The Letter || The Marauders Fanfic. ✔

Hoofdstuk 22 - Bitch

We landen in een donker steegje. Het geeft me gelijk de kriebels. Tonks haakt haar arm om de mijne en trekt me mee.

We komen uit bij een grotere weg en we lopen met gebogen hoofden op de stoep. Het begint hard te sneeuwen en te waaien, waardoor we niet verder dan 4 meter voor ons kunnen kijken.

We slaan rechtsaf en lopen dan door tot het huis met nummer 13.

'Waar zijn we nu?' vraag ik.

Tonks doet het tuinhek open en wanneer we in de tuin staan doet ze het achter me in.

'In een klein dorp waarvan ik de naam ben vergeten. Het enige wat ik weet is dat het in de buurt ligt van Godric's Hollow.'

We lopen naar de voordeur en Tonks klopt 4 keer.

Na een paar minuten gaat de deur open. Voor ons staat een vrouw die minstens een halve kop groter is dan ik met bruin haar en fel blauwe ogen. Ze is hevig opgemaakt, met veel oogschaduw en felrode lippenstift. Ze kijkt ons aan alsof we iets vies zijn waar ze zojuist met haar lelijke punt hak in heeft gestaan.

'Kan ik jullie helpen?' vraagt ze bitter.

'Ehm, ja. We komen voor Remus Lupin?' zegt Tonks meer als een vraag.

'En waarom als ik vragen mag?'

'Ik ben een oude bekende van hem, en we hebben nog wat dingen die we moeten bespreken.' zeg ik.

'Het lijkt me beter als je ons even binnenlaat, in deze tijd is het gevaarlijk om te lang op iemand's stoep te staan,' zegt Tonks.

'Dat klopt, en daarom kunnen jullie nu beter vertrekken. Nog een fijne avond,' zegt ze bot en ze trekt de deur voor onze neus dicht.

'Bitch,' fluistert Tonks.

Ik zucht gefrustreerd. We draaien ons om en beginnen weer naar het tuinhek te lopen.

'En wat nu? Ze laat ons niet binnen! Hoe moet ik ooit nog in contact met Remus komen?!'

'Ze voelt zich waarschijnlijk bedreigd door jou. Dat snap ik ook wel, aangezien jij 1: al bloedmooi bent zonder ook maar iets met je haar of gezicht te doen, terwijl zei een overdoses aan make-up op moet doen zodat je bijna niks van haar lelijke gezicht ziet. Dan 2: je bent een oude bekende, dus je kent Remus veel langer dan zij en kent hem dus beter. En 3: waarschijnlijk loopt hun relatie niet meer zo lekker, dus kan ze er niet nog een reden bij hebben waarom Remus het uit zou willen maken.'

Ik moet lachen. Net wanneer we het tuinhek open willen doen gaat de voordeur met een harde klap open.

Ik schrik me dood en draai me met een ruk om.

In de deuropening staat een man met littekens over zijn hele gezicht. Hij kijkt met grote ogen naar me. Alsof hij zichzelf ervan moet overtuigen dat het geen droom is.

Ik zet een paar stappen naar voren en er wellen tranen op in mijn ogen.

Dan rent de man op mij af. Door zijn lange benen is de afstand tussen ons in een paar secondes overbrugt.

Dan slaat hij zijn armen strak om me heen en drukt me stevig tegen zich aan. Ik sla mijn armen rond zijn nek en laat mijn hoofd op zijn schouder rusten. Hij begint mijn geur op te snuiven, alsof hij elk detail van me wilt herinneren.

'We hebben veel te bespreken,' fluistert Remus.