Chasing Fire (Completed)

Chapter 10

Stop The Chase

The rays of the sun hitting my skin and face made me woke up with a smile.

Bumangon na ako then took a bath and did my usual routine. Pupunta ako ng mall ngayon to go shopping dahil hindi ako nakapunta kahapon. Kaya ngayon ko nalang gagawin.

I used my car and drove off.

Marami akong pinuntahang mga shops. I bought some designer clothes, shoes and bags and I also bought, a bracelet in my favorite jewelry shop.

Nang nagutom ako ay pumunta muna ako sa isang Italian cuisine restaurant at kumain doon mag-isa.

I'm really lonely. Bakit kasi ako lang yung inanak nina Mommy at Daddy eh. Pero... mabuti nalang rin na hindi na sila nagkaanak ulit. Dahil dalawa na kami na iiwan ni Mommy kung sakali.

Pagkatapos kong kumain ay napagdesisyunan kong bumili ng make-up dahil one month nalang at pasukan na.

Okay. I wore make-up in school. Pero light lang naman yung mga nilalagay ko enough to highlight my features.

Naglalakad ako habang nakatingin sa iba't-ibang shades ng lipstick. And I halted when a familiar manly scent attacked my nostrils. The fuck. Bakit nandito ang amoy na'to? Wag niyang sabihing bumibili rin siya ng make-up?!

Nag-angat ako ng tingin at agad na kumulo ang dugo ko nang nakita si Marco na nakangisi sa isang babae habang namimili ito ng lipstick katulad ko. Fuck. Hindi ko pa nararanasan na ngumingiti siya para sa akin simula noong naghiwalay kami.

Agad akong naglakad papalapit sa kanila at kumapit sa braso ni Marco. Bahagya siyang nagulat at nilingon ako kaya kumunot ang noo niya.

"Hi baby. What are you doing here?" I asked sweetly.

Nilingon ako ng babaeng kasama niya at agad na nanlisik ang mata nito nang nakita ang kamay ko sa braso ni Marco. That's right, girl.

"Who the fuck are you? Bitawan mo si Marco!" Inis niyang sinabi.

At sa tingin niya susundin ko yun? Sa tingin niya natatakot ako sa kanya? Hell no!

"What do you want Vien?" Tanong ni Marco.

I smiled.

"Let's talk. Please?"

He sighed.

"Ano naman ang pag-uusapan natin?"

"Marco! Don't tell me kakausapin mo siya? Damn you! Magsama kayo!" Galit na sinabi ng babae at nag walk out.

I won.

Magsasalita na sana ako nang napansin kong bumalik ang babae kaya napataas ang kilay ko.

"Marco you should chase me!" Inis niyang sinabi.

Hindi ko napigilang matawa sa sinabi niya. What the? Sinabi niyang magsama kaming dalawa tapos magpapahabol siya kay Marco? Ang kapal ng mukha.

"Yuri, umuwi ka na. And by the way,... we're done." He mercilessly said.

Holy hell.

Nanluha ang mata nung Yuri at agad na tumakbo paalis. Binalingan naman ako ni Marco at pilit tinanggal ang braso niya sa kamay ko na nagawa niya.

"Ano yun?" Walang kabuhay-buhay niyang tanong.

"Ginamit mo pa talaga ako para makipaghiwalay sa babaeng yun ah?"

Hindi siya sumagot.

Ganoon ba talaga siya? Kapag ayaw niya na hiwalay kaagad? Kagaya ko?

"Marco... why did you broke up with me?" I asked.

Kasi kahit anong isip ko kung ano ang dahilan niya, wala akong maisip. I mean wala akong ibang maisip. Ang nasa isip ko lang ay nakipaghiwalay siya dahil mahal ko siya.

It's pathetic right? Kung kailan ako nahulog sa kanya, tsaka naman ayaw niya na. Ang gulo talaga.

Yes, we only liked each other back then noong naging kami. Or maybe I am the only one who liked him, I'm the only one who fell in love.

"Because I want to break up with you." He simply said at hindi tumitingin sa akin.

I heard that his relationships only last for a week or two. And we only lasted for two weeks. Kaya wala nga akong pinagkaiba sa ibang babae niya. Nothing special.

"Pareho lang ba ako sa ibang babae mo? Or maybe I am nothing compared to them dahil hindi ko naibigay sa'yo yung binibigay nila sa'yo?"

And that hit me. Kaya ba siya nakipaghiwalay dahil hindi ko kayang ibigay sa kanya yung... Shit! Yun lang ba yung dahilan?

His jaw clenched even more and his breathing is now heavy and deep.

"No." Tanging sabi niya.

"Then bakit? Kasi kahit anong isip ko hindi ko malaman!"

And I'm going crazy just thinking about it!

Nilingon niya ako at agad na nagtama ang paningin namin. His eyes were cold but I can see that he is hiding something behind his cold expression.

"Because I don't want you to love me." He said as he looked at me in the eyes.

At bigla nalang may kumirot sa puso ko. I felt a hollow feeling in my stomach and a lump on my throat that made my eyes water.

That's exactly the words that came out from Mommy's mouth nung umalis siya.

When I heard that she's leaving I told her 'I love you Mommy, please don't leave us.' multiple times. I hugged her tight and said those words again and again.

But she only said that...

"Vienna, I don't want you to love me. Please, let me go."

At dahil sa pagbalik ng alalaala ko kay Mommy noon ay tuluyan ng bumuhos ang luha ko. Kahit anong punas ko ay patuloy parin iyong tumutulo.

Bakit ba ayaw ng lahat na mahalin ko sila? It is because they don't want my love? They don't need it? They can live and continue with their lives without it?

That made me feel so unwanted. Na walang may gusto sa pagmamahal ko. Ano pang silbi ko sa mundong ito kung hindi naman ako kailangan ng mga taong mahal ko? What's the use of loving those people if it would only be useless?

At ako naman yung tanga na bigay ng bigay lang sa kanila ng pagmamahal na hindi naman nila kailangan thinking that they'll stay when I do that. But no. Everyone will leave us eventually. Everyone is just the same.

So if we love a person, we shouldn't expect the same love or their love in return. Because sometimes the love we give them is a love that they don't want. So they'll end up leaving us and we'll end up left by them with a broken heart.

And that made me realize how pathetic I am for chasing mommy and asking for her love. And chasing Marco asking for the same too.

I dried my tears and made myself, my mind, soul and heart strong. Kahit na parang ginigiba na ng sakit ang buong pagkatao ko.

Habang siya naman ay nakatingin lang sa akin at sa bawat luhang lumalandas sa pisngi ko.

"Okay. From now on I will try not to love you. I will try not to fall for you. I will try finding someone that will accept my love... And I will try my best para dumating ang pagkakataong iyon." I bravely said and left him there.

And now I've made up my mind. I will now stop the chase. Because I know I couldn't catch him. And him being mine could only happen in my wildest dreams.