#Zawgyi
" hyung ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔"
"ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ရမယ္ ဟုတ္လား? "
"အင္း လိုက္ပို႔ လိုက္ပို႔ လိုက္ပို႔ပါဆို"
ေက်ာင္း? တူညီဝတ္စံုေတြနဲ႔ လူထူတဲ့ေနရာတစ္ခု... သူကိုယ္တိုင္ လူေတြၾကားထဲ မသြားခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာေနၿပီလဲ?
"hyunggggg"
"hyung အဲ့လိုေနရာေတြမသြားခ်င္ဘူး Hwiေလး"
"ဘာလို႔လဲ? မသိဘူး လိုက္ပို႔ရမယ္ လိုက္ပို႔ပါဆို"
"hyungကအဲ့လိုလူမ်ားတဲ့ေနရာေတြသြားရင္ ေနမေကာင္းျဖစ္တတ္တယ္ မသြားခ်င္ဘူး"
"ေဟး အဲ့ဒါမ်ဳိးကျဖစ္တတ္ပါတယ္ အဲ့ဒါက စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္တာ hyung လူေတြေၾကာက္လို႔ပိုေရွာင္ရင္ ပိုဆိုးလာလိမ့္မယ္ လာ ကြၽန္ေတာ့္စကားနားေထာင္"
"ငါကဘာလို႔ မင္းစကားနားေထာင္ရမွာလဲ? "
"ဟာ စကားလည္းနားမေထာင္ဘူး သြား မေခၚဘူး"
သူ႕ေရွ႕ကေန ေဆာင့္ကာေအာင့္ကာထြက္သြားသည့္ ကေလးတစ္ေယာက္ သူ႕ကိုေကာက္သြားပံုရသည္
မျဖစ္ေသး...
ေနာက္ကေန တစ္ေယာက္ေယာက္လိုက္လာေနသလို ခံစားမိ၍ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္
"Jinyounggie hyung!"
"စိတ္ေကာက္သြားတယ္ထင္လို႔ လိုက္လာတာ"
"ကေလးလား စိတ္ေကာက္ရေအာင္"
"မင္း စိတ္ေကာက္သြားပါတယ္"
"မေကာက္ပါဘူးဆို"
"ေကာက္သြားတာပါ"
"hyungေနာ္ ကြၽန္ေတာ္မေကာက္ပါဘူးဆို "
"မင္း တကယ္စိတ္ေကာက္သြားတာပါ"
"hyung ထပ္ေျပာရင္ တကယ္စိတ္ေကာက္ေတာ့မွာေနာ္"
"Hwiေလးကလည္း hyungကခ်စ္လို႔စတာကို"
"ၿပီးေရာ"
"yrrrr Lee Daehwi"
အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ လွမ္းေခၚသူက Daehwiအတန္းေဖာ္ Park JunHo...
"JunHo ahhhh မင္းခုမွလာတာလား"
"အင္း ဟုတ္တယ္ ဒီေန႔ မင္းငါ့ကိုမုန္႔ဝယ္ေကြၽးရမွာေနာ္ Lee Daehwi ဘာလဲမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား"
YOU ARE READING
Happy Ending
Fanfictionအထီးကျန်ခြငး်တစ်ခွက်ထဲ အတ္တပြင်းပြင်းလေးရောဖျော်ပြီး သောက်ကြည့်...အဲ့အချိန်ကျရင် ကျွန်တော် ဘာလို့ သူ့ကိုလိုအပ်လည်းဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ပါ သိလာလိမ့်မယ်..."