İÇİNDE MAVİ OLAN GRİ'M (#Wattsy2018)

3. BÖLÜM İNTİKAMIN EŞİĞİNDE

Medyada: ARAZ Akgün

Merhabaaa. 3. Bölümle karşınızda bulunmaktayım. 😊 Herkesin merakla beklediği 'bu adam kim?' Ve 'Arya'ya ne yapacak sorularını bu bölümde cevap bulacak. Herkese iyi okumalar diliyorum.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
3.BÖLÜM İNTİKAMIN EŞİĞİNDE
Korkuyla bacaklarım titrerken, kendimi bir anda intikam oyunun içinde bulmanın şokunu yaşıyordum." Bırak beni." diye tısladım yüzüne doğru. "Anlaşılan bu duraktakilerin ölmesini istiyorsun. Eğer bir harekette daha bulunursan bunu seve seve yaparım." dediğinde gözüm duraktakilere kaydı.

Yaşlı bir çift mutlulukla birbirlerine bakıyorlardı, tam yanlarında küçük kız annesine aldığı hediye için teşekkür edip, zıplıyordu. Hadi ama kim bunların ölmesini ister ki?

Dudaklarımı birbirine bastırıp ne yapacağına baktım. "Şimdi ters bir hareket yapmadan benimle yürüyeceksin." dedi. Sonra etrafa göz gezdirdi ve tekrar bana döndü. "Arabamız ileride sevgilim." deyip kolunu omzuma attı, ve sanki beni kaçırmıyormuşta, arabaya binip kafeye gidecekmişiz gibi rahat bir şekilde yürümeye devam etti.

Etrafa bakındığı sürede silahını beline yerleştirmiş olacak ki, demin böbreğime baskı yapan şey şuan yoktu. Siyah, camları filmlerle kaplı bir arabaya vardığımızda, cebinde arabanın anahtarını çıkardı ve arabanın kilidini açtı.

Şöför koltuğunun yanında ki yolcu koltuğuna beni oturttu ve ters bir hareket yapmamam için, bir bakış attı. Koltuğa iyice sindim ve bakışlarımı ondan kaçırdım.

Deminkine nazaran, daha hızlı ve seri adımlarla arabanın etrafını dolaştı ve şoför koltuğuna oturup arabayı çalıştırdı.

Arabayı hareket ettirmeden önce, ne ara cebimdeki telefonu aldıysa, cebinden çıkardı ve sim kartı parçalayıp, telefonu kapadı. " Kemerini tak." diye mırıldanıp eline telefonunu aldı ve arabayı harekete geçirdi.

Telefonda bir kaç bir şey yapıp, kulağına götürdü. "Alo, ben hallettim. Derhâl kamera kayıtlarını yok et " dediğinde kaşlarım çatıldı. Bir süre karşı tarafı dinledi. "Kız benimle" deyip bana kısa bir bakış attı. Daha sonra önüne döndü. " Tamam Egemen, hallettiğinde bana haber ver." dedi ve karşı tarafı dinlemeden telefonu kapattı. Öküz.

Normalde şuan esip, gürlemem lazımdı, ama böyle bir şey yapmayacaktım. Ona karşı gelmeyecek ve güçsüz, saf gibi gösterecektim kendimi. Boş bulduğum bir anını yakalayıp, ondan kaçacaktım. Bunu yapabilirdim. Yani öyle umuyordum.

Ne kadar yol kat ettik, bilmiyorum. Ama uykuya yenik düşmüş olacağım ki, gözlerimi araladığda hala yolda olduğumuzu fark ettim. Allah aşkına Dünyanın öbür ucuna mı gidiyorduk?

Ben olsam kaçıracağım kişiyi kendi yaşadığı yere yakın bir yere kaçırırdım. Çünkü polisler her zaman en ıssız ve uzak yerlerde aramaya başlarlar. Sonra saçmaladığımı fark edince gözlerimi devirdim.

Sert bir şekilde arabayı sağa doğru döndürdü ve biraz ilerledikten sonra arabayı durdurdu. O arabadan inerken. Bende geldiğimiz yere bakıyordum. Ormanlık alana bakan gri renkte bir ev. Koyu gri. Kapımı açıp kolumdan çektiği gibi, beni arabadan indirdi. Arabanın kapısını kapadı ve kilitleme zahmetinde bulunmadan beni eve doğru sürüklemeye başladı.

Bir yandan yerdeki taşlara takılmamaya çalışırken, bir yandan da ona ayak uydurmaya çalışıyordum. Kapının önüne geldiğimizde cebinden anahtarı çıkardı ve kapıyı açıp içeri girdi. Haliyle bende. Ayağı ile kapıyı kapatıp kolumu bırakmadan beni üst kata doğru çekiştirmeye devam etti.