The badgirl

Hoofdstuk 29

Zodra ik boven ben val ik op mijn bed in slaap. Pas om 9:15 word ik weer wakker. Ik kleed me snel aan. Ik poets nog even snel mijn tanden voor ik naar de het tweede lesuur ga. Het eerste heb ik toch al gemist. Ik klop op Jullians zijn deur en hoor niks. Ik loop naar binnen en zie dat hij er niet meer is. Ik haal mijn schouder op en loop naar mijn lokaal.

Als ik er eindelijk ben, ben ik alsnog 5 minuten te laat. Ach ja, komt wel goed. Ik loop naar binnen en kijk de docent met een dreigende blik aan. Hij doet alsof hij mij niet ziet en gaat gewoon weer verder met zijn les. Ik ga zitten naast een Zara. Ze kijkt me vragend aan. Ik trek een gezicht van 'leg het later wel uit'. Ze knikt en niet dan weer op.

Als de bel gaat lopen we naar bio. Zodra we daar zijn gaan we zitten. Na 10 minuten vraagt Zara: 'Waarom ben je zo laat? En waarom heeft de docent niks gezegd over dat je te laat was?' 'Ik was vroeg opgestaan voor mijn payback, alleen ben ik toen weer gaan slapen.' Ze lacht en vraagt: 'En dat met de docent dan?' 'Daar ga ik geen antwoord op geven. Als je een beetje nadenkt weer je het en anders heb je pech.' Ze kijk me aan en zegt dan dramatisch: 'Dat meen je niet. Nu moet ik nog gaan nadenken op school ook.' Ik grijns naar haar en ze schiet dan in de lach. Ik kan mijn lachen gelukkig nog inhouden.

De docent zegt/vraagt: 'Moet dat in mijn les?!' 'Natuurlijk meneer. We vinden u lessen zo saai,' antwoord ik. De klas lacht en de docent word vuurrood. Hij schreeuwt: 'ERUIT!' Ik pak rustig mijn tas en loop het lokaal uit. Ik zeg nog: 'Succes met bio. Toedeledokies.' De klas kijkt me vragend aan bij het laatste woord. In Nederland was het ook zo dat ze me eerst vragend aankeken, maar na 1 week lachten ze er allen maar om. Zal hier vast ook gebeuren.

Ik loop rustig naar de directeur. Ja dat vind ik echt kut. In plaats van dat je naar de balie toe moet, moet je hier gelijk naar de directeur. Als ik er eenmaal ben, klop ik op de deur. Ja ik heb ook manieren. Als ik binnen hoor, loop ik naar binnen. Ik kijk wat rond en ga dan zitten.

Ik kijk de directeur aan en zeg dan: 'Hé, Max. Hoe gaat het?' 'Goed hoor. Je moest je inhouden van je pa. Het was 1 schooldag geleden dat hij dat zei. Hoe in vredesnaam heb je het voor elkaar gekregen om dan nu toch hier te zitten?' 'Talent zal ik het maar noemen,' grijns ik. Hij lacht en we praten nog even verder. Als de bel gaat zegt hij: 'En ik wil je zo ie zo vandaag hier niet meer zien. Oké?' 'Jaja. Is goed.'

Ik loop weg. Max is trouwens de beste vriend van mijn ouders. Hij is aardig en is de rechterhand van mijn vader in de maffia. Wat heb ik een geluk dat ik hem ken. Anders was dit uurtje heel saai geweest. En directeur die bang is voor je ouders is niet echt leuk.

Ik loop naar de kantine. Eenmaal daar kijk ik rond of ik de squad en Julian al zie. Ik zie de squad nergens, maar vind Julian bij een paar jongens. Ik loop naar hun toe en plof naast Julian. Ze kijken me allemaal met grote ogen aan. Ik vraag: 'Wat is er?' Julian fluisterd: 'Iedereen weet van je payback. Pas op voor Jack.' 'Oké.'

Een minuut later word de deur open gehoopt en kom Jack boos binnen stappen en zoekt in de kantine. Als zijn blik op mij valt geeft hij me de meest dodelijke blik die er bestaat. Hij komt boos op me afstappen. Oké misschien was het toch niet een heel goed idee. Ik ben al allemaal senarios aan het bedenken die kunnen gebeuren. Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik niet door heb dat Jack voor mijn neus staat.