#Zawgyi
"Junho..? "
"မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္ Lee Daehwi"
"အြန္း မင္းႏိုင္ငံျခားသြားၿပီးေဆးကုတယ္လို့ ငါသတင္းၾကားထားတာ ခုလိုက်န္းက်န္းမာမာျပန္ေတြ႕ရေတာ့ ဝမ္းသာပါတယ္"
" ငါအတိတ္ေမ့မသြားတဲ့အတြက္ ဘုရားသခင္ကို ငါသိပ္ေက်းဇူးတင္တာပဲ Daehwi။ ငါသာအတိတ္ေမ့သြားရင္ ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ မင္းကို ငါေမ့သြားရမွာ အဲ့လိုသာဆို ငါသိပ္ႏွေျမာမိမွာDaehwiေရ"
"ဒါေပါ့ ငါ့လိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးကို ဘယ္သူကမွ မေမ့ခ်င္ၾကဘူးေလ"
"ဒါနဲ႔ မင္းBae Jinyoungနဲ႔တတြဲတြဲသြားေနၾကတယ္ဆို မဟုတ္မွလြဲေရာ တြဲေနၾကၿပီလား? "
Junhoစကားေၾကာင့္ မ်က္ခံုးနည္းနည္းလႈပ္သြားေပမယ့္ ဟန္မပ်က္ေစရန္ မ်က္ႏွာကိုခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္သည္
"ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ Junho"
"ထပ္ၿပီးလိမ္ဦးမလို႔လား မင္းမ်က္ႏွာမွာ ဘယ္ဟာကအမွန္ ဘယ္ဟာကလိမ္ေနတယ္ဆို ခန္႔မွန္းလို႔ရေနတယ္ Daehwi ahhhh။ကိစၥမရိွဘူး Lee Daehwi ငါက မင္းနဲ႔အဲ့လူတြဲတာမတြဲတာေတြ သိပ္စိတ္မဝင္စားဘူး ငါစိတ္ဝင္စားတာက ေနာက္ဆံုးအဆံုးသတ္မွာ ငါဘက္မွာမင္းေရာက္ေနဖို႔ပဲ အဆံုးသတ္ကို မင္းနဲ႔ငါလက္ထပ္ၿပီး ပြဲသိမ္းမယ္ ေတာင္ကိုရီးယားတစ္ႏိုင္ငံလံုး သေဘာမတူရင္ေတာင္ ငါမင္းကိုအရယူမွာ ဟား ဟား ဟား"
"႐ူးသြားၿပီလား Park Junho "
"ငါက်န္းက်န္းမာမာျပန္လာတာ မင္းကိုအရယူဖို႔ပဲ ဒီထက္ပိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္မရိွဘူး bye ဟား ဟား ဟား"
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီး ဟားတိုက္ရယ္ေမာသြားသည့္ Junhoကိုလံုးဝသေဘာမက်မိ...
Junhoပံုစံက သမိုင္းသင္ခန္းစာေတြထဲကလို ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကိုအပိုင္သိမ္းၿပီး အာဏာအရယူမည့္ အာဏာ႐ူးေတြရဲ႕ပံုစံနဲ႔ တူသည္
အပိုင္ရဖို႔လုပ္ရေအာင္ သူကသက္မဲ့အရာလည္းမဟုတ္...
"ေခါင္းထိၿပီး ႐ူးသြားတာလားမသိ...!!!!? "
--------------------------------------------------------------------------
"အာ့"
"ဘာျဖစ္တာလဲ"
YOU ARE READING
Happy Ending
Fanfictionအထီးကျန်ခြငး်တစ်ခွက်ထဲ အတ္တပြင်းပြင်းလေးရောဖျော်ပြီး သောက်ကြည့်...အဲ့အချိန်ကျရင် ကျွန်တော် ဘာလို့ သူ့ကိုလိုအပ်လည်းဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ပါ သိလာလိမ့်မယ်..."
