Wellcome To Hogwarts #BW2019

Που θα πας?

Μόλις σταμάτησε η ανυπόφορη Βαβούρα ο Ντάμπλντορ στάθηκε μπροστά σε ενα μικρόφωνο και απαίτησε την προσοχή των παιδιών. Εγω στεκόμουν λίγα μέτρα μακριά του.

Ντάμπλντορ : Κυρίες και Κύριοι. Ειπε όπως ξέρετε ο καθένας απο εσάς όταν πρωτοηρθε σε αυτή τη σχολή έπρεπε να περάσει πρώτα απο Το καπέλο της επιλογής. Ειπε και ενα επιφωνημα βγήκε απο το κοινό. Και αμέσως έγινε ενα μεγάλο χειροκρότημα. Ο Ντάμπλντορ γύρισε και με κοίταξε.

Ντάμπλντορ : Πλησίασε Eloise.

Μου είπε ευγενικά και μου έδειξε ενα ψηλό και παλιό σκαμπό. Εκατσα διστακτικά ενω τον παρακολουθούσα με το βλέμμα μου. Χωρις να τον αφησω δευτερόλεπτα απο τα μάτια μου τον ειδα να φέρνει ενα παλιό και άσχημο καπέλο πρός το μέρος μου. Το περίεργο ήταν οτι αυτό το καπέλο ειχε μάτια και στόμα!

Το τοποθέτησε στο κεφάλι μου και αυτό ξύπνησε.

Καπέλο : Καινούρια άφιξη μέσα στην μέση της χρόνιας? Μμμ ενδιαφέρον.Μην φοβάσαι μικρή. Το μόνο που θα κάνω είναι να ψάξω βαθιά μέσα στην ψυχή σου και να βρώ τα πιο βαθιά και σκοτεινά μυστικ-.Και τότε έβγαλε ενα δυνατό ουρλιαχτό. Ολη η αίθουσα σαστισε και ο Ντάμπλντορ κοίταξε τους υπόλοιπους δασκάλους. Το καπέλο άρχισε να φωνάζει "Τέρας! Εισαι τέρας!" Ελα τι μας ειπες σκέφτηκα και χαμογέλασα λίγο. Πράγμα που έκανε μερικά παιδιά απο το κοινό να γουρλωσουν τα μάτια τους. "Βγάλτε με γρήγορα απο το κεφάλι της! Σκοτώστε με άμα χρειαστεί! Αρκεί να με βγάλετε. "
Ρολαρα τα μάτια μου ενοχλημένη απο τις υπερβολικές φωνές του καπέλου. Ενω αυτό συνέχισε να επαναλαμβάνει την λέξη τέρας. Ο Ντάμπλντορ με πλησίασε και έβγαλε παραξενεμενος το καπέλο. Μόλις το απομάκρυνε εκείνο άρχισε εναν μακρισυρτο θρήνο και παρακαλια για να του αφερεσουν την ζωη συνέχισε τις φωνές και το κλάμα και του έλεγε οτι είμαι τέρας.

Eloise : ΣΚΑΣΕ! Φώναξα νευριασμένη και βαριά σιωπή έπεσε στην αίθουσα.
Σηκώθηκα απότομα απο το σκαμπό. Ενω ολη η αίθουσα τρανταχτικε από την φωνή μου. Μαύρη μαγεία συσσωρεύτικε στο χέρι μου. Και κοίταξα έντονα το καπέλο. Οι καθηγητές βγάλαν διακριτικά τα ραβδιά τους. Τους ειδα να είναι σε ετοιμότητα και έβγαλα μια αγανακτισμένη ανάσα. Εξαφάνησα την μαγεία απο το χέρι μου και κοίταξα τον Ντάμπλντορ. Μου έκανε ενα νεύμα οτι ολα είναι καλα.

Απεσυρα το βλέμμα μου απο τον Ντάμπλντορ και κοίταξα τα παιδιά στην αίθουσα. Τα κοίταξα προσεκτικά ήταν χωρισμένα κατα χρώμα το οποίο δεν κατάλαβα σε τι χρησίμευε. Στο τέλος αριστερά το χρώμα που επικρατούσε ήταν το κίτρινο. Του κοίταξα λίγο. Χμ ευαίσθητοι σκέφτηκα. Δίπλα ήταν η τραπεζαρία με παιδιά που φωρούσαν εξίσου κασκόλ στα χρώματα τους. Μπλε ε? Χμμ ένιωθα μια πολύ επικίνδυνη αύρα απο αυτούς. Εξυπνοι σκέφτηκα. Γύρισα το βλέμμα μου στην δεξιά πλευρά στην τελευταία τραπεζαρία. Τους έψαξα λίγο με τα μάτια μου και έπεσα πάνω στον τύπο που ειδα προηγούμενος στον διάδρομο. Με κοιτούσε με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά στο πρόσωπο του. Κοίταξα το χρώμα που φορούσε. Πράσινο. Αδίστακτοι. Καυχασα ελάχιστα και τέλος τα μάτια μου περιπλανήθηκαν στην τελευταία τραπεζαρία. Με παραξένεψε. Το χρώμα τους ηταν διπλό κόκκινο και κίτρινο. Επίσης τρια απο τα παιδιά με κοιτούσαν έντονα. Ταυτόχρονα και έντονα. Δυο αγόρια και ενα κορίτσι. Κοίταξα πρώτα την κοπέλα. Με κοιτούσε καχύποπτα έτοιμη να με διαψεύσει για οτιδήποτε. Καφέ σπαστά μακριά μαλλιά καφέ μάτια και λεπτά χαρακτηριστικά. Πίσω της ήταν ενα φοβιτσιαρικο κοκκινοτριχο αγορι με γαλάζια μάτια. Με κοιτούσε με φόβο. Δεν κρατήθηκα και γέλασα λίγο με αυτή του την αντίδραση. Η κοπέλα το παρατήρησε και γύρισε να τον κοιτάξει. Της ανταποδωσε το βλέμμα. Τελος τα μάτια μου έπεσαν σε ενα γενναίο βλέμμα. Δυο μάτια μπλέ το στόλιζαν πίσω απο δύο μεγάλα γυαλιά. Ενα σημάδι χαράζει το κούτελο του και η έκφραση του δήλωνε πόνο.