Όταν σε γνώρισα.(ολοκληρωμένη)

2 Κεφάλαιο- Απότομες κινήσεις.😈

(Κύνθιας pov)
Δεν μου αρέσει και πολύ που θα συγκατοικισω με ένα αγόρι που δεν ξέρω καν. Η αλήθεια είναι πως όταν είμαι δίπλα σε αγόρια νιώθω πεταλούδες στο στομάχι και αγχώνονται.

Ο Στάθης είναι πραγματικά πολύ ωραίο αγόρι. Ψηλός με μεγάλα εκφραστικά γαλάζια μάτια και καστανά μαλλιά. Δεν έχω δει πιο όμορφο αγόρι στην ζωή μου. Φυσικά και δεν είχα ποτέ αγόρι στην ζωή μου. Ποιος θα γυρίσει να κοιτάξει εμένα την γυαλαμπουκα όπως λένε επειδή φοράω γυαλιά.

Τέλος πάντων. Φτάσαμε. Τώρα είναι η ώρα να δώσουμε εξηγήσεις στην μαμά.

Σπίτι Κύνθιας
Μπαίνουμε μέσα και η μαμά είναι στην κουζίνα κόβοντας κρεμμύδια. Όλη η μάσκαρα ξεχειλίζει από τα μάτια της και δάκρυα μαζί με αυτήν. Η μαμά μου όταν στεναχωριέται για κάτι καθαρίζει κρεμμύδια για να έχει την ιδανική δικαιολογία και όταν ρωτήσουμε Εμείς τι έχει να λέει ότι φταίνε τα κρεμμύδια.

Χριστίνα(μαμά Κύνθιας):Παιδιά μου Επιτέλους ήρθατε. Έφτιαξα κοτομπουκιες με λίγη σαλάτα.

Κύνθια: Οο μαμά δεν έπρεπε. Πάντως θα χλαπακιασω και σήμερα.

Ακούγονται σιγανά γέλια απο την γωνιά και η μαμά ρωτάει ποιος είναι εδώ.

Ηλίας: Αα μαμά ξέχασα να σου πω. Ο Στάθης ήρθε τώρα και επειδή θα πάει κολλέγιο και δεν έχει που να μείνει λέω να τον φιλοξενήσουμε εμείς.

Χριστίνα: Φυσικά παιδί μου και θα τον φιλοξενήσουμε. Καθιστε λοιπόν να φάτε όλοι.

(Στάθης pov)
Το σπίτι της Κύνθιας και του Ηλία είναι πραγματικά μεγάλο. Η Κύνθια είναι πολύ καλό κορίτσι από τα λίγα που έχω γνωρίσει.

Τώρα που θα μείνω εδώ ίσως γίνει κάτι. Πότε δεν ξέρεις. Και αν είναι καλή στο κρεβάτι ακόμα καλύτερα. Θα το ανακαλύψω και αυτό. Που θα πάει...

Κύνθια: Εεε..Σ-Στάθη. Θέλεις ν-να σου δείξω και το υπόλοιπο σπίτι;

Στάθης: Φυσικά.

Ανεβήκαμε στο πάνω μέρος του σπιτιού και άρχισε να μου δείχνει τα δωμάτια. Να το μπάνιο να το δωμάτιο που διαβάζουν να το δωμάτιο της και του αδερφού της να σου και ο ξενώνας.

Κύνθια: Εδώ θα είναι το δωμάτιο σου. Αφού θα μείνεις για έναν ολόκληρο χρόνο μπορείς να το διακοσμήσεις όπως θέλεις εσύ.

Μου άφησε πάνω στο κρεβάτι που πλέον θα Έχω ένα κουτί.

Τότε δεν ξέρω τι με έπιασε την άρπαξα από την μέση και την κόλλησα στον τοίχο. Η μύτη μου ακούμπησε την δική της και η ανάσα της που έβγαινε από τα αφράτα της χείλη και το στόμα της ακουμπούσε το πρόσωπο μου.

Κύνθια: Α-άφησε μ-με γιατί τ-το έκανες αυτό;

Με έσπρωξε. Κατέβασε το βλέμμα της κάτω για να μην με κοιτάει. Και εγώ έμεινα ακίνητος. Πραγματικά δεν ξέρω τι βγήκε από μέσα μου και το έκανα αυτό.

Στάθης: Χίλια συγγνώμη. Δεν ξέρω τι βγήκε από μέσα σου. Απλά πες πως αυτό δεν έγινε ποτέ.

(Κύνθιας pov)
Στα ξαφνικά άρπαξα το κουτί που του είχα αφήσει στο κρεβάτι και έφυγα τρέχοντας από τον ξενώνα.

Πήγα στο δωμάτιο μου. Κλείδωσα την πόρτα και βιδιστικα στις σκέψεις μου. Με ακούμπησε αγόρι! Με ακούμπησε ο Στάθης. Παρεμπιπτόντως τον ξέρω 3 ώρες.

Θεέ μου. Αυτό όμως δεν έχει ξανά γινει. Δεν με έχει ξανά ακουμπήσει αγόρι παρά μόνο ο αδερφός μου. Θα κοιμηθώ για να ξεχαστώ.