The badgirl

Hoofdstuk 16

Kort hoofdstukje, maar het is iets.
Wendy

🎵🎸🎵

TRINGGG TRINGGG!!!!

'Grrrrr', grom ik. Ik trek de deken over me heen. Ik haat vroeg opstaan. Na 5 minuten gooi ik me deken toch van me af. Ik trek sportkleding aan en ga naar de sport ruimte. Even wat frustratie kwijt. Ik doe eerst even een warming-up en ga dan slaan op de stootzak. Na ik denk 10 minuten komt Julian naar beneden en zegt: 'Doe de cooling-down en ga dan snel douchen. Dan maak ik het eten klaar.'

Zo als hij zei doe ik een cooling-down en ga douchen. Na 5 minuten spring ik er weer onderuit en droog me af. Ik kleed me nog snel aan in een joggingbroek en een t-shirt. Ik loop rustig naar de woonkamer waar mijn eten al klaar staat. Ik eet het allemaal op en loop dan met Julian naar het deel waar de school zit. We geven elkaar een box en lopen allebei naar ons eigen lokaal.

Bij het tweede uur komt zoals gewoonlijk Jack aanlopen. Hij loopt zo rechtdoor naar de plek naast mij. Ik zucht en hij grijnst. Hij legt zijn hand op mijn been en ik zeg geïrriteerd: 'Haal die hand van mijn been af of je hebt geen hand meer.' Hij kijkt me grijnzend aan, maar haalt dan toch zijn hand weg.

Hij zegt nog steeds grijnzend: 'Met de verkeerde been uit bed gestapt, babe?' 'Nee.' 'Waarom ben je dan zo chagerijnig?' 'Ik was niet chagrijnig, maar nadat ik jou had gezien wel,'zeg ik met nadruk op was. 'Nou niet zo chagrijnig doen, babe.'

Ik word echt moe van die gast. En dan moet ik ook nog vrienden met hem worden. Dit word een lange, lange missie. Hopelijk mag ik tussendoor ook nog andere missies doen, anders hou ik dit echt niet vol hoor. Nu in het er over heb, heb ik eigenlijk wel zin om te gaan kickboxen. Ik moet mijn vader eens bellen of hij misschien een wedstrijd voor me kan regelen.

Ik word uit mijn gedachten getrokken door Jack die voor mijn gezicht staat te zwaaien en woorden roept om mijn aandacht te krijgen. 'Babe, babe, baby, schatje, Emma, Em, schat, lie...........' Ik onderbreek hem door te zeggen: 'Ja, hou nu maar op met de belachelijke namen.' Ik kan hem op dit moment wel wurgen.

Hij vraagt: 'Waar zit je met je gedachten? Bij mij zeker.' Ik schud heftig mijn hoofd van nee. 'Aww, je hoeft het niet toe te geven hoor. Ik weet toch wel dat je aan me dacht.' En hij geeft me een knipoog voordat hij zich op het bord richte. Ik dacht inderdaad aan hem, maar niet op de manier waar hij aaan dacht.