Όταν σε γνώρισα.(ολοκληρωμένη)

11ο Κεφάλαιο - Κρυφή αλήθεια 😐💕

(Κύνθιας pov)
Έχουν περάσει σχεδόν 2 ώρες από την ώρα που έγινε όλο αυτό το σκηνικό. Ο Στάθης δεν ξέρω τι κάνει. Αυτές τις 2 ώρες ούτε εγώ ούτε η Βερονίκη βγήκαμε καθόλου από το σπίτι για να δούμε αν είναι ακόμα έξω ή έχει φύγει.

Βερονίκη: Κουκλίτσα μου πήγε 9:00 η ώρα. Πρέπει να πηγαίνω.

Κύνθια: Εντάξει. Θα τα πούμε αύριο στο σχολείο.

Βερονίκη: Κύνθια..ξέρω ότι δεν σου το λέω συχνά αλλά σε αγαπάω πολύ. Θέλω να προσέχεις τον εαυτό σου.

Κύνθια: Κοίτα που η σκληρόκαρδη Βερονίκη με αγαπάει. Και εγώ σ'αγαπώ μουρλέγκο μου.

Πάω την Βερονίκη μέχρι την πόρτα την ανοίγω και το θέαμα που αντικρίζω είναι σοκαριστικό. Πάνω στο πεζούλι που πριν καθόταν ο Στάθης είναι λιπόθυμη η μητέρα μου με αίματα στο δεξί της πόδι. Μένω πανικόβλητη!

Τα πόδια μου τρέμουν. Χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου και αρχίζω να ουρλιάζω. Η Βερονίκη αμέσως πέρνεις το κινητό της και τηλεφωνεί στο νοσοκομείο να στείλει ένα ασθενοφόρο.

Μετά από 2 λεπτά ακούγεται ήχος μηχανής και ένα αυτοκινητικό ακολουθεί από πίσω. Ήταν ο Στάθης και από πίσω ο Ηλίας. Μόλις αντίκρισαν το θέαμα έμειναν κοκαλομένοι. Ο Ηλίας άρχισε να κλαίει μαι ο Στάθης αμέσως έτρεξε προς το μέρος μου.

Μετά από λίγο έφτασε και το ασθενοφόρο. Πήρε την μαμά και έφυγε. Εγώ ανέβηκα στην μηχανή του Στάθη και από πίσω μας η Βερονίκη και ο Ηλίας.

Νοσοκομείο
(Στάθης pov)
Φτάσαμε στο νοσοκομείο. Η μαμά του Ηλία και της Κύνθιας βρίσκεται στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης.

Από την στιγμή που φτάσαμε εδώ η Κύνθια δεν έχει σταματήσει να κλαίει. Τα μάτια της έχουν γίνει κόκκινα και η μπλούζα μου μούσκεμα καθώς είναι στην αγκαλιά μου. Ο Ηλίας έχει έναν καφέ στο χέρι για να μην τον πάρει ο ύπνος και τα μάτια του είναι κόκκινα. Του πρότεινα να μείνω εγώ εδώ να προσέχω την Κύνθια για να πάει σπίτι και να ξεκουραστεί αλλά αυτός δεν φεύγει λεπτό από το πλευρό της μητέρας του.

Στάθης: Κύνθια. Σταμάτα να κλαις όλα καλά θα πάνε.

Κύνθια(με κλάματα):Μα είπε πως θα πάει στην δουλειά. Είπε πως θα δουλέψει υπερωρία. Δεν περίμενα να την δω έξω από την πόρτα με αίματα και να είναι αναίσθητη.

Στάθης: Μην κλαις άλλο βρε ζουζούνι. Όλα καλά θα πάνε.

Κύνθια: Υπόσχεσαι;

Στάθης: Υπόσχομαι.

Τότε βγαίνει ο γιατρός για να μας μιλήσει.

Ηλίας: Γιατρέ πως είναι η μαμά μου; Είναι καλά; Θα είναι καλά;

Γιατρός: Η μαμά σας είναι καλά αλλά φοβάμαι πως...

Κύνθια: Τι φοβάστε γιατρέ;

Γιατρός: Η μητέρα σας όπως είδατε και μόνοι σας είχε ένα χτύπημα στο πόδι. Αυτό επηρέασε και το άλλο της πόδι. Φοβάμαι πως η μητέρα σας δεν θα ξανά περπατήσει...

Τότε ήταν η χαριστική βολή για την Κύνθια. Είχε σπαράξει στο κλάμα. Τότε ήρθε δίπλα της η Βερονίκη την πήρε από την αγκαλιά μου και την έσφιξε στην δική της. Ο Ηλίας κάθησε στην γωνία που ήταν πριν και ρούφηξε λίγο ακόμα από τον καφέ του. Είναι σε μεγάλο σοκ.

Τότε ήρθαν η Αγάπη, ο Άγγελος το αγόρι της Βερονίκης και οι γονείς της Αγάπης μαζί με την μικρή της αδερφούλα.

Μετά από λίγο ο γιατρός ανακοίνωσε ότι η κυρία Χριστίνα είχε πλέον ξυπνήσει. Ο γιατρός είπε πως δεν μπορεί ακόμα να δεχτεί επισκέψεις και έτσι γυρίσαμε σπίτι.

Ο Ηλίας πήγε στο δωμάτιο του κι εγώ εμεινα μόνος με την Κύνθια.

Κύνθια: Στάθη...σου ζητώ συγγνώμη για πριν.

Στάθης: Εγώ είμαι αυτός που πρέπει να σου ζητήσει συγγνώμη.

Κύνθια: Ξέρεις κάτι. Κατά βάθος είσαι πολύ καλούλης.

Στάθης: Ευχαριστώ. Δηλαδή κι εσύ είσαι πολύ καλή.

(Κύνθιας pov)
Ασυναίσθητα έτσι όπως καθόμουν βυθίστηκα στην αγκαλιά του Στάθη. Αυτός χαμογέλασε πλατιά και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

Το φιλί στο μάγουλο όμως ήταν απλά το πρώτο μέρος. Έτσι όπως καθόμουν στην αγκαλιά του με σήκωσε από την μέση και με έβαλε πάνω του.

Στάθης: Κύνθια..με εμπιστεύεσαι;

Κύνθια: Ναι Στάθη. Αλλά γιατί το κάνεις αυτό τώρα;

Στάθης: Μπορώ να σου κλέψω και το δεύτερο σου φιλί;

Κύνθια: ......

Δεν απάντησα. Ο Στάθης μόνο με πίεσε στην μέση με ακούμπησε σε σημείο που ένιωθα πάνω μου τους κοιλιακούς του και με φίλησε τόσο δυνατά που σε κάποια φάση πόνεσε το στόμα μου αλλά ανταπέδωσα. Τότε έπεσα κάτω στο πάτωμα και ο Στάθης ήρθε από πάνω μου. Μου έβγαλε τα γυαλιά μου έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο, ένα στο μάγουλο και άλλο ένα στο στόμα με πήρε στην αγκαλιά του και με πήγε στο κρεβάτι μου.

Με άφησε. Με σκέπασε...

Στάθης: Όνειρα γλυκά. Ελπίζω να είμαι στα όνειρα σου.

Και έφυγε...