his drug...

||6

Ηλεκτρα POV

"Καληνύχτα!" Η φωνή τους ακριβώς από πίσω μου λες και είναι ένα όνειρο που αφήνω πίσω μου.

Γυρνάω να τον κοιτάξω. "Καληνύχτα!" Του απαντώ και εγώ χωρίς όμως να του χαμογελάσω και γυρνάω την πλάτη μου προς εκεινον ανοίγοντας με τα κλειδιά μου την πόρτα της πολυκατοικίας μου.

+++
Τα μάτια μου κοιτάνε το φως της μέρας και κατσουφιάζω.

Άλλη μια μέρα χωρίς εκεινον και ακόμη αισθάνομαι το αίμα μου να βράζει...

Παρατηρώ τις απαλές ακτίνες και περνάω το χέρι μου από τις ακτίνες διαπερνωντας έτσι το χέρι μου το φως του ήλιου.

Ξεφυσαω και κλείνω στιγμιαία τα μάτια μου.

Μέσα στο σκοτάδι είδα ξανά τα μάτια του... γαλάζιο... αυτό το βαθύ άγρια αλλά και γλυκό χρώμα... γεμάτο ένταση... γεμάτο θέληση...

Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα και οι ανάσες μου βγαίνουν κοφτές.

Κάθε φορά που απλώνεται το σκοτάδι και κλείνω τα μάτια μου εμφανίζεται η εικόνα του κάθε φορά και πιο δυνατή.

Πηγαίνω στο μπάνιο με γρήγορο βήμα και αφήνω την βρύση να τρέξει.

Το νερό απελευθερώνεται ασταμάτητα και εγώ κοιτάω τον ταλεπορημενο μου εαυτό στον καθρέφτη.

Δακρυα απειλούσαν να ξεφύγουν αλλά δεν το επέτρεψα.

Τα χέρια μου δημιουργούν ένα βαθουλωμα και το νερό σκάει ακριβώς εκεί.

Αποθήκευση λίγο νερό και το απλώνω δυνατά στο πρόσωπο μου.

Ο εαυτός μου νιώθει έξαψη...

Βάζω και άλλο νερό, το πετάω με δύναμη στο πρόσωπο μου και απλώνεται πάνω μου.

Ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά...

Το μυαλό μου παγώνει.

Ρίχνω το νερό λες και θέλω να διώξω αυτό το συναίσθημα...

Και άλλο...

Τρίβω με μανία το πρόσωπο μου σαν τρελή και εκείνη την στιγμη κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρεφτη.

Βλέπω τα μάτια μου κατακοκκινα από το κλάμα.

Τόση ώρα έκλαιγα και δεν το είχα καν καταλάβει.

Σκουπίζω τα δάκρυα , κλείνω την βρύση και αρπάζω την πετσέτα μου.

Μαζεύω τα νερά από το πρόσωπο μου και αφήνω μια ανάσα.