Celine's POV
"Ma" tawag ko sa ina ng asawa ko, paki niyo ba? Kahit pinirmahan niya na yung annulment paper eh hindi ko pa naman pinapadala sa korte at wala akong oras para dalin yon dahil asawa ko pa rin siya hindi kami maghihiwalay, pagkarating na pagkarating ko dito sa hospital
At sobra akong naaawa sa nakikita ko, humahagulgol si mama habang yakap yakap naman siya ng kanyang asawa
Nang niingon niya ako bigla niya akng niyakap ng mahigpit
"Celine, anak*huk*" hagulgol ni mama ni bryan
"Shh ma, kaya niya yan, hindi niya ako iiwan,tayo" maluha luha kong saad
" pero nak, bakit hindi nalang natin patanggal yung life machine niya ng hindi na siya mahirapan?" Nahihirapang saad niya
"Ma, hindi madaling gawin yun ma eh, mahal ko siya ma, hindi man lang niya naririnig na mahal ko pa siya, ma no, hindi ang sagot ko, dahil alam ko, alam kong hindi niya ako iiwan" umiiyak din na sabi ko "at alam ko na mahirao din na para sa inyo yun kaya please pagbigyan niyo ako, wag muna"pagmamakaawang saad ko
Nakita ko naman siya tumango ng bahagya,mga ilang minuto bago lumabas yung doctor sa kwarto kaya agad agad maming tumayo
' Ahm, nakapagdesisyon na po ba kayo?' Sabi ng doctor
'Yes, at hindi namin tatanggalin ang buhay niya' ako na ang sumagot
"But Mrs. Celine, nahihirapan na siya, can't you see? Na nabubuhay nalang siya habang may nakakabit sa kanyang mga aparato at ince na tinanggal yon, wala na, tanggapin niyo nalang na wala na siya, ilang beses na din siyang nag flat line" sabi sakin ng doctor
"Wala kang pakialam doc, kung yun yung desisyon namin, dahil naniniwala ako, naniniwala ako na mabubuhay siya para sa akin/para sa amin" naiinis na sambit ko at agad naman ako dinaluhan ng byenan ko para pakalmahin
"Sinasabi ko lang misis, at once na nag flat ulit siya wala na tayong magagawa kundi tanggalin yung nakakabit sa kanya ng hindi na siya mahirapan pa" sambit ulit ng doctor
"DOC WALA KAYONG KARAPATAN, ANO? TATANGGALIN NIYO NALANG NA WALANG PERMISO NAMIN? TANDAAN MO DOCTOR KA LANG!" galit na sigaw ko sa kanya habang umiiyak
"Kung yun po pala ang gusto niyo mas mabuting ilipat niyo siya sa iba" halatang inis na din yung doctor sa akin, at tuluyan ng umalis na, paki ko ba? Isipin ko palang na mawawala ulit sa akin si bryan ,feeling ko ikamamatay ko, bakit ba ganito alang lagi? Hindi ba pwede maging masaya naman kami? Puro sakit nalang dinadanas namin eh, sobrang nahihirapan na ako, pero kailangan kong lumaban para sa kanya
"Nak, siguro tama yung doctor, kailangan na natin siyang pagpahingain, mahirap, alam kong magirap pero kailangan na nating tanggapin nak, please" sabi ng biyenan ko
"No ma, mabubuhay pa siya eh *sob* mabubuhay pa siya, gigising siya para sa akin *sob* magpapakasal pa kami ma, magiging masayapa kami, bubuo pa kami ng pamilya *sob* hindi niya tayo iiwan ma, hindi" nanghihinang saad ko habang umiiyak, hindi ko kaya, hindi ko kayang wala siya sa tabi ko
Niyakap naman niya agad ko
"Pero anak, sometimes, we need to accept the fact, kailangan nating tanggapin na hindi na talaga siya mabubuhay pa" sabi niya at tumango nalang ako kahit nahihirapan na, masakit para sa akin na pakawalan yung taong mahal na mahal ko,
Yes, minsan niya din ako sinaktan, physically and emotionally, pero kahit ganon, hindi pa din maalis yung pagmamahal ko sa kanya,
Nakaupo lang kami sa labas ng room ni bryan, bawal pa daw kaming pumasok
Mga ilang oras din ang lumipas, nakatulog na din kami, paggising ko bigla nalang nagkakagulo yung mga nurse at yung doctor na nakasagutan ko kanina
Bigla akong tumayo, at lumapit sa isang nurse na tumatakbo papunta sa room ni bryan
"Miss, anong nangyayari?" Nagtataka at kinakabahang saad ko
"Sorry po, misis, nagflat line po ulit yung pasyente" sabi nito at agad na umalis patungo kung nasan ang padyente na nagflat line daw ulit, at walang iba, kundi yung taong mahal ko,si Bryan Montenegro
Dahan dahan na naman akong napaupo sa silya at tila nanghihina na, bakit di mo kayang lumaban Bryan? Bakit hindi mo kaya? Iiwan mo nalang ba ulit ako? Sasaktan mo ulit ako?
Mas masakit to Bry eh, kasi ako lumalaban, lumalaban at naghihintay para sayo pero pano nalang kung ikaw mismo sumuko na?
Napahagulgol nalang ako sa mga naiisip ko
Napatayo agad ako ng lumapit sa akin yung doctor
"Misis Celine, we have no choice kailangan na talaga nating tanggalin yung nakakabit sa kanya,Sorry hindi na kaya ng katawan niya" mahinahong saad niya at wala na akong magawa kundi ang tumango
Masakit, sobrag sakit, dahil papakawalan ko yung taong minahal ko ng sobra, pero wala tayong magagawa,pinahiram lang sa atin ang buhay na meron tayo, at si God lang ang may kayang bumawi nito
Bryan sorry ah, kung papakawalan kita, kasi kung hindi ko gagawin yun mahihirapan ka lang lalo, mahal na mahal kita Bryan, sobra pa sa sobra,
I love you bry, and I'm sorry
----------------------
AUTHOR'S NOTE:
GUYSSS DON'T WORRY HINDI PA TAPOS ITO, HAHA SANA ABANGAN NIYO YUNG SUSUNOD NA CHAPTER, MALAY NIYO MAGKAHIMALA AT LUMABAN SI BRYAN DIBA? HAHA
BINABASA MO ANG
A Desperate wife (Complete)
Fiction généraleREAD AT YOUR OWN RISK!!!!!! ------ Siya si Celine Montenegro, mahal na mahal niya ang kanyang asawa kahit sobra na siyang nasasaktan dahil dito, hindi siya sumusuko kahit ang tingin lang sa kanya nito alipin o tinuturing na parang hayop, ni minsan h...
