Wat doet hij weer kortaf...

Ik ga de badkamer in en douche mezelf snel.
Ik trek het setje aan die ik heb gepakt en droog mijn haren.

Ik poets mijn tanden en kam mijn haren.
Ik merk nu pas ook wat ik net zei.
"Ik kom terug."
Wat is er gebeurd met mijn ontsnappingsplannen?
Misschien moet ik ook niet proberen weg te lopen.
Als ik laat zien dat ik terug kom uit mezelf en zo dan laat hij me misschien ook wel is alleen gaan en dan kan ik weg blijven!

Maar wil ik wel weg?
O mijn God Christina hoe durf je dat überhaupt al te denken.
Die stomme mate band zorgt hiervoor maar ik hou niet van hem.
Oke soms wel ma- nee gewoon niet.

Ik doe een hoge, grote, slordige knot in en maak de voorste plukjes los.
Ik stap de badkamer uit en ga naar de slaapkamer deur die tot mijn grote verbazing open is.
Ik ga de gang op en zie niks.

Er komt een wachter langs.
'Goedendag Luna.' Zegt hij en knikt met zijn hoofd.
Ik heet geen Luna...
'Euhm meneer?' Vraag ik en hij stopt met lopen.
Voorzichtig draait hij mij kant op en buigt een keer.
Wat gebeurt hier!

'Weet je waar Mason is?'
'Euhm de Alpha is beneden in de woonkamer.' Zegt hij.
'Zou u me daar heen kunnen brengen? Ik weet de weg nog niet.'
'Natuurlijk Luna, en u hoeft mij geen u te noemen.' Zegt hij en loopt weer verder.
Ik volg hem en we komen langs de bibliotheek.
Ik zie erg veel rommel.

'Ik ga eerst even helpen.' Zeg ik omdat de rommel door mij komt.
'Oh dat hoeft niet Luna, dat is niet aan u maar aan de schoonmakers.' Zegt hij.
Ik kijk hem raar aan.
'Oke hou alsjeblieft op met mij Luna noemen, ik heet Cristina niet Luna, en het is wel aan mij want ik heb de rommel gemaakt.' Val ik geïrriteerd uit.
Hij schrikt even.
'Het spijt me l- Euhm.' Hij maakt zijn zin niet af.

Ik zucht rustig.
'Ga maar verder met wat je aan het doen was, ik kom er wel uit.' Zeg ik en glimlach vriendelijk.
'Dank u wel.' Zegt hij met een snelle glimlach en weg is hij.
Waarom zo bang?!

Na ja.
Ik ga de bibliotheek in en loop naar de arme vrouw die alles alleen moet doen.
'Oh goedendag Luna, het spijt me van wat er gisteren is gebeurt. Ik ruim het al o-' ik kap haar onzekere geratel op.
'Het geeft niet, en ik help met opruimen, ik heb het immers veroorzaakt.' Glimlach ik.
Ze zucht opgelucht en glimlacht dankbaar.
'Dat hoeft niet Luna.' Zegt ze.

'Toch ga ik helpen.' Zeg ik en pak alvast boeken.
'Waaraan kan ik zien waar het moet?'
Ze kijkt even moeilijk alsof ik eigenlijk niet mag helpen.
'De kleurtjes geven aan welke rij en dan op alfabetische volgorde van de achternaam van de schrijver/schrijfster.' Legt ze uit en ik knik.

Ik begin te helpen en als ik bij een plekje van gisteren kom zie ik iets glinsteren op de grond.
Het is een ketting met een driehoekige zwarte platte steen.
Ik pak hem op maar laat gauw vallen.
Het voelt geel erg slecht aan.

Ik pak hem nog is op en het brand.
Ik laat hem weer vallen en kreun hard van de pijn.
De vrouw komt eraan gerend en helpt me omhoog.
'Gaat het Luna?' Vraagt ze bezorgt.
Ik knik.

De deuren gaan open en Mason komt met Justin en Tayler binnen gerent.
'Alpha.' Zegt de vrouw bang.
'Wat heb je gedaan.' Zegt hij woest.
'Rustig Mason, ze heeft niks gedaan.' Zeg ik en doe mijn arm voor haar waardoor hij mijn hand ziet.

'Hoe kom je aan dat brandwond?' Vraagt Justin.
Ik wijs naar dat ding.
'Precies hier is die man verdwenen.' Zeg ik zacht.

------------------

Justin:

Tayler: