فى مكتب وكيل النيابه....ناديه ونيهال قاعدين فى مكتب وكيل النيابه.....بيخبط الباب....بيدخل العسكرى...
"المتهم جاسر وجدى يا فندم"
"سيبه واخرج انت"
نيهال بتشكر وكيل النيابه....بيستأذن وكيل النيابه وبيخرج من مكتبه وبيسبهم يتكلموا....
جاسر واقف مكانه وومش بيتكلم وبيبص فى الارض....اول ما بيشوف ناديه....الدموع بتنزل من عينه....
ناديه"البقاء لله يا جاسر يابنى....انا لسه عارفه من نيهال"
نيهال "البقاء لله يا جاسر"
بعد جاسر ما بيهدى شويه....ناديه بتكلم جاسر.....
"تعالا يا جاسر ....تعالا اقعد جنبى"
بيقرب جاسر وبيقعد جنب ناديه.....
"بص يا جاسر....انت عارف انى كنت بعتبرك زى أبنى.....ويوم ما فكرت انى اديلك أميره....اول مره شوفتك فيها...قولت هوده الانسان اللى هتطمن على بنتى معاه....وكنت واثقه انك هتقدر تسعدها....وانك هتقدر تنسيها ايه حاجه وحشه حصلتلها فى حياتها....النهارده انا جايه اسألك سؤال واتمنى انك تجواب عليا بصراحه"
جاسر بيبص لـ ناديه بانتباه.....
"انت اللى قتلت أميره؟"
جاسر بيبص لـ ناديه ونيهال....نيهال بتقول لـ جاسر....
"قبل ما تقول أى حاجه يا جاسر......عايزه اقولك اننا لقينا موبايل أميره ...وقدرنا نرجع كل الحاجات اللى انت مسحتها من الموبايل"
ناديه "موبايل ايه وسمعتوا ايه يا نيهال ؟"
"جاسر فاهم انا اقصد ايه؟"
جاسر بيبص لـ نيهال ...نيهال بتكلم كلامها....
"ووليد قدم وقال كل حاجه للنيابه"
*****************************
فى بيت حسين ....جرس التليفون بيرن....بتخرج احسان من المطبخ...وحسين بيخرج من اوضة النوم...بترفع أحسان السماعه.....
"الو...ايوه ده بيت وليد....مين حضرتك؟.....ايه؟.....وليد؟"
حسين بيقول لاحسان...
"فيه ايه يا أحسان؟"
أحسان بتعيط ومش عارفه ترد من صدمتها..
"وليد...وليد!"
بياخد حسين السماعه من ايديها....
"الوو...مين معايا....أيوه انا والده.....ايه؟....وليد ابنى؟....وهو فى انهى مستشفى؟.....انا جاى بسرعه "
بيدخل حسين اوضته بيغير هدومه وبياخد مفاتيح عربيته وهو خارج بتخرج أحسان من أوضتها....
"استنى يا حسين انا جايه معاك"
بيخرج حسين ووراه أحسان وبتقفل باب الشقه وراها
أنت تقرأ
حلم أميرة
Acciónلعشاق المغامرة والخيال والاثارة والتشويق مكانكم هنا فى الرواية ده بقلم : احمد عز الدين
