İÇİNDE MAVİ OLAN GRİ'M (#Wattsy2018)

5.BÖLÜM 'İNTİKAM'

Medyada: Egemen

Herkese merhaba 😊. Umarım güzel bir hafta geçiriyorsunuzdur. Okulun son haftası ve cuma günü karneleri alacağız. Üniversite sınavına girecek olan arkadaşlara başarılar diliyorum buradan. İnşallah emeğinizin karşılığını alırsınız. Lafı çok uzatmak istemiyorum. Hepinize iyi okumalar diliyorum.

Bu bölümü ceydakhrmn24 e ithaf ediyorum.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
5. BÖLÜM

Hıçkırıklarım bir türlü dinmezken, gözlerimdeki o görüntü bir türlü gitmiyordu. Ölmüş müydü? Durumu nasıldı? Belki de kurşun sıyırıp geçmişti, bilemiyordum.

Karşımda hiçbir şey olmamış gibi Egemen denilen çocukla konuşuyordu. Sinirle baktım yüzüme. Olanlar hala aklımdan çıkmamışken o sanki hiç abimi vurmamış gibiydi. Egemen denilen çocuk gelmeseydi, şuan abim vurulmamış olacaktı.

"Nereden buldu lan burayı?" diye soran Araz'a Egemen omuz silkti. "Bilmiyorum abi, ama bir an önce buradan ayrılsanız iyi olur. Kurşun sıyırmış, ve her an bir polis ekibinin buraya gelmesi an meselesi. " dediğinde Araz'ın kaşları iyicene çatıldı.

Abimin durumunun iyi olması ile rahat bir nefes verdim. Ama ne olursa olsun bu abime zarar verdiği gerçeğini değiştirmeyecekti.

"Daha ne kadar aileme zarar vermeye devam edeceksin. Yetmedi mi yaptıkların! Ablamı, babamı öldürdün, abimi vurdun, beni kaçırdın. Sönmedi mı intikam ateşin. Sen sadece sevdigin bir kişiyi kaybettin. Peki ya ben? Ben canımdan çok sevdiğim iki kişiyi kaybettim. Ve bunun hepsi senin suçun." Yumruklarını sıkarak bana doğru gelmeye başladı. Egemen kolundan tutarak onu durdurmaya çalıştı.

"Abi, dur. Hadi buradan polisler gelmeden gidelim. " desede Araz benden bir dakika olsun gözlerini ayırmıyordu. Bal rengi gözleri sinirden yanarken çenesi kasılmıştı.

"Ben sadece babamı mı kaybettin sanıyorsun." dedi, daha sonra duygudan yoksun bir kahkaha attığı. " Ben ailemi kaybettim. Yeni bir aile kuracağım, sevdiğim kadını kaybettim. Hepside kollarımın arasında can çekişerek öldü. Daha bu yaptıklarım hiçbir şey Argün" dediğinde kollarımı göğsümde birleştirdim.

"Ne aileni kaybetmen umrumda, ne de sevdiğin kadını, ve ben hala babamın senin babanı öldürdüğüne inanmıyorum. " dediğim an bana doğru geldi ve çenemi tutarak beni masaya yatırdı ve üzerime eğildi.

"Benim de senin ablanın veya babanın ölmesi umrumda değil. Eğer benimle kafa bulmayı kesmezsen beynini patlatırım." dedi iki saniye bekledikten sonra konuşmaya devam etti. "Anladın mı?" diye sordu. Ama ona cevap vermedim.

Ellerini daha çok sıktı ve kafamı masaya daha çok bastırdı. "Sana anladın mı dedim!" diye kükredi. Gözlerimi açıp kapadım. "Güzel" dedi ve ellerini çenemden çekti ve kolumdan tutarak yürümeye başladı. "Egemen, gidiyoruz. Diğer ev hazır dimi?" diye sorarken bir yandan da beni çekiştiriyordu. Egemen de bizi takip ediyordu.

"Hazır abi. Ayriyetten iş başvurusu yaptım. Pazartesi görüşme için bekliyorlar. " dediğinde kaşlarım çatıldı. Ne iş başvurusuydu bu? İç sesim 'Çok meraklısın' diyerek beni uyardı.

"Sahte pasaport ve kimlikler hazır mı?" diye sordu bu sefer. Egemen de onaylayan mırıltılar çıkardı. "Hazır abi. Zaten iş başvurusunu sahte kimlikle yaptım. " dediğinde kafamı sallamakla yetindi.

Evden çıktığımızda bahçeye giren polis arabaları ile ne olduğunu şaşırdım. Araz belinden silahını çıkardığı gibi boynuma dayadı. Polisler arabadan inip siper aldılar ve aralarından biri megafon ile konuşmaya başladı.