The Letter || The Marauders Fanfic. ✔

Hoofdstuk 8 - Gered

"Hé! Wat ben jij wel niet aan het doen?!" roept iemand boos.
Lucius word ineens naar achteren getrokken door 2 jongens: Sirius en James. Dan zie ik Remus op me aflopen en een arm om me heen slaan. Ik sla een arm om zijn middel en snel lopen we weg.

Als we in de common room zijn geef ik hem een knuffel. Hij ruikt heerlijk, een beetje naar de bossen die rond mijn huis groeiden. Het voelt heel vertrouwd aan. Ik sluit mijn ogen en zucht.

Dan laat hij ineens los. Ik kijk geschrokken omhoog naar zijn gezicht.

"D..deed ik iets fout?" vraag ik.
"Nee," zegt hij en hij zucht.

"Remus, ik weet echt niet wat er met je aan de hand is, maar ik wil gewoon vrienden met je zijn. Je hoeft me de reden niet te vertellen waarom je me de afgelopen weken hebt genegeerd, maar geef me tenminste een kans," zeg ik.

Hij kijkt me eindelijk in de ogen, en ik zie dat hij langzaam glimlacht. Net wanneer hij zijn mond open doet om iets te zeggen komen Sirius en James door het portretgat luid pratend binnen.

"Ongelooflijk! Dat ze gewoon niks over dat feest hebben gezegd! Nu hebben we geen kostuum!" zegt Sirius gefrustreerd.

Remus en ik draaien ons om. "Welk feest?" vraagt Remus.

"Oh dat kan je beter aan haar vragen!" zegt James quasi-boos. Ze kijken me allemaal aan.

"Eh, ja.. Lily, Anna en ik gaan morgen op Halloween een feest geven. Het is de bedoeling dat je verkleed komt," zeg ik terwijl Sirius en James met hun ogen rollen.

"Nou, dan moeten we even een kostuum gaan kopen," zeg Remus met een blik op Sirius en James die ik niet kan plaatsen.

Dan lopen ze naar de jongens slaapzaal en even later staan ze beneden met hun mantels aan. Peter moest in de slaapzaal geweest zijn, want hij stond er ook ineens bij. Ik kijk ze verbaast aan.

"Hoe zijn jullie van plan het kasteel uit te komen?" vraag ik met grote ogen.

"Oh Valerie, er is nog zoveel wat je moet leren," zegt James lachend en ze lopen de common room uit. Remus draait zich nog even om knipoogt naar me. Ik word helemaal warm vanbinnen.

Die avond zitten Lily, Anna en ik op een bank voor de open haart. Ik vertel ze alles over wat er vandaag is gebeurd.
Ze schrikken heel erg en geven me daarna een knuffel.

Ineens horen we mensen buiten de common room schreeuwen en dan horen we een luide knal.

We kijken elkaar verschrikt aan en sprinten de common room uit om te kijken wat er aan de hand is.

Ik gil als ik iemand met een enorm bloedende snee op zijn hoofd op de grond zie liggen.

Het is Remus.