Zakochana w wampirze

III

Kolejny dzień,
-Jezu - pomyślałam, po czym podniosłam się, chwyciłam telefon, aby sprawdzić co jeszcze pisał mi ten kretyn.
-O kurwa - powiedziałam głośno.
Mama weszła do pokoju i zapytała się
- O co chodzi?
-„Kolega" zaprosił mnie na imprezkę - odpowiedziałam, ocierając oczy ze zmęczenia.
-Jeśli to ten, który stoi przed blokiem, to od razu odmów. - powiedziała. Wstałam jak najszybciej, żeby sprawdzić czy to Piotrek. Nie myliłam się, to był on.
-Jezu, nie da mi spokoju..-znudzona wyszeptałam
-Pójdę z nim- powiedziałam uśmiechnięta do mamy. Byłam wtedy z nią pokłócona, wiec to idealna zemsta.
-Co!? Nie ma takiej opcji, On jest niebezpieczny! Dużo o nim słyszałam!- ostrzegała mnie mama.
-Pewnie nawet nie wesz jak się nazywa- powiedziałam z sarkastycznym uśmiechem.
-Piotrek Mentorski!- krzyknęła.
-Skąd wiesz takie rzeczy!?- odpowiedziałam z takim samym tonem.
-Zaprasza na imprezy, spotkania, czy coś takiego a potem znajdują ciała tych dziewczyn w tym samym miejscu, Czerniejówka, pod mostem kultury.- powiedziała mrocznym tonem.
-I tak pójdę- uśmiechnęłam się- Może nakręca o mnie film- dodałam.
Szybko zebrałam się i wyszłam, oczywiście czekał tam Piotrek, przywitałam go uściskiem. Tak, widziałam jego zdziwienie na twarzy.
Nie odzywał się do mnie przez cała drogę, a patrzył się na mnie, jak na mięso.
W końcu, w szkole musieliśmy się rozejść, bo byliśmy podzieleni na dwie grupy, powiedziałam ze pójdę z nim na tę imprezę i pocałowałam go w policzek. Pierwszy raz poczułam, jaki był zimny. Całe szczęście byłam w grupie z Wiktorią i wszystko jej opowiedziałam, była w szoku.
-Dlaczego go pocałowałaś- Zapytała Wiktoria.
Tradycyjnie, jedyne co zapamiętała z całej historii. Zaczęłam się śmiać.
-No co?-Zapytała.
-Nie nic.-Odpowiedziałam z szerokim uśmiechem na twarzy.
-IDZIE!-Krzyknęła.
-Tak, głośniej, kurwa.-Powiedziałam, zażenowana, zaciskając żeby. Odwróciłam się, stał centralnie przede mną, poczułam jego perfumy.
-Paco Rabanne Million.- wyszeptałam.
-He.. Masz racje.- wyszeptał do mnie.
-To co, gdzie idziemy po lekcjach?-zapytał mnie, już na głos.
-Ja już skończyłam, a ty chyba masz jeszcze jedną lekcję..-powiedziałam.
-Dla ciebie mogę sobie ją odpuścić-odpowiedział, byłam bardzo zdziwiona, bo rano się nie odzywał, a teraz chce gdzieś wyjść. Wiktoria spojrzała się na mnie, po czym powiedziała
-To może wybierzemy się we czwórkę, wy, ja i Eryk?
-Wolałbym porozmawiać sam na sam z Dagmarą- Powiedział Piotrek. Spojrzałam na Wiktorię, uśmiechała się.
-Okej-Powiedziała Wika. Odwzajemniłam jej uśmiech.
-To... Gdzie idziemy?- Zapytał mnie Piotrek, powoli obejmując mnie w talii. Wiedziałam, że się zarumienię, jak zawsze w miłych sytuacjach. Wczułam się w jego perfumy i odwzajemniłam uścisk. Było mi o dziwo zimno, On był zimny.
Wyszliśmy ze szkoły, zaprowadził mnie do jakiejś restauracji, nie pamiętam jej nazwy, ale jedzenie było pyszne.
-Czyli jutro widzimy się na imprezie?-zapytał uśmiechając się i łapiąc mnie za rękę.
Godzinę później odprowadził mnie do domu było około 21:37. Kiedy już odchodziłam, złapał mnie za rękę, powstrzymując mnie od odejścia, przyciągnął do siebie i zapytał
-Mam nadzieje ze będziesz jutro w szkole i nie zrezygnujesz z jutrzejszego wyjścia.- uśmiechnął się, nigdy wcześniej tego nie widziałam.
-Ta..-nie pozwolił mi skończyć, pocałował mnie w usta, oczywiście zarumieniłam się.
-Tak- powtórzyłam patrząc w jego śliczne oczy.
-Zmykaj do domu, bo zmarzniesz.-wyszeptał mi w usta po czym znowu je pocałował. Uśmiechnęłam się.
-Do jutra- powiedziałam dalej uśmiechając się i odchodząc.
-Dobranoc- powiedział machając do mnie z uśmiechem, naprawdę nigdy tego nie robił.
Gdy już weszłam do domu, mama spała, zamknęłam drzwi od mojego pokoju na klucz i wyjęłam telefon z kieszeni. Wiadomość
-Dobranoc, kochanie!
Byłam szoku, ale podobało mi się to.
Odpisałam
-Dobranoc, skarbie...
Przed zaśnięciem, pomyślałam „To miała być tylko zemsta" ale wyszło inaczej, uśmiechnęłam się do siebie i zasnęłam..