The badgirl

Hoofdstuk 13

Ik kijk vanaf de boomtoppen omlaag. 2 mannen komen aan rennen. Ze zien de man en de man die net bij hem was schreeuwt: 'Ik zie weer niks. Blinde kip.' 'Echt wel. Ze zit in die boom.' Hij wijst naar de boom waar ik in klom. Ik zit ondertussen al in een andere boom.

Ze lopen maar de boom toe dat hij aanwijst. Ze kijken in en rond de boom, maar vinden niks. 1 man schreeuwt: 'Ik zie niks hoor. Dit was je laatste keer hier. Je bent uit de groep gezet. Doei!' Ze lopen weg.

De man gaat op de steen zitten en begint te huilen. Ik wacht nog een kwartier, zodat ik zeker weet dat die mannen weg zijn, en spring dan uit de boom. Hij heeft me nog niet opgemerkt. Ik loop naar hem toe en tik hem op de schouder. Hij schrikt en springt op. Hij rent daarna weg.

Nou ja zeg, wil ik met hem gaan praten rent ie weg. Dan ga ik maar weer naar het internaat.

Ik loop rustig door het bos heen naar mijn motor. Als ik daar ben maam ik de ketting los en ga er op zitten. Ik rij weer terug naar het internaat. Onderweg haal ik nog wat te eten bij de Starbucks.

Zodra ik aankom, parkeer ik de scooter in mijn garage. Ik trek mijn werk outfit weer aan en begin weer met werken. Na dat ik de schokbrekers heb vervangen sta ik op. Ik rek me uit en ga naar de kleine badkamer die hier staat. Er staat een wasbak, toilet, douche en wasmachine in. Ik stop mijn werkkleding in de wasmachine enen spring onder de douche.

Als ik klaar ben, trek ik mijn normale kleding weer aan. Ik kijk op mijn horloge en zie dat als ik naar de eetzaal ren, dat ik dan waarschijnlijk net optijd ben. Ik begin te rennen.

Als ik bij de eetzaal aankom, duw ik de deur met een harde klap open en ren naar de balie waar je eten ophaalt. Ik zie dat het eten voor vandaag tomatensoep is. En als hoofdgerecht aardappelen met spinazie en vissticks. Dat vind ik wel lekker. Ik duw iedereen aan de kant en vergeet even mijn vaders woorden. Als ik daar weer aan terug denk, sluit ik me netjes aan in de rij.

Als ik eindelijk aan de beurt ben, bestel ik tomatensoep en aardappelen met spinazie en vissticks. Zodra ik alles heb loop ik naar de tafel waar Julian al zit. Ik ga bij hem zitten. Hij vraagt: 'Nog iets speciaals gebeurt in het bos?' 'Ja,' antwoord ik. Ik vertel hem alles wat er is gebeurt. Tot in de details. Natuurlijk wel in het Nederlands, want anders kon iedereen het horen.

Als ik klaar ben, voel ik ineens iemand op mijn rug tikken. Ik drij me om en kijk recht in Jacks gezicht. Hij fluisterd kil: 'Waar hadden jullie het net over? Over zeker. Daarom praten jullie altijd in het Nederlands.' 'Das dus niet waar. We praten zo om onze moedertaal te behouden,' zeg ik kil terug. Ha, hij kijkt weer verbaast.

Ik sta op en roep nog: 'Toedels.' Voordat ik keihard weg ren. Ik loop de trappen op. Zodra ik bij mijn kamer kom ga ik naar binnen. Ik wacht tot dat Julian er aan komt.
Zodat hij er is zegt hij: 'Dat was geniaal. Toen je toedels zei, keek hij heel raar. Kijk ik heb er een foto van gemaakt.' Hij laat me een foto zien en ik barst in lachen uit. Als ik klaar ben veeg ik me tranen van het lachen weg. We kijken nog een film en gaan dan slapen.

De volgende morgen word ik wakker door mijn wekker. Ik sta op en kleed me aan. Ik pak nog even snel wat wapens en verstop ze in mijn kledij. Als ik daar mee klaar ben loop ik naar Julians kamer er klop aan. Hij roept: 'Kom eraan. Maak jij alvast het ontbijt?' Ik roep ja terug en loop naar de keuken. Je kan ook beneden ontbijten hoor, maar Julian en ik ontbijten liever in onze eigen kamer.

Dat komt, omdat we vaak een nederlands ontbijt eten en geen amerikaans ontbijt. Gewoon om onze Nederlandse rituelen te behouden.

🎵🎸🎵

Sorry dat ik de laatste tijd niet heb geüpdatet. Ik heb het erg druk met school, omdat al mijn cijfers van dit jaar mee tellen met het examen wat ik volgend jaar moet doen. Ook heb ik laats met de musicalklas van mijn school 6 voorstellingen gehad. Ook heb ik op 1 Juli een dansvoorstelling. Ik zal daarom niet veel updaten, maar na 1 Juli zal weer elke dinsdag een update komen.