#Zawgyi
"မင္းပန္းပင္ေလးေတြက အရမ္းကိုလွလွပပပြင့္ေနၾကတာပဲ Jinyoungရ"
ပန္းေတြကို သေဘာတက်ၾကည့္ၿပီး ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည့္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာလူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ လက္ထဲက ဖန္ခြက္ေတာင္လြတ္က်သည္အထိ အံ့ဩတႀကီးျဖစ္မိသြားသည္
"Minhyunnie hyung?"
" ေနေကာင္းလား Jinyoung?"
"ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး? "
"အံ့ဩသြားတယ္မလား hyungဒီမနက္ေလယာဥ္နဲ႔ပဲ ေရာက္လာတာ Jinyoungရ မင္းကိုေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႔ အေျပးေရာက္လာတာ ေမာေတာင္ေမာတယ္"
"ဒီလိုလား"
"hyungကို အိမ္ထဲေတာင္မေခၚေတာ့ဘူးလား မတ္တပ္ရပ္ရတာေညာင္းေနၿပီ"
"Aww အထဲဝင္ေလ"
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနသည့္ Jinyoungကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ အိမ္ထဲဝင္ထိုင္လိုက္သည္
Jinyoungတစ္ေယာက္ကေတာ့ လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ အိမ္ထဲဝင္လာသည္ မ်က္ႏွာမွာလည္း အလိုမက်ျခင္းမ်ားစြာက အထင္းသား...
"မင္းက hyungလာတာကုိ မႀကိဳက္ဘူးထင္တယ္"
"ဒါေပါ့ ကြၽန္ေတာ္က နဂိုကတည္းက ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ထဲ ကြၽန္ေတာ္မဖိတ္ဘဲ ဝင္လာတဲ့လူေတြကို မႀကိဳက္တတ္တာ hyungလည္းသိသားနဲ႔"
"hyungႀကိဳေျပာမယ္ပဲထား မင္းရဲ႕ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ ေသတၱာထဲက မိုဘိုင္းဖုန္းက အသံျမည္မယ္ထင္ေနတာလား"
"hak တကယ့္Hwang Minhyunျပန္လာတာပဲ"
"မင္းသာJinyoungအစစ္ျဖစ္မေနတာေလ"
"က်ိန္းေသတာပါ့"
"ဒီအိမ္မွာ မင္းကိုျမင္ရေတာ့ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္မိသား"
"ထပ္ၿပီး စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ံုသြားဖို႔အေၾကာင္းေတြထပ္မေျပာရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္ မဟုတ္ရင္ အဆိုးမဆိုနဲ႔"
"မင္းရဲ႕ အတိတ္မွာပိတ္မိေနတဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုပံုစံကို
Hyungမျမင္ခ်င္ဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္လြတ္ေျမာက္ေနပါၿပီ စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့"
"ထပ္ၿပီး ခ်စ္ရမယ့္လူေတြ႕သြားျပန္ၿပီလား"
YOU ARE READING
Happy Ending
Fanfictionအထီးကျန်ခြငး်တစ်ခွက်ထဲ အတ္တပြင်းပြင်းလေးရောဖျော်ပြီး သောက်ကြည့်...အဲ့အချိန်ကျရင် ကျွန်တော် ဘာလို့ သူ့ကိုလိုအပ်လည်းဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ပါ သိလာလိမ့်မယ်..."
