#zawgyi
အရိွန္ျပင္းလွသည့္ တံခါးသံေၾကာင့္ ႐ုတ္တရပ္လန္႔ၿပီး လက္ထဲက စာအုပ္ေတာင္ လြတ္က်သြားသည္
"Jinyoung? "
"Minhyunnie hyung"
"ထူးထူးဆန္းဆန္းhyungအိမ္လာလို႔ပါလား ဘာကိစၥမ်ားရိွလို႔"
"Miraရိွလား? "
"Mira? အာ... ခုနေလးတင္ အျပင္ထြက္သြားတယ္ေလ ဘာကိစၥရိွလို႔? "
"hyungမသိတာလား မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား"
"ဘာကိုလဲ Jinyoungရ"
"အဟတ္ ကိုယ့္ညီမတစ္ေယာက္လံုးက တစ္ျခားလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝကို အဆိုးဝါးဆံုးေႏွာင့္ယွက္ေနတာကို အစ္ကိုရင္းတစ္ေယာက္က မသိဘူးတဲ့လား? "
"Jinyoung မင္းဘာေျပာေတြေျပာေနမွန္း hyungနားမလည္ေတာ့ဘူး Mira Miraကေရာ ဘာေတြလုပ္ေနလို႔လဲ hyungနားလည္ေအာင္ ေသခ်ာေလးရွင္းျပစမ္းပါကြာ"
"အဟတ္ Miraက... αβ®©ππ<&__%[{}>&¥"
"Miraက...?"
"ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကေလးကိုလာထိလို႔ကေတာ့ ဘယ္သူ႕မွငဲ့ညႇာေနမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ကေလးကိုထိခိုက္ေအာင္ထပ္လုပ္လို႔ကေတာ့ သူ႕ကိုဒီေလာကႀကီးထဲမွာ ေကာင္းေကာင္းေနႏိုင္ေအာင္ ထားမွာမဟုတ္ဘူး"
"Jinyoung ahhhh ဒီကိစၥေတြက စိတ္လက္မာန္ပါလုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြမဟုတ္ဘူးေနာ္ "
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကေလးကိုမထိနဲ႔"
လည္ပင္းနားတစ္ဝိုက္က အေၾကာစိမ္းစိမ္းေတြေတာင္ ေထာင္တက္လာသည္အထိ ေဒါသထြက္ေနသည့္ Jinyoungပံုစံကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ သူျမင္ဖူးျခင္းျဖစ္သည္
"Jinyoung ahhh"
"Miraကိုေျပာလိုက္ Lee Daehwiကိုထိခိုက္ေအာင္လုပ္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔လို႔"
ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေဒါသထြက္ေနသည့္ ကေလးက ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ထြက္သြားေပမယ့္ သူကေတာ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ခပ္ၾကာၾကာအခ်ိန္ေပးၿပီး စဥ္းစားေနမိသည္
"မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ဘာမ်ားဆိုးဆိုးဝါးဝါးလုပ္ႏိုင္မွာမလို႔ အဲ့ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ေနရတာလဲ Jinyoung..."
YOU ARE READING
Happy Ending
Fanfictionအထီးကျန်ခြငး်တစ်ခွက်ထဲ အတ္တပြင်းပြင်းလေးရောဖျော်ပြီး သောက်ကြည့်...အဲ့အချိန်ကျရင် ကျွန်တော် ဘာလို့ သူ့ကိုလိုအပ်လည်းဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ပါ သိလာလိမ့်မယ်..."
