The black king(Justin Bieber fanfiction greek)

22ο επισοδειο

Μπηκα μεσα στο σπιτι του. Μετο που ανοιγει τη πορτα ολοι γυρισαν και κοιταξαν προς εμας. Η Δαναη, ο Νικος.... ακομα και ο Αντρεας. Ακομα δεν το χω χωνεψει οτι ζει. Ζει.... Μια σιωπη ακολουθησε.

-Εμμμμ.... Γεια..., ειπε ο Γιωργος για να την σπασει

-Γ-γεια... , απαντησα κι εγω

Ο Τζαστιν με πιασε απο την μεση και με εφερε πιο κοντα του. Ακουμπησε το στομα μου στο αυτι μου κια ψυθιρισε.

-Θυμασαι τη υποσχεση σου ετσι;

Τον κοιταξα για λιγο αφου απομακρυνθηκε απο το αυτι μου. Η αληθεια ειναι πως φοβομουν να γνεψω. Κι αν αυτο που θα μου πουν ειναι τοσο κακο οσο εχω την εντυπωση πως ειναι, μπορει να μην καταφερω να κρατησω την υποσχεση μου. Και παντα κραταω τις υποσχεσεις μου. Ειναι κατι που με χαρακτηριζει και ειμαι σιγουρη πως ο Τζαστιν το ηξερε οταν μου ζητησε να του το υποσχεθω. Πηγα και καθησα στον καναπε που καθονταν και οι υπολοιποι. Ηρθε και ο Τζαστιν και καθησε διπλα μου. Πηρε μια βαθια ανασα.

-Ξερω πως εχεις αρχισει να θυμασαι καποια πραγματα, αλλα εγω θα σου τα πω ολα απο την αρχη, ειπε και ξεκινησε

-Γνωριστηκαμε οταν ησουν εννια... κι εγω δεκατρια. Η μασταν στο παρκο και ενα αγορι σε ενοχλουσε και πηγε να σου κολλησει μια τσιχλα στα μαλλια σου αλλα εγω τον εμποδισα. Απο τοτε εκανες σαν να μουν ο ιπποοτης σου κια δεν με αφηνες λεπτο σε ησυχια. Το οτι μεναμε κοντα δεν με βοηθουσε πολυ..( εμφανιστηκε ενα μικρο χαμογελο στο προσωπο του)... Ετσι απο τη πολυ "παρεα" που εκανα μαζι σου αρχισα να κολλαω με τον αδερφο σου... Καποια στιγμη καταλαβες οτι με ενοχλουσε που μου ειχες γινει κολλητσιδα και μου κοψες και την καλημερα. Επειτα ομως η δικη σου παρεα ενοθηκε με την δικη μου και ετσι αναγκαστηκαμε να ξαναγινουμε φιλοι. Σιγα σιγα ομως τα δικα μου συναισθηματα αρχισαν να αλλαζουν παρ'ολο που ησουν μικροτερη. Κια οπως φαινεται ο Αντρεας το ψιλλιαστηκε...

-Ε οχι και ψιλιαστηκε, ολη την ωρα κολλημενος μαζι της ησουν, ειπε ο Αντρεας

Ο Τζαστιν τον αγριοκοιταξε.

-Το θεμα ειναι πως ολα αλλαξαν μετα το ατυχημα.... , ειπε ο Τζαστιν και τα ματια του σκοτεινιασαν

-Δεν ξερω αν το θυμασαι εστω και αμυδρα, αλλα τρακαρε η μανα μου με τον αδερφο σου. Στο ενα αμαξι ημουν εγω και στο αλλο εσυ. ( Πηρε μια βαθια ανασα) Εγω δεν επαθα τιποτα εκτος απο μερικες γρατζουνιες, αλλα εκανα το λαθος και αφησα τον Αντρεα λιποθυμο απο διπλα. Αν αντι να περπατησω με εσενα μεχρι το νοσοκομιο και ειχα καλεσει ασθενοφορο μποριε τιποτα να μην ειχε συμβει, ειπε και διεκρινε μια βαθια θλιψη στην εκφραση του προσωπου του

Εκανε μια παυση. Φαινοταν πως δεν μπορουσε να συνεχισει. Οποτε πηρε την πρωτοβουλια ο Αντρεας..

-Ειχα σοβαρα τραυματα στο κεφαλι, και γι αυτο αναγκαστηκα να φυγω στο εξωτερικο....  Μου εκανες συνεχως ερωτησεις και δεν ηξερα τι να σου απαντησω, ανω εσυ δεν θυμοσουν καν το ατυχημα. Οι γιατροι ειπαν οτι μαλλο ηταν απο το μεγαλο σοκ. Μαλλον ειχαν αδικο... Αρχισες να λιποθημας και να ξεχνας και αλλα πραγματα, απο οτι μου ελεγε η Δαναη. Ομως και εγω, ειχα αλλα προβληματα. Οταν τελειωσα τις θεραπειες, δεν ειχα δεκαρα να γυρισω πισω και οι γονεις μας δεν θελαν να μου δωσουν τιποτα, ουτε εγω ξερω γιατι. Εστι αποφασισα να βρω μια δουλεια. Ξεκινησα ως μπαρμαν, αλλα τα πραγματα δεν εξλιχτηκαν οπως τα ηθελα.....

Συγνωμη που το κοβω εδω αλλα ειλικρινα δεν προλαβαινω με τιποτα.νΕλπιζω να σας αρεσει. Να ξερετε οτι στα επομενα μαρτς θα εχω και φλασμπακ (μεγααααααλλααα φλασμπακ) οποτε οτι αποριες εχετε θα λυθουν εκει^^ Comments & Votes πλιζζζ