The black king(Justin Bieber fanfiction greek)

6ο επισοδειο

Mερια Τζαστιν:

Δεν γινεται...Δεν γι νεται να ειναι αυτη....Μετα απο 4 χρονια....4 ολοκληρα χρονια ... Νομιζα οτι δεν θα την ξαναδω ποτε... Φοραει ακομα το κολιε... Ενα χαμογελο μου ξεφευγει ... Θυμαμαι ακομα την ημερα που την γνωρισα... Σαν χτες μου φαινεται... Παρολο που εχουν περασει τοσα χρονια ... Εκεινη ηταν η μερα που καταλαβα οσα μου ελεγε η μητερα μου για το κολιε ... Φτανω σπιτι. Παρακαρω το αμαξι και μπαινω μεσα στο σπιτι μου. Σορωνομαι στον καναπε. Αναμνησεις εχουν κατακλεισει το μυαλο μου ... Σιγα σιγα αισθανομαι να με παιρνει ο υπνος .... Η τελευταια μου σκεψη πριν κοιμηθω ... εκεινη .... οπως και καθε νυχτα της ζωης μου ....

* 4 χρονια πριν *

-Μαμα.

-Ναι αγαπη μου ..

-Εχω ενα κακο προαισθημα .

-Τι κακο προαισθημα παιδι μου;

-Δεν ξερω...

-Καλα... τωρα ομως πρεπει να διωξεις τις κακες σκεψεις... Ειναι τα γενεθλια σου ... Να εισαι χαρουμενος ...

-ΜΑΜΑ! ΠΡΟΣΕΧΕ!

(Φανταστειται ενα μεγαλο θορυβο συγκρουσης)

* Πισω στο σημερα *

Μερια Κατερινας:

Καθομαι στον καναπε. Γιατι πηρε αυτη την εκφραση οταν ειδε το κολιε μου. Ηταν πολυ περιεργο ... Μπορει να ηταν και ιδεα μου ομως.. Μαλλον αυτο θα ηταν ... Περιεργαζομαι λιγο το κολιε ....

-Ωχ ανοιγει...,ειπα μονη μου

Το ανοιξα προσεχτηκα για να μην το χαλασω.. Μεσα ειναι δυο φωτογραφιες .... Στη μια ειμαι εγω και στην αλλη. ....

-Ο Τζαστιν...,σχεδον ψυθιρισα

Δεν ειναι δυνατον .... Πως γινεται;; ; Τι σχεση ο Τζαστιν με το μενταγιον; Τοσα ερωτηματα εκαναν βολτες στο μυαλο μου .... Γιατι δεν θυμαμαι , γιατι επρεπε να πεθανει , γιατι δεν καταλαβαινω ..... Η Δαναη ξερει.. Παντα ηξερε ... Μπορει να δειχνει χαρωπη και αφελης με ολα αυατ τα "μαναρια" αλλα στην πραγματικοτητα εχει πολυ περισσοτερο σοβαρες σκεψεις ... Και πανω απο ολα ξερει... Ξερει γιατι δεν θυμαμαι, ξερει τι σχεση εχει ο Τζαστιν, ξερει γιατι πεθανε ο αδερφος μου, ο μεγαλος ερωτας της, ο καλυτερος φιλος του Νικου, ο τοσο στενος ξαδερφος και φιλος του Γιωργου. Με μια λεξη ο Αντρεας.... Ομως δεν θα μου πει , το ξερω. Θα μου πει οτι θα το ανακαλυψω μονη μου οταν πρεπει. Με αυτες τις σκεψεις με παιρνει ο υπνος. Και βλεπω ενα ονειρο . Ενα απαισιο ονειρο. Το οποιο εγινε πραγματικοτητα την 1η Μαρτιου του 2010. Κια που ειχα ξαναδει την τελευταια μερα του Φεβρουαριου εκειουνου του χρονου. Και την τελευταια μερα που κοιμηθηκε ο Αντρεας στο σπιτι.

* 4 χρονια πριν *

-Αντρεα νομιζω οτι πρεπει να πας πιο αργα...

-Μα εχουμε αργησει... η Δαναη θα περιμενει...

-Ναι αλλα δνε σου πα για το ονειρο;;; Πιο αργα!

-Ουφ καλα....

-ΑΝΤΡΕΑ ΠΡΟΣΕΧΕΕ!!

(Φανταστειτε παλι τον ιδιο θορυβο με πριν)

Ξυπνα με τα μαγουλα μου βρεγμενα . Σηκωνομαι γρηγορα απο το κρεβατι μου και παω στο δωματιο του Αντρεα.

-Αντρεα ξυπνα...

Τον κουνα μαλακα...

-Τι εγινε;;, λεει νυσταγμενα χωρις να εχει ανοιξει τα ματια του.

-Αντρεα ειδα εναν φοβερο εφιαλτη, λεω και αρχιζω τα κλαματα..

Με το που με ακουει να κλαει σηκωνεται και με παιρνει αγκαλια. Προσπαθει να με καθυσηχασει.

- Σσσσσ...ελα μην κλαις αλλο ... Βρε χαζουλη εδω δεν ειμαι;;; Τι φοβασαι;; Δεν παθαινω τιποτα εγω . Ειμαι παχυδερμο .(γελασα λιγο) Να ετσι βρε να γελας. Και να παθω κατι ,λεμε τωρα, δεν θα κλαις , θα γελας , ενταξει;;; Για εμενα καν'το. Μου το υποσχεσαι οτι παντα θα γελας;

-Ναι....,κουνησα καταφατικα το κεφαλι μου

-Ωραια.. Τωρα πες μου τι ειδες ...

-Ειδα ο-οτι ει-ειχαμ-με ατ-τυχ-χημα και εσυ π-πεθαν-νες...ειπα ρουφωντας τη μυτη μου

-Ελα ενα κακο ονειρο ητανε , μην ανυσηχεις.. Ενταξει μικρο;;;

-Ετσι με λεει μονο ο Νικος.... Ετσι κι αλλιος μονο ενα χρονο με παιρνας!

-Χαχα το ξερω αλλα νομιζω πως τεριαζει στην περιπτωση. Το χαζο που σε λεω εγω δεν παει.

-Εχεις δικιο

-Πηγαινε να κοιμηθεις παλι τωρα ε;;

-Αντρεα...,ειπα δειλα .

-Καλααα... κοιμησου εδω

-ΝΑΙΑΙΑΙΑ!!!

-Σιγα ντε μη μου σπασεις το τυμπανο....,λεει καθαριζοντας τα αυτια του

Αρχισαμε να γελαμε....

Δεν κανετε comments & votes και σεναχωριεμαι...;( Αλλα δνε πειραζει... Ελπιζω να σας αρεσε και αυτο το επισοδειο. Τα λεμε στο επομενο...;)