The Letter || The Marauders Fanfic. ✔

Hoofdstuk 10 - Het Maankristal

Dumbledore kijkt ons door zijn half ronde brilletje geamuseerd aan.

We zijn allemaal stil en kijken elkaar geschrokken aan. Wat moeten we hierop antwoorden?

'Ik denk dat ik dit bij een waarschuwing laat. Hup hup, snel naar bed. Maar doe het zachtjes,' zegt hij en daarna draait hij zich weer om.

'Kom op. We hebben geluk dat Dumbledore ons betrapte, maar als Filch of mevrouw Norks ons ziet zijn we er geweest,' zegt Lily terwijl ze opstaat. We knikken allemaal en we gaan snel opweg naar de common room.

Eenmaal terug in de common room ploffen we neer op de bank. Ik voel mijn hele lichaam slap worden; ik heb totaal geen energie meer. Ik kijk om me heen en zie dat eigenlijk niemand aanstalten maakt om op te staan om te gaan slapen.

Ik voel hoe mijn oogleden zwaar worden en ik leun tegen Remus aan die naast me zit. Hij doet beschermend een arm om me heen en het voelt erg vertrouwd aan, alsof hij daar hoort te zitten. Langzaam val ik in een diepe, vredige slaap.

~~~

Iemand schud me wild wakker. Ik kijk geschrokken op en zie Anna voor me staan. Ze kijkt me geamuseerd aan en dan merk ik dat ik nog steeds tegen Remus aan gedrukt zit. Ik kijk vlug op mijn horloge maar ik zie dat het gelukkig 9 uur s'morgens is, dus de meeste leerlingen liggen nog te slapen.

'Kom op, Lily heeft iets gevonden wat je misschien kan helpen met die brief van je vader. Kleed je aan en kom naar de bibliotheek,' zegt ze en dan loopt ze de common room uit. Ik kijk haar verbaast na. Mijn hersenen werken helaas niet zo goed als ik net ben opgestaan. Dan worden mijn ogen groot. De brief van mijn vader! Ik ben die helemaal vergeten met al die voorbereidingen van het feest!

Oh. My. God.

Het feest.

Ik heb Remus gezoend. Wat dacht ik wel niet? Hij vind mij zeker weten niet leuk! Wacht, wat zeg ik nu weer? Ik vind hem toch ook niet leuk? Ugh. Ik weet het niet meer hoor.

Ik doe langzaam Remus arm van me af en ren dan naar mijn slaapzaal. Aangezien het weekend is doe ik gewoon een spijkerbroek, een T-shirt en wat sneakers aan. Dan ren ik naar de bibliotheek.

Daar aangekomen ben ik buiten adem. Ik moet echt iets aan mijn conditie doen.

Ik kijk rond en vind uiteindelijk Lily en Anna in het meest afgelegen gedeelte van de bieb. We wenken me.

'Dus, wat heb je gevonden?' vraag ik nieuwsgierig.

Lily houd me een boek voor en ik kijk naar de bladzijde.

Het Maankristal.

Het Maancrystal is een zelden voorkomend kristal wat eens in de 100 jaar verschijnt. Het heeft verschillende krachten, waaronder het creëeren van nieuwe weerwolven en het genezen van net gebeten weerwolven. De wond mag niet langer dan 48 uur oud zijn, ouder dan dit kan zware gevolgen leveren. Maankristallen kunnen ook in je bloed zitten, wanneer je een weerwolf in je familie hebt gehad die is gecreëerd door het kristal. Afstammelingen van de weerwolf zijn immuun tegen weerwolf bijten, maar verliezen sneller hun bewustzijn dan normale mensen, en kunnen ziektes krijgen als ze in het licht van een volle maan staan. Krijgen ze deze ziekte, kan alleen een Maankristal zelf nog een laatste hoop geven. De laatste mens die in het bezit was van een Maankristal en zich in een weerwolf heeft veranderd is Hendrick Young. Hij is samen met het Maankristal spoorloos verdwenen.