his drug...

||5

Γιώργος POV
"Τι κάνεις;" λέει ενοχλημένη και φεύγει από το κράτημα μου.

"Απλά σε έπιασα να μην πέσεις." Της απάντησα αθώα και την κοίταξα ενώ έτρωγα με το βλέμμα μου κάθε μέρος του εαυτού της.

"Οκ." Απάντησε και πήγε να φύγει όμως την έπιασα. "Σήμερα θα βγούμε με την Αντωνία και είπε να έρθεις και εσύ με την Αναστασία." Πετάω χωρίς να το σκεφτώ.

"Δεν μπορώ έχω μάθημα." Λέει γρήγορα και αμέσως καταλαβαίνω ότι είναι απλά μια δικαιολογία.

"Μετά το μάθημα σου." Λεω και ξεφυσαω.

"Είναι αργά μετά." Συνεχίζει. "Θα πρέπει να βοηθήσω και την μητέρα μου σε κάτι δουλειές που έχει να κάνει." Τα λόγια της γρήγορα και αυτό είναι ένδειξη ότι με έχει φλωμοσει στο ψέμα.

"Κριμα. Γιατί δεν σε ρώτησα απλά στο ανακοίνωσα οπότε θα έρθεις." Της λέω και με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια.

Αφήνω μια ανάσα αγανάκτησης και αγριευω το βλέμμα μου. "Εμενα μην με κοιτάς Έτσι!"  Την προειδοποιώ άγρια και έκανε βήματα προς το μέρος μου. "Αλλιως;" με προκαλεί με την φωνή που με σαγηνεύει και αισθάνομαι την ανάσα μου πιο βαριά.

"Καλααα... εγώ προειδοποίησα." Της λέω. "Οπότε εξω απο εδω στις 7:15 για να βγουμε."μα εγώ δεν συμφώνησα." Λέει και γελάω. "Μα και πάλι δεν σε ρώτησα." Της απαντάω και χωρίς να την αφήσω να αρνηθεί φεύγω από κοντα της διότι η θέληση μου να την αρπάξω και να την φιλήσω γινόταν όλο και πιο έντονη.

[...]
Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη για τελευταία και προσθέτω απλά ένα άρωμα.

Αρπάζω  τα απαραίτητα πράγματα μου και την κάνω από την εξώπορτα του σπιτιού μου.

Προχωράω την ανηφόρα και φτάνω λίγο πιο πέρα από το σχολειο.

Περνάω την μικρή απόσταση και πλέον την βλέπω να κάθεται στο κινητό της και να περιμένει.

Τα μάτια της προσυλωμενα στην οθόνη και τα βλέφαρα της πάντα τόσο πυκνά.

Το ψηλός ίσιο χωρίς καμία ατέλεια σώμα της έδειχνε ακόμη καλύτερα μεσα σε αυτό το μαύρο τζιν. Ειδικά το πίσω μέρος...

Κούνησα το κεφάλι μου για να ηρεμήσω τον εαυτό μου και πλησίασα κοντά της.

"Παμε;" ρωτάω και γυρνάει να με κοιτάξει.

"Οι άλλες;" με κοιτάει γεμάτο απορία.

"Θα έρθουν στο μαγαζί μετά." Της απαντώ και ξεκινάω να περπατάω. Καταλαβαίνω ότι δεν με ακολουθεί και γυρνάω να την κοιτάξω. "Δεν θα το ξαναπώ. Παμε!" Της λέω με άγριο τόνο και εκείνη ξεκινάει το βήμα της από πίσω μου. Γυρνάω πλάτη και χαμογελώ νικητιρια χωρίς να με βλέπει.