his drug...

||2

Το φως της ημέρας με ξύπνησε. Τα μάτια μου άνοιξαν και αντίκρισαν το δωμάτιο γύρω μου.

Το σώμα μου σηκώνεται από το στρώμα κ πλέον το φως με έβλεπε ολόκληρη.

Κάθε κύτταρο τεντώνεται κ ένα χασμουρητό ξυπνηματος βγαίνει από το στόμα μου.

+++
Προχωράω στην κουζίνα κ η μαμα δεν βρίσκεται εδώ. Είναι στην δουλειά.

Ένας γνωστός ήχος ακούγεται και πήγα προς την πόρτα.

"Ποιος ειναι;" ρωτάω.

"Ποιον περιμένεις;" Η φωνή του ακούστηκε σαν την πιο όμορφη μελωδία και αμέσως ένιωσα πεταλούδες μέσα μου.

Με χαρά ανοίγω την πόρτα και χαμογέλασα στο θέαμα που είχα τώρα μπροστά μου.

Χωρίς να πω τίποτα έπεσα με δύναμη πάνω του και τύλιξαν τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του ενώ εκείνος τύλιξε τα δικά του γύρω από την μέση μου γερά κάνοντας όλο μου το σώμα να εκραγεί.

Εβαλα το κεφάλι μου στο βαθουλωμα του και μου του και γύρισα το απολαυστικό άρωμα του.

"Καλημέρα." Είπε και με έσφιξε πιο δυνατά πάνω του.

"Έλα μέσα!" Του λέω και ενώ τραβιέμαι από την αγκαλιά του και ένωνω τα χέρια μας τραβώντας τον μέσα.

"Η μητέρα σου;" ρωτάει και σταματάει το βήμα του απότομα.

"Στην δουλειά." Απαντώ και πλέον αρχιζειωξανα το βήμα του.

+++
Το δέρμα του μοιάζει να είναι όλα όσα χρειάζομαι , το χρώμα του είναι σαν το χρώμα της αγάπης μου και τα μπλε μάτια του είναι σαν το χρώμα της αγάπης μου...

"Καρφωνεσαι." Η φωνή του με ξυπνάει και αμέσως περνώ βιαστικά την μάτια μου από πάνω του.

Το γέλιο του ακούγεται. "Πλάκα σου έκανα." Λέει χαζοχαρούμενα και γυρνάω να αντικρύσω τα αγαπημένα μου μπλε μάτια.

Ο καπνός απελευθερώνεται από το στόμα του και η ενοχλητική μυρωδιά του τσιγάρου φτάνει ξανά.

"Σταματά το πια αυτό το τσιγαρο!" Τον μαλώνω και εκείνος με κοιτάει σοβαρός.

"Νομίζω σου έχω ξαναπεί ότι δεν γουστάρω διαταγές." Μου λέει άγρια και το βλέμμα του σκοτείνιασε κάτι που έκανε τον εαυτό μου να φοβαται.

Κατάπια με δυσκολία και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά κοιτάζοντας αμέσως αόριστα κάπου μέσα στο μαγαζί.

Έριξα μια ματιά στο μαγαζί και όλοι εδώ μέσα μοιάζουν εντελώς έξω από τα δικά μου νερά.