The black king(Justin Bieber fanfiction greek)

19o επισοδειο

Το προηγουμενο επισοδειο ηταν μικρουτσικο το ξερω.  Ελπιζω να σας αρεσει.

Κοιταγα μια την Δαναη, μια τον αγνωστο.

-Ποιος ειναι Δαναη;; , την ρωτησα

-Ε-εεε, ΚΑΝΕΝΑΣ!!! , ειπε αμηχανα και εκλεισε κατυθειαν τον τηλεφωνο .

Γυρισα για να δω τον ξενο. Κοιταξε το τηλεφωνο του. Κατι του εκανε και το ξαναεβαλε στο αυτι του. Αυτη τη φορα χτυπησε του Τζαστιν. Το σηκωσε αι κοιταξε την οθονη, μαλλον για να δει ποιος ειναι. Μολις ειδε το ξαναχωσε στην τσεπη του και το αφησε να χτυπαει.

-Γιατι δεν το σηκωνεις ; , τον ρωτησα

Γυρισε αποτομα και με κοιταγε με ενα περιεργο υφος.

-Ε-ε δ-δεν θελω. Ειναι ενας ηλιθιος που εχουμε τσακωθει, ειπε και φαινοταν απο μακρια η προσπαθια του να φανει ψυχραιμος .

 Χωρις καν να το καταλαβω. Αρχισα να πηγαινω με γρηγορα βηματα προς τον αγνωστο. Επρεπε να επιβεβαιωσω οτι αυτο που νομιζα ηταν αληθεια. Μολις με ειδε ο Τζαστιν ετρεξε απο πισω μου.

-Ει πού-πού πας;;;

Εκανα πως δεν τον ακουσα και συνεχιζα να πηγαινω προς εκεινο το αγορι, ομως με ειδε φαινεται και αρχισε να περπαταει προς την εξοδο του σχολειο. Σταματησα. Γυρναω προς τον Τζαστιν που ηταν απο πισω μου και τον ρωταω.

-Ποιος ηταν αυτος;;

Ξαφνιαστηκε απο την ερωτηση μου.

-Ε, δεν καταλαβαινω τι .. εννοεις... Ποιος;

Αρχιζω να εκνευριζομαι.

-Α ωστε δνε καταλαβαινεις....

-Ε.... οχι....

Τοτε κι εγω τα πηρα για τα καλα.

-Αλλο να μου κρυβαις πραγματα κι αλλο να μου λες ψεματα. Το ανεχτηκα που δεν μου λες το "μεγαλο μυστικο" που δεν θυμαμαι, αλλα να μου πετας μαλακιες μες τα μουτρα μο οχι!!!!! , του φωναξα

Μπηκα με νευρα μες στην ταξη μου πηρα τα πραγματα μου και εφυγα απο το σχολειο.

-Ει περιμενε!!! , μου φωναζε ο Τζαστιν, αλλα απλα εκανα σαν να μην υπηρχε

Κοιταξα πισω μου για να δω αν με ακολουθουσε ακομα, οταν επεσα πανω σε καποιον. Μου επεσα κατω η τσαντα και μερικα πραγματα βγηκα εξω γιατι δεν την ειχα κλεισει καλα.

-Συγνωμη , μου ειπε

Εγω χωρις να τον κοιταξω καθολου ειχα σκυψει κατω και μαζευα τα πραγματα μου.

-Δεν πειραζει, εγω δεν κοιταγα μπροστα μου, του ειπα

Ετσι κι αλλιως δνε εφταιγε αυτος που ειχα νευρα. Ετσι οπως μαζευα τα πραγματα μου συνηδητοποιησα οτι ο Τζαστιν καθοταν διπλα μου και κοιταγε εκεινον που επεσα πανω με γουρλωμενα ματια, προσπαθοντας να του πει κατι κουνοντας μονο το στομα.

-Καλα τι κανεις;;; , ειπα απευθυνομενη στο Τζαστιν και σηκωθηκα για να πω του ανθωπου και εγω συγνωμη.

Εμεινα να κοιταω το αγορι με εκπληξη. Δεν γινεται. Απλα δεν γι νεται. Θα μου φαινεται. Με κοιταγε και αυτος. Δεν εδινε καν σημασια στον Τζαστιν που προσπαθουσε ν ατου πει κατι. Ειναι ιδιος. Τα μαλλια. Τα ματια. Ολα...

-Αντρεα.... , ψελισα

Στραβοκαταπιε. Κουνησα το κεφαλι μου. Μην λες βλακειες, ο Αντρεας ειναι νεκρος.

-Εμμ, συ-συγνωμη, σας περασα......., για αποιον αλλον.... , προσπαθησα να τραυλισω

Πηγε κατι να πει αλλα τον σταματησα.

-Κατερινα, του ειπα και απλωσα το χερι μου

Το κοιταξε. Κοντοσταθηκε για λιγο. Κοιταξε τον Τζαστιν. Ο Τζαστιν απλα καθοταν και μας κοιταζε.

-.....Αντρεας, ειπε και ενωσε τα χερια μας κανοντας μια χειραψια

Κι αυτο μικρο το ξερω αλλα δεν ειχα πολυ εμπνευση. Θα προσπαθησω να ανεβασω κι αλλο αργοτερα αν προλαβω, αλλιως αυριο το πρωι. Ελπιζω να σας αρεσε ;) Comments & votes οποια μπορει πλιζζ ^^