The black king(Justin Bieber fanfiction greek)

18o επισοδειο

Μερια Κατερινας:

Ξυπνησα στη αγκαλια του Τζαστιν. Αυτος κοιμαται ακομα. Ειναι γλυκουλης οταν κοιμαται. Εκανα λιγο ακρη το χερι του που με αγκαλιαζε για να σηκωθω. Ξαφνικα χτυπαει το κουδουνι. Κοιταω την ωρα στο κινητο μου. 7 ειναι. Ποιος μπορει να ειναι; Ο Τζαστιν κοιμαται του καλου καιρου. Για να μην τον ξυπνησω τρεχω γρηγορα να προλαβω πριν ξαναχτυπησει το κουδουνΙ. Ρωταω ψυθιριστα ποιος ειναι.

-Ελα ρε η Δαναη ειμαι.

Ανοιγω την πορτα.

-Καλα τι θες;

-Ειναι τροπος αυτος να μιλας στην κολλητη σου;;; , λεει δυνατα

-Σσσσσσσ!!!! Ο Τζαστιν κοιμαται!!!

-Α συγνωμη! , φωναξε ψυθιριστα

Κοιταω κατι ρουχα ππου κραταγε.

-Που πας με αυτα;

-Ειναι για σενα. Πρεπει να πας οποσδηποτε σχολειο, αλλιως... , εκει εκοψε τη φραση πολυ αποτομα, σαν ηθελε να τη συνεχισει

-Αλλιως τι;

-Θα... πεσουν οι βαθμοι σου!!

-Ναι ε;

-Ναι..!

-Αντε ελα!! Παμε να ντυθεις!!

-Ουφ! Καλα...

Ανεβηκαμε στον πανω οροφο του σπιτιου, μπηκα μεσα στο μπανιο και αρχισα να ντυνομαι αφου εκανα ενα γρηγορο μπανιο. Φορεσα γρηγορ\α τα ρουχα μου. Αφου ημουν ετοιμη. Βγηκα εξω. Πηγα να μπω μεσα στο δωματιο αλλα ακουσα τον Τζαστιν με την Δαναη να μιλανε και κοντοσταθηκα.

-Πας καλα και τωρα τι θα κανουμε; , λεει ο Τζαστιν

-Θα παμε σχολειο και θα προσευχηθουμε να μην τον αναγνωρισει. Ετσι κι αλλιως μου ειπε οτι θα ερθει μονο για να την δει.

-Δεν επρεπε να συμφωνησεις.

-Εχω να τον δω τοσα χρονια. Θελω να τν δω εστω κι απο μακρυα...

Πηρα την αποφαση και μπαινω μεσα.

-Εμμ, δεν διακοπτω...

Γυρισαν και οι δυο ξαφνιασμενοι.

-Εεεεε οχι , οχι , ειπε ο Τζαστιν

-Χμμμμ. ναι, νομζιω πως πρεπει να φυγουμε γιατι αλλιως δνε θα προλαβω την πρωτη ωρα. , ειπα και κατευθυνθηκα προς την πορτα.

-Ναι ναι σωστα , ειπαν και οι δυο.

Βγηκαμε εξω απο το σπιτι. Και αρχισαμε να περπαταμε. Περπαταγαμαε και λεγαμε βλακειες. Γελαγαμε μεχρι που καποια στιγμη ενιωσα αβολα. Σαν καποιος να με παρακολουθουσε. Επιασα τον Τζαστιν απο το μπρατσο.

-Ει τι επαθες;

Τον κοιταξα χωρις να μιλαω και μετα ξαναγυρισα μπροστα. Κοιταξα πισω μας μηπως ηταν καποιος, αλα τιποτα. "Ηρεμησε, ειναι ολα στο μυαλο σου". Προσπαθησα να καθησηχασω τον εαυτο μου. Οταν φτασαμε στο σχολειο ανακουφιστηκα αν και ακομα αισθανομουν δυο ματια κολυμμενα πανω μου. Γυρισα πισω για αλλη μια φορα. Μεσα στο χαος που υπηρχε απο τους μαθητες που πηγαινοερχονταν βλεπω ενα αγορι ντυμμενο στα μαυρα και στυριγμενο στον τοιχο να με κοιταει. "Φοραει γυαλια ηλιου, μπορει να μην κοιταει εσενα". Κι ομως παρ'ολο που δεν φαινοταν καθαρα το προσωπο του θα ελεγα οτι ειναι αρκετα γνωστη φιγουρα. Διεκρινα ενα αχνο χαμογελο. " Για μενα ηταν αυτο;;". Θεε μου! Λες να με παρακολουθει;; Μην λες βλακειες!! Γιατι να σ ε παρακολουθει;; Κουνησα το κεφαλι μου για να διωξω τις σκεψεις μου. Και κατευθυνθηκα προς την ταξη. Μπαινω μες στην ταξη. Καθομαι στην θεση μου. Ο Τζαστιν και η Δαναη εκαναν το ιδιο. Φανοντουσαν σεκεφτικοι. Κυριως η Δαναη. Τις περισσοτερες φορες με πριζει στην πολυλογια. Τωρα δεν ειπε λεξη σε ολη τη διαδρομη. Μπορει απλα να  νυσταζει. Ναι, αυτο θα ειναι. Παω και στεκομαι διπλα απο την πορτα της ταξης ετσι ωστε να μμπορω να τον βλεπω. Ανοογει το κινητο του και κατι κανει. Το βαζει στο αυτι του. Θα παιρνει τηλεφωνο μαλλον. Τοτε ακουω ενα τηλεφωνο να χτυπαει μεσα στην ταξη. Γυρναω. Η Δανη σηκωνει το τηλεφωνο.

-Μα πως..... , ψελισα

Κοιταγα μια τον αγνωστο, μια την Δαναη. Δεν γινεται....

Λοιπον ελπιζω να σας αρεσε. Θα προσπαθησω να ανεβασω και αυριο, αλλιω μεθαυριο σιγουρα. Comments & votes οποια μπορει ^^