his drug...

||7

Γιωργος POV

Το κεφάλι μου βοηζει ασταμάτητα και η κοιλιά μου ανακατεύεται χωρίς σταματημό.

"Είσαι καλα;" Η Αντωνία με πιάνει.

"Ναι καλά ειμαι , παραταμε!" Δεν αντέχω άλλο. Θέλω να με αφήσουν όλοι τους να χαθώ στον πόνο που μου προκαλεί η μια και μοναδική γυναίκα της ζωής μου.

"Γιώργο. Είσαι σε άθλια κατάσταση." Τα χέρια της πανε να αγγίξουν το πρόσωπο μου αλλά της αρπάζω τα χέρια δυνατά.

Εκείνη βγάζει έναν ήχο πόνου και προσπαθεί να αποτραβηχτο αλλά την σφυγκω περισσότερο.

"ΓΙΏΡΓΟ! ΆΣΕ ΜΕ!" Φωνάζει τρομαγμένη αλλά ο θυμός μου έχει κυριεύσει.

"ΚΑΜΊΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΆΕΙ ΕΚΤΌΣ ΑΠΟ ΕΚΕΊΝΗ! ΤΟ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ;!" τα λόγια μου χτυπάνε το πρόσωπο της.

Εκείνη κλίνει σφιχτά τα μάτια της και προσπαθεί να συγκρατήσει όπως φαίνετε τα δάκρυα της.

Αφήνω με δύναμη τα χέρια της κάτω και εξαφανίζομαι μέσα στο πλήθος από τα παιδιά του ηλίθιου σχολείου.

+++
"Ρε μαλακά τι χάλια είναι αυτά;" Η φωνή του μαλακά του Γιάννη με ξυπνάει από τις σκέψεις που με βασανίζουν.

"Τι θες;" τον ρωτάω απότομα.

Εκείνος με σπρώχνει και γελάει αλλά εγώ γυρνάω να τον κοιτάξω άγρια και το γέλιο του κόπηκε αμέσως.

"Ρε μαλακά , όλα αυτά για μια ωραία πατσαβούρα;" το επίθετο που είπε για εκεινη με τρελανε.

Πέταξα με δύναμη κάτω το αναμμένο τσιγάρο μου και σηκώθηκα πάνω με φορά.

Το χέρι μου έγινε μπουνιά και προσγειώθηκε πάνω στο πρόσωπο του με δύναμη.

Το σώμα του έπεσε κάτω και εγώ ανέβηκα από πάνω του και συνέχισα να του δίνω μπουνιες στο πρόσωπο.

Το χείλος του , το μάτι του και το μάγουλο του εχουν ματώσει αλλά εγώ θέλω και άλλο.

Θέλω να τοΝ κάνω να μετανιώσει την ώρα και την στιγμή που γεννήθηκε.

Χέρια πολλά με τραβάνε μακριά του και βλέπω να πηγαίνουν στόμα να τον βοηθήσουν.

"ΑΦΉΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΣΑΠΙΣΩ ΤΟΝ ΠΟΥ ΣΤΗ!" Δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου.

Με τράβηξαν μακριά του και με έβαλαν να κάτσω σε ένα παγκάκι

Ολόκληρος πληθυσμός μαζεύετε γύρω μου και αυτό με νευριάζει περισσότερο.